Obrona przeciwlotnicza
Obrona przeciwlotnicza – całokształt sił, środków i przedsięwzięć mających na celu niedopuszczenie lub ograniczenie do minimum oddziaływania lotnictwa nieprzyjaciela na wojska, ludność i obiekty na polu walki i na tyłach wojsk własnych. Wyodrębnia się obronę bierną i czynną[1].
Cel obrony przeciwlotniczej osiąga się w wyniku realizacji dwóch zasadniczych funkcji:
- niszczenia (obezwładniania) środków napadu powietrznego w powietrzu,
- informowania o zagrożeniu z powietrza.
Obrona przeciwlotnicza jest częścią składową systemu obrony powietrznej[2].
Do zasadniczych elementów obrony przeciwlotniczej należą:
- prowadzenie rozpoznania celów powietrznych,
- działania artylerii przeciwlotniczej i rakiet przeciwlotniczych, lotnictwa myśliwskiego oraz przeciwlotniczych karabinów maszynowych,
- prowadzenie zmasowanego ognia z broni strzeleckiej,
- maskowanie i uodparnianie wojsk (obiektów) na skutki działania lotnictwa nieprzyjaciela.
Głównym celem Wojsk OPL SP w latach 2007–2012 było osiąganie interoperacyjności z Zintegrowanym Systemem Obrony Powietrznej NATO – NATINADS oraz z Wojskami Obrony Przeciwlotniczej Wojsk Lądowych i Marynarki Wojennej, w celu zapewnienia im możliwości wykonywania zadań w układzie narodowym, sojuszniczym i wielonarodowym (koalicyjnym), koncentrując swój wysiłek na osłonie:
- wyznaczonych baz lotniczych,
- wojsk operacyjnych w rejonach zgrupowań i przepraw,
- najważniejszych obiektów przemysłowych i administracyjnych.
W świetle tych zadań oraz obecnych i przewidywanych zagrożeń, oprócz zdolności do zwalczania samolotów, wojska OPL muszą posiadać zdolności do niszczenia rakiet balistycznych, pocisków samosterujących, bezpilotowych aparatów latających, obiektów powietrznych o małej skutecznej powierzchni odbicia.
Zadania obrony przeciwlotniczej mogą być realizowane sposobami strefowo-obiektowej i bezpośredniej OPL. Strefowo-obiektowa OPL jest realizowana w osłonie wielu obiektów rozmieszczonych na znacznym obszarze. Organizuje się ją w warunkach dysponowania dużym i różnorodnym potencjałem bojowym. Bezpośrednia OPL jest realizowana w sytuacjach deficytu środków walki przeciwlotniczej. Jest ukierunkowana na osłonę konkretnych obiektów przed atakiem ŚNP z małych odległości i wysokości[3].
Przypisy
 | Zobacz multimedia związane z tematem: Obrona przeciwlotnicza |
- ↑ Obrona przeciwlotnicza. [w:] Encyklopedia Powszechna [on-line]. Wydawnictwo Gutenberga. [dostęp 2017-02-01].
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 253.
- ↑ Grenda 2014 ↓, s. 36.
Bibliografia
- Bogdan Grenda: System walki Sił Powietrznych Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Ementon, 2014. ISBN 978-83-65009-01-2.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
