O koniach i ludziach

O koniach i ludziach
Hross í oss[1]
Gatunek

dramat[1]

Data premiery

28 sierpnia 2013[1]
20 lutego 2015[1] (Polska)

Kraj produkcji

Islandia[1] Niemcy[1] Norwegia[1]

Język

islandzki[1]

Czas trwania

1 godz. 25 min[1] lub 1 godz. 21 min[2]

Reżyseria

Benedikt Erlingsson[1]

Scenariusz

Benedikt Erlingsson[1]

Główne role

Ingvar Eggert Sigurðsson[1] Charlotte Bøving[1]
Steinn Ármann Magnússon[1]
Kjartan Ragnarsson[1]
Helgi Björnsson[1]

Muzyka

Davíð Þór Jónsson

Zdjęcia

Bergsteinn Björgúlfsson

Budżet

10 000 000 dolarów[2]

Nagrody
Edda: Film roku[1]
Strona internetowa

O koniach i ludziach – islandzko-norwesko-niemiecki dramat z 2013 roku w reżyserii Benedikta Erlingssona. Film zdobył nagrodę Edda[1] w pięciu kategoriach oraz w kilku innych był nominowany. Był też oficjalnym islandzkim kandydatem do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego, ale ostatecznie nie otrzymał nominacji[1].

Fabuła

Film przedstawia sześć różnych historii koni i ich właścicieli[3]. Występują tu m.in. Kolbeinn i Solveig, którzy są parą, jednak dla Kolbeinna równie ważna jest klacz Grano. Grano z kolei zakochana jest w ogierze Brunn, którego właścicielką jest Solveig. W filmie występuje też Vernhardur, który ma problemy z alkoholem, i jego koń Jarpur[1].

Nagrody i nominacje

W roku 2013 podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w San Sebastián film otrzymał nagrodę Kutxa za najlepszy debiut reżyserski[1]. W roku 2014 podczas Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych Camerimage w Bydgoszczy film dostał nominację do konkursu debiutów reżyserskich[1]. Również w roku 2014 film zdobył nagrodę Edda w pięciu kategoriach[1]:

  • film roku
  • aktor roku – Ingvar Eggert Sigurðsson
  • reżyser roku i scenariusz roku – Benedikt Erlingsson
  • zdjęcia roku – Bergsteinn Björgúlfsson

Ponadto był nominowany w kategoriach[1]:

  • aktorka roku Charlotte Bøving
  • aktorka drugoplanowa roku Sigríður María Egilsdóttir
  • aktor drugoplanowy roku Steinn Ármann Magnússon
  • dźwięk roku Fridrik Sturluson, Pall S. Gudmundsson
  • montażysta roku David Alexander Corno
  • scenograf roku Sigurður Óli Pálmarsson

W roku 2014 film był oficjalnym islandzkim kandydatem do Nagrody Akademii Filmowej[1].

Obsada

  • Ingvar Eggert Sigurðsson jako Kolbeinn
  • Charlotte Bøving jako Solveig
  • Steinn Ármann Magnússon jako Vernhardur
  • Kjartan Ragnarsson jako Grimur
  • Helgi Björnsson jako Egill
  • Sigríður María Egilsdóttir jako Jóhanna
  • Juan Camillo Roman Estrada jako Juan Camillo
  • Atli Rafn Sigurðsson jako Óli

Źródło: Filmweb[1]

Interpretacja filmu

Sześć nowel, z których składa się film, rozpoczyna się od scen przedstawianych z punktu widzenia konia. Sprowadzone przez wikingów konie stanowią ważny element dla kultury Islandczyków. Już w pierwszym pełnometrażowym islandzkim filmie dokumentalnym z 1925 roku poświęcano im sporo uwagi[4]. Dosłowne tłumaczenie filmu brzmi „Koń w człowieku”[5]. Dla niektórych z polskich krytyków filmowych, nieznających kontekstu kulturowego (w tym poczucia humoru)[6], odstręczające ukazywanie ludzi z perspektywy konia odbierane jest jako pozostawianie „widza w poczuciu zawieszenia i chaosu”[7]. Świat przyrody dla losów człowiek ukazany jest jako niewzruszony[8], a tragizm postaci powiązany jest z głupotą ich czynów. W filmie pojawiają się też odniesienia do kwestii religijnych. Ludzkie postacie są karane za przejawianie grzechów pijaństwa, gniewu, pychy i zawiści. Poza fatalizmem i czarnym humorem, cechą filmu jest tworzenie go zarówno na podstawie kultury oralnej, jak i nadawanie mu formy zbliżonej do naturalnego opowiadania historii, do czego przyznawał się Erlingsson[9].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z O koniach i ludziach w bazie Filmweb
  2. ↑ a b O koniach i ludziach w bazie IMDb (ang.)
  3. ↑ Wirtualna Polska MediaW.P.M. S.A. Wirtualna Polska MediaW.P.M., „O koniach i ludziach”: Koń jaki jest, każdy widzi [RECENZJA], „film.wp.pl”, 20 lutego 2015 [dostęp 2018-11-27]  (pol.).
  4. ↑ Konefał 2016 ↓, s. 252–253.
  5. ↑ Konefał 2016 ↓, s. 257.
  6. ↑ Konefał 2016 ↓, s. 254.
  7. ↑ Kolawa 2015 ↓.
  8. ↑ Magdalena Felis: „O koniach i ludziach”: Wielkie piękno. stopklatka.pl. [dostęp 2018-11-30].
  9. ↑ Konefał 2016 ↓, s. 256–257.

Bibliografia

  • Jaga Kolawa. O koniach i ludziach. „Kino”. 2, 2015. ISSN 0023-1673. 
  • Sebastian Jakub Konefał: Kino Islandii. Tradycja i ponowoczesność. Gdańsk: Wydawnictwo w Podwórku, 2016. ISBN 978-83-64134-14-2.

Linki zewnętrzne

  • O koniach i ludziach w bazie Filmweb