Ortopterofauna

Ortopterofauna – ogół gatunków (fauna) owadów zaliczanych do rzędu prostoskrzydłych (Orthoptera) zamieszkujących określony obszar geograficzny, rodzaj środowiska (biotop) lub żyjących w określonym okresie geologicznym.

Ortopterofauna Polski liczy 82 gatunki, w tym 44 uznawane są za rzadkie[1]. Najstarsze zapisy dotyczące nalotów szarańczy – jest najbardziej prawdopodobne, że najczęściej dotyczyły szarańczy wędrownej (Locusta migratoria)[2] – pochodzą ze średniowiecznych kronik. Autorem pierwszego spisu faunistycznego prostoskrzydłych Warszawy (zachowanego jedynie w rękopisie) był Karol de Perthées. Kolejne publikacje (Weigel, 1806 – prostoskrzydłe Śląska; Kelch, 1852 i inne) pochodzą z XIX wieku[3]. Pierwszą monografię prostoskrzydłych Polski opracował w 1827 Feliks Paweł Jarocki.

Informacje o większości znanych gatunków współczesnej ortopterofauny Polski zgromadzono w pierwszych dziesięcioleciach XX wieku[2].

Zobacz też

  • owady Polski

Przypisy

  1. ↑ Banaszak J., Buszko J., Czachorowski S., Czecnowska W., Hebda G., Liana A., Pawłowski J., Szeptycki A., Trojan P., Węgierek P. Przegląd badań inwentaryzacyjnych nad owadami w parkach narodowych Polski (pdf). „Wiadomości entomologiczne”. 23, supl. 2, s. 144-145, 2004. 
  2. ↑ a b Władysław Bazyluk, Anna Liana: Prostoskrzydłe – Orthoptera. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2000, seria: Katalog Fauny Polski cz. 17, z. 2. ISBN 83-85192-94-8.
  3. ↑ Fauna Polski – charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. II. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2007, s. 318. ISBN 978-83-881470-7-4.