Omomiłek leśny

Omomiłek leśny

Cantharis decipiens
Baudi, 1871
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	sprężykokształtne
Nadrodzina	sprężyki
Rodzina	omomiłkowate
Podrodzina	Cantharinae
Plemię	Cantharini
Rodzaj	Cantharis
Podrodzaj	Cantharis s.str.
Gatunek	omomiłek leśny
Multimedia w Wikimedia Commons

Omomiłek leśny^[1] (Cantharis decipiens) – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1871 roku przez Flaminio Baudiego^[2].

Morfologia

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 6 do 8 mm. Głowę ma przed oczami żółtą do żółtobrązowej, a dalej jednolicie czarną. Przedplecze ma wypukłą krawędź przednią oraz zaokrąglone krawędzie boczne, kąty przednie i tylne. Ubarwienie ma żółtawe z czarną, dość dobrze odgraniczoną plamą pośrodku o kształcie węższym z przodu i szerszym z tyłu, mniej rozległą niż u omomiłka dębowego czy zmięka żółtonogiego. Kolor tarczki jest czarny. Pokrywy są jednolicie brudnożółte, bez przyciemnień wzdłuż szwu. Porośnięte są dwoma typami włosków – krótkimi i pokładającymi się oraz wmieszanymi w nie dłuższymi i lekko odstającymi. Odnóża są żółtawe z czarną plamką na udach tylnej pary^[3][1]. Pazurki wszystkich par mają pojedyncze wierzchołki^[3].

Ekologia i występowanie

Owad ten zasiedla lasy, skraje lasów, poręby i śródleśne łąki, preferując buczyny, grądy i stosunkowo naturalne mezofilne lasy liściaste^[4][5]. Osobniki dorosłe obserwuje się od kwietnia do sierpnia^[1], głównie w maju, czerwcu i lipcu. Chętnie latają, także wysoko w piętrze koron^[4]. Żerują na pyłku kwiatowym oraz owadach o miękkim ciele^[1]. Drapieżne, bytujące w glebie larwy stanowią stadium zimujące. Przepoczwarczają się wiosną^[4].

Gatunek zachodniopalearktyczny, znany z Hiszpanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Niemiec, Włoch, Austrii, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Serbii^[2] oraz Algierii^[4][5]. W Polsce po raz pierwszy odnaleziony został w II połowie XX wieku w Cieszynie^[5], a od lat 90. znajduje się w ekspansji^[4].

Przypisy