Oblężenie Clonmel
| Ten artykuł od 2010-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Kampania Cromwella w Irlandii 1649–1653 | |||
Oliver Cromwell | |||
Czas | kwiecień-maj 1650 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | Clonmel, Irlandia | ||
Terytorium | Irlandia | ||
Wynik | zajęcie miasta przez Anglików | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Irlandii | |||
52°21′14″N 7°42′42″W/52,353889 -7,711667 |
Oblężenie Clonmel – oblężenie trwające od kwietnia do maja 1650 r. podczas kampanii Olivera Cromwella w Irlandii (1649–1653)
Miasteczko Clonmel bronione było przez oddziały irlandzkie w sile 1 500 ludzi pod wodzą Hugh Dubha O'Neilla, weterana wojny trzydziestoletniej. Cromwell, któremu parlament angielski nakazał powrót do Irlandii w celu stłumienia powstania rojalistów, polecił jak najszybciej zdobyć miasto. Rezygnując z regularnego oblężenia, wydał swym wojskom (8000 żołnierzy) rozkaz natychmiastowego ataku na miasto. Artyleria angielska dokonała wyłomu w miejskich murach, przez który zaatakowała piechota z zamiarem otwarcia od wewnątrz bramy miejskiej dla kawalerii. Przy pomocy mieszkańców miasta obrońcom udało się jednak wznieść drewnianą palisadę, chroniącą ich przed atakiem artylerii, muszkieterów i pikinierów. Umocnienie to w kształcie litery V, rozpoczynało się w miejscu wyłomu, sięgając 50 m w głąb miasta; na jego końcu O'Neill nakazał ustawić dwa działa wypełnione kartaczami.
Wnikająca przez wyłom do miasta piechota angielska została zmasakrowana gwałtownym ostrzałem z obu dział; w konsekwencji zaniechano dalszych ataków w tym miejscu. Kolejną próbę podjęli kawalerzyści Cromwella, tzw. Ironsides, przez ok. 3 godziny bezskutecznie atakując tę pozycję, do czasu gdy zapadająca noc zakończyła walki.
Położenie obrońców było jednak coraz trudniejsze ze względu na ubytek amunicji. Wykorzystując osłonę nocy zamierzali wycofać się z miasta w kierunku Waterford. Nieświadomy tego Cromwell podjął z nimi pertraktacje co do warunków kapitulacji, zapewniając tym razem ochronę życia i mienia. Swym oddziałom zakazał w mieści jakichkolwiek gwałtów i rabunków. Nierzadko zestawiane jest to z wcześniejszą masakrą w miejscowości Drogheda (wrzesień 1649).
Armia angielska (New Model Army) straciła około 1 500 ludzi, kilkuset zostało rannych. Były to najwyższe straty Anglików poniesione w ciągu jednego dnia. Straty obrońców szacowane są jako niewielkie.