Opiołek nochal

Opiołek nochal

Stephanocleonus hollbergii
(Fahaeus, 1842)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	Cucujiformia
(bez rangi)	Phytophaga
Nadrodzina	ryjkowce
Rodzina	ryjkowcowate
Podrodzina	Lixinae
Plemię	Cleonini
Rodzaj	Stephanocleonus
Gatunek	Opiołek nochal
Synonimy Coniocleonus hollbergii (Fahaeus, 1842) Cleonus hollbergii Fahaeus, 1842 Curculio glaucus Fabricius, 1787 Coniocleonus quadriguttulus Desbrochers, 1891 Coniocleonus obesulus Desbrochers, 1893 Coniocleonus nubilus Desbrochers, 1905 Coniocleonus hubenthali Krausse, 1928 Coniocleonus glaucus Coniocleonus hubenthali Coniocleonus nubilus Coniocleonus obesulus Coniocleonus quadriguttulus Plagiographus glaucus Plagiographus hollbergii Plagiographus hubenthali Plagiographus nubilus Plagiographus obesulus Plagiographus quadriguttulus
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Opiołek nochal (Stephanocleonus hollbergii) – gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych.

Taksonomia

Wcześniej znany jako Coniocleonus hollbergii lub Coniocleonus glaucus^[1].

Zasięg występowania

Europa i Azja. W Europie notowany w Austrii, Belgii, Bośni i Hercegowinie, Bułgarii, Czechach, Danii, Finlandii, we Francji ( w tym na Korsyce), w Hiszpanii, Holandii, Niemczech, Norwegii, Polsce, Rosji, Rumunii, na Słowacji, w Szwajcarii, Szwecji, Wielkiej Brytanii, oraz we Włoszech). Poza tym występuje we wsch. Palearktyce (zach. Syberia^[2])^[3].

W Polsce występuje pospolicie^[2][1].

Budowa ciała

Osiąga 10-12,5 mm długości. Ryjek dość długi, szeroki. Przedplecze grubo, lecz rzadko i nieregularnie punktowane^[1].

Ubarwienie zmienne - brązowe do czarnego, pstrokate. Ciało pokryte w mniejszym lub większym stopniu szarymi włoskami^[1].

Biologia i ekologia

Tryb życia i biotop

Preferuje tereny piaszczyste. Spotykany w jasnych lasach iglastych, mieszanych i liściastych (chętnie w sosnowych młodnikach), na nieużytkach, wydmach i wrzosowiskach. Imago aktywne nocą, w dzień uktrywają się w ściółce, glebie, kępach trawy, pod kamieniami lub wśród korzeni. Spotykany od kwietnia do października^[2][1].

Odżywianie

Larwy żerują na korzeniach sosny^[1].

Przypisy