ORP Lech

Ten artykuł dotyczy okrętu ratowniczego. Zobacz też: holownik Lech i inne znaczenia tej nazwy.

ORP Lech

ORP Lech po modernizacji
Klasa	okręt ratowniczy
Typ	Piast
Projekt	570/I
Historia
Stocznia	Stocznia Północna w Gdańsku
Położenie stępki	19 stycznia 1973
Wodowanie	1974
Marynarka Wojenna
Wejście do służby	30 listopada 1974
Los okrętu	w służbie
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pełna – 1697 ton
Długość	72,60 m
Szerokość	11,60 m
Zanurzenie	maksymalne: 3,94 m
Prędkość	16,3 w
Zasięg	3500 mil morskich
Załoga	52

ORP Lech – polski okręt ratowniczy. Nosi numer taktyczny 282. Jest to drugi okręt typu Piast.

Okręt został zaprojektowany w Polsce i zbudowany w Stoczni Północnej w Gdańsku. Jest to okręt projektu 570/I, w kodzie NATO: Piast. Położenie stępki nastąpiło 19 stycznia 1973 został wodowany w 1974, wszedł do służby 30 listopada 1974. Głównym zadaniem jednostki jest zabezpieczanie działań polskich okrętów podwodnych i dalekie holowanie. Dodatkową rolą okrętu jest gaszenie pożarów na morzu, ściąganie statków z mielizn, prowadzenie prac podwodnych, poszukiwanie i podnoszenie wraków. W czerwcu 1975 roku ORP „Lech” uczestniczył w ćwiczeniach o kryptonimie Posejdon-75^[1]. W dniach 4–26 maja okręt 1983 roku wziął udział w wielkich ćwiczeniach sił Marynarki Wojennej o kryptonimie Reda-83^[2]. Okręt przeszedł gruntowną modernizacją w latach 1998-2000^[3].

ORP Lech wchodzi w skład dywizjonu Okrętów Wsparcia 3 Flotylli Okrętów w Gdyni.

W 1993 roku jako pierwszy polski okręt uczestniczył w międzynarodowych manewrach BALTOPS, ponownie m.in. w 1997 roku^[4]. Od 25 września do 14 października 1996 uczestniczył w międzynarodowych ćwiczeniach Partnerstwa dla Pokoju Cooperative Venture '96 (z ORP „Kaszub”)^[5].

Dane techniczne

• napęd: 2 silniki wysokoprężne Zgoda-Sulzer 6TD48 o mocy po 1800 KM, 2 śruby
• uzbrojenie: 4 podstawy na działka przeciwlotnicze kaliber 25 mm 2M-3M (zdemontowane)
• Kadłub stalowy, podzielony na 9 przedziałów wodoszczelnych. Pomieszczenia załogi mieszczą się w piątym przedziale, siłownia okrętowa zajmuje 6 i 7. Pozostałe przedziały służą jako przestrzeń magazynowa.
• Nadbudówka mieści pomieszczenia oficerów i podoficerów oraz przebieralnię dla nurków. Na jej 3, najwyższej kondygnacji znajduje się główne stanowisko dowodzenia oraz mostek.

Wyposażenie ratownicze (stan na 1995)

• dzwon nurkowy, na 3 osoby, do głębokości 100 m
• komora dekompresyjna na 3 osoby
• łódź ratunkowa ŁRT-M1S
• łódź robocza L-4.5
• system przeciwpożarowy
  • 3 działka pianowo-wodne
  • 4 argregaty pompowe
• system odwadniania
• wyciągarka holownicza
• hak holowniczy

Modernizacja

ORP Lech przeszedł modernizację i kapitalny remont w latach 1998-2000. W trakcie modernizacji wykorzystano doświadczenia z eksploatacji ORP Piast, zmodernizowanego w latach 1997-1998. Głównymi zmianami były:

• Instalacja dwóch sterów strumieniowych (na dziobie i rufie)
• Instalacja systemu dynamicznego pozycjonowania
• Wymiana na nowocześniejsze łodzi
• Zastąpienie bomu ładunkowego żurawiem hydraulicznym
• Instalacja pojazdu podwodnego
• Instalacja systemu RAS, do przekazywania materiałów (w tym paliwa i wody) między okrętami w ruchu.
• Instalacja mechaniczno-chemicznej oczyszczalni ścieków oraz spalarki odpadów do spalania śmieci oraz odpadów olejowych
• Na rufie zbudowano platformę do współpracy ze śmigłowcem

Przypisy

Bibliografia

• Jarosław Ciślak. "Polska Marynarka Wojenna 1995." Wydawnictwo Lampart w koedycji z Wydawnictwem Bellona. Warszawa 1995. (ISBN 83-86776-08-0)
• Robert Rochowicz. Ostatnia parada MW PRL. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 5-6 (204), 2021. Magnum-X. ISSN 1426-529X. 
• Robert Rochowicz. Reda-83 – kiedyś to były ćwiczenia. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 7-8 (1999), 2020. Magnum-X. ISSN 1426-529X. 
• Robert Rochowicz. Wszechstronni ratownicy. „Morze, Statki i Okręty”. XIX (11-12/2014), s. 14-23, 2014-11. Magnum-X. ISSN 1426-529X.