Olga Borodina

Olga Borodina
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1963
Leningrad

Typ głosu

mezzosopran

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewaczka

Odznaczenia
Ludowy Artysta Federacji Rosyjskiej
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Olga Władimirowna Borodina, ros. Ольга Владимировна Бородина (ur. 29 lipca 1963 w Leningradzie) – rosyjska śpiewaczka operowa, mezzosopran.

Studiowała w konserwatorium w Sankt Petersburgu i już w czasie studiów została zauważona i obsadzona w roli Siebel w Fauście Charles’a Gounoda.

Olga Borodina od początku kariery była związana z petersburskim Teatrem Maryjskim, w którym wykonywała większość słynnych partii mezzosopranowych z repertuaru rosyjskiego[1]. Zasłynęła kreacją Marfy w Chowańszczyźnie (partię tę wykonuje nieprzerwanie od 15 lat), a następnie Kończakówny w Kniaziu Igorze i Maryny w Borysie Godunowie. Artystka często podkreśla swoją silną tożsamość narodową i związek emocjonalny z kulturą rosyjską[2]. Występowała także w Covent Garden oraz w Metropolitan Opera. Grała m.in. Amneris w Aidzie, Carmen, Małgorzatę w Potępieniu Fausta, Kopciuszka, Księżną w Adrianie Lecouvreur, Dalilę w Samsonie i Dalili, Hrabinę w Damie pikowej oraz Eboli w Don Carlosie. Śpiewała na wszystkich ważniejszych operowych scenach Europy. W 1995 pierwszy raz pojawiła się w Metropolitan Opera w roli Kopciuszka[1].

Nagrała ponad 20 płyt[3], na których występuje w swoich najważniejszych, wymienionych wyżej rolach. Ma również na swoim koncie nagrania Requiem Giuseppe Verdiego, płytę ze zbiorem pieśni Czajkowskiego oraz płytę A portrait of Olga Borodina ze zbiorem arii operowych i klasycznych pieśni.

Jest laureatką tytułu Ludowej Artystki Federacji Rosyjskiej w 2002 i zwyciężczynią prestiżowych konkursów w Barcelonie oraz konkursu im. Rosy Ponselle. W 2007 otrzymała nagrodę Opera News za wyjątkowe osiągnięcia na scenie muzycznej. W 2006 otrzymała rosyjską Nagrodę Państwową.[1]

Przypisy

  1. a b c Olga Borodina [online], www.mariinsky.ru [dostęp 2023-02-02] .
  2. Wywiad z Olgą Borodiną dla The Guardian
  3. Olga Borodina [online], Discogs [dostęp 2023-02-02]  (ang.).
  • ISNI: 0000000114554790
  • VIAF: 114725458
  • LCCN: n94065291
  • GND: 134760948
  • BnF: 139665188
  • SUDOC: 133496791
  • SBN: RAVV477542
  • NKC: xx0087805
  • BNE: XX1752760
  • BIBSYS: 1092827
  • CiNii: DA0958459X
  • PLWABN: 9810599558005606
  • NUKAT: n2010112460
  • J9U: 987007396028405171
  • LNB: 000103920
  • CONOR: 46859619
  • KRNLK: KAC2020L9341
  • LIH: LNB:BtuI;=CE