Oddział Antoniego Jeziorańskiego

Oddział Antoniego Jeziorańskiego – partia powstańcza okresu powstania styczniowego, operująca w Łódzkiem a potem w Małopolsce.

Dowódcą oddziału był Antoni Jeziorański, 14 stycznia 1863 mianowany naczelnikiem wojennym województwa rawskiego.

Jeziorański przeprowadził koncentrację swojego oddziału w sile 400 ludzi w lasach w okolicach Jeruzala.

4 lutego wykonał udane uderzenie na Rawę Mazowiecką, zdobywając rosyjskie koszary, pozyskując broń i biorąc jeńców. 22 lutego otrzymał rozkaz podporządkowania się gen. Marianowi Langiewiczowi. Po drodze włączał do swojego oddziału mniejsze partie powstańcze i staczał potyczki z wojskami rosyjskimi. Brał udział w bitwie pod Pieskową Skałą i bitwie pod Skałą.

Jako przeciwnik dyktatury Langiewicza, poróżniony ze swoim dowódcą, przeszedł granicę austriacką. W marcu mianowany naczelnikiem wojennym województwa lubelskiego.

W kwietniu na czele 800-osobowego oddziału wkroczył do Królestwa Polskiego. 1 maja pobił Rosjan w kilkudniowej bitwie pod Kobylanką^[1]. Jednak jego zgrupowanie zostało osłabione wysokimi stratami a sam Jeziorański udał się do Galicji, ukrywał się w domu hr. Konarskiej w Chrewcie.

Dowódca oddziału został aresztowany przez policję austriacką i zwolniony w czerwcu 1865.

Przypisy

Bibliografia

• Stefan Kieniewicz Powstanie styczniowe, Warszawa 1972; ISBN 83-01-03652-4.

^ Emil Noiński, Wyprawa powstańcza gen. Antoniego Jeziorańskiego (Bitwy pod Kobylanką i Hutą Krzeszowską w 1863 roku), „Rocznik Przemyski”, 50 (1: Historia Wojskowości), 2014, s. 29–48, ISSN 0137-4168

Zobacz też

• Pieśń z obozu Jeziorańskiego