Opera chińska
Opera chińska – tradycyjna forma chińskiej sztuki dramatycznej, będącej połączeniem śpiewu, recytacji, pantomimy, ekwilibrystyki oraz wystylizowanych demonstracji form i ciosów kung-fu.
Historia opery chińskiej sięga trzeciego wieku naszej ery. Wyróżnia się ponad 300 jej odmian regionalnych[1].
Najbardziej znane odmiany opery chińskiej
- Opera Kunqu, jedna z najstarszych uprawianych do dziś form opery chińskiej, która wywarła decydujący wpływ na jej gatunki późniejsze;
- dworska opera pekińska, w której tradycyjnie występowali tylko mężczyźni;
- Opera szanghajska, w której występowały tylko kobiety;
- Opera kantońska, która w Hongkongu zainspirowała bezprecedensowy rozwój filmów wuxia.
W Chinach sztuki operowe pełniły funkcję obrzędową, którą zachowały na m.in. na Tajwanie i w Singapurze.
Za najbardziej znanego aktora operowego jest uważany Mei Lanfang.
Opera była niezwykle popularna do początków XX wieku. W czasie rewolucji kulturalnej próbowano ją zastąpić operą wzorcową o wydźwięku propagandowym.
Galeria
- Sztuka pt.: „Peach Flower Village” oparta na „Opowieściach znad brzegów rzek”
- Maska generała Guan Yu
- Scena zbiorowa, Szanghaj 2014
- Scena z teatru w Pekinie
- Li Cunxiao (postać rebelianta z IX w.) w sztuce operowej
Przypisy
- ↑ Opera Pekińska i opery lokalne [online], Ambasada Chińskiej Republiki Ludowej w Polsce [dostęp 2021-05-20] .
Linki zewnętrzne
- Artykuł "Ruch Muzyczny"
Kontrola autorytatywna (gatunek opery):
- GND: 4336518-8
- NKC: ph667298
Encyklopedia internetowa:
- Britannica: art/Chinese-opera