Otto Sander

Otto Sander na Berlinale (2008)

Data i miejsce urodzenia

30 czerwca 1941
Hanower, Niemcy

Data i miejsce śmierci

12 września 2013
Berlin, Niemcy

Zawód

aktor, reżyser, scenarzysta

Współmałżonek

Monika Hansen
(1971–2013, do jego śmierci)

Lata aktywności

1964–2013

Multimedia w Wikimedia Commons

Otto Sander (ur. 30 czerwca 1941 w Hanowerze, zm. 12 września 2013 w Berlinie^[1]) – niemiecki aktor teatralny, filmowy i głosowy.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Hanowerze^[1] jako syn oficera marynarki (flotylli). Dorastał w Peine i Kassel. Miał dwóch braci i siostrę. Jego ojciec miał wysokie stanowisko w Spinnfaser AG, późniejszym Enka-Betrieb w powiecie Bettenhausen. W 1961 roku zdał egzamin maturalny we Friedrichsgymnasium^[2], a następnie w latach 1961-62 odbył służbę wojskową w niemieckiej marynarce wojennej jako chorąży marynarki. Pierwotnie chciał zostać reżyserem i w latach 1962-67 studiował na wydziale teatru, literatury niemieckiej, literatury, historii sztuki i filozofii na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. W 1964 roku brał lekcje aktorstwa w Otto-Falckenberg-Schule w Monachium^[3].

Kariera

Występował w kabarecie Rationaltheater. W 1965 roku rozpoczął pracę aktorską w teatrze, początkowo w Duesseldorfer Kammerspiele, od 1967 roku we Freie Volksbuehne Berlin. W 1970 zaczął występować w berlińskim Schaubühne. Pojawiał się też w telewizyjnych adaptacjach sztuk teatralnych^[2].

W latach 90. zajął się także publiczną deklamacją poezji, między innymi wierszy Rilkego. Zagrał w filmach Blaszany bębenek (Die Blechtrommel, 1979) Volkera Schlöndorffa, Okręt (Das Boot, 1981) Wolfganga Petersena, Niebo nad Berlinem (Der Himmel über Berlin, 1987) i Tak daleko, tak blisko (In weiter Ferne, so nah!, 1993) Wima Wendersa^[1].

Jego głos wciąż był słyszalny co noc jako komunikat powitalny w Bar jeder Vernunft w Berlinie.

Życie prywatne

W 1971 roku ożenił się z aktorką Moniką Hanseną^[4], która z poprzedniego związku miała syna Bena (ur. 1964) i córkę Meret (ur. 1969).

W 2007 roku zachorował na raka przełyku. Zmarł 12 września 2013 w Berlinie.

Wybrana filmografia

1979: Blaszany bębenek (Die Blechtrommel), jako Meyn
1979: Tatort (odc. Mitternacht, oder kurz danach), jako Manfred Enders
1981: Okręt (Das Boot), jako kapitan porucznik Philipp Thomsen
1983: Miłość w Niemczech (Eine Liebe in Deutschland), jako narrator, ojciec Klausa
1986: Róża Luksemburg (Die Geduld der Rosa Luxemburg), jako Karl Liebknecht
1987: Niebo nad Berlinem (Der Himmel über Berlin), jako Cassiel
1994: Telefon 110 (Polizeiruf 110: Totes Gleis), jako Richard Lansky
1996: Zabójczy kondom (Kondom des Grauens), jako Pan Higgins
1998: Telefon 110 (Polizeiruf 110: Das Wunder von Wustermark), jako Richard Lansky
2000: Grinch: Świąt nie będzie, jako narrator
2000: Nędznicy (Les Misérables – Gefangene des Schicksals), jako Bienvenu
2005: Tatort (odc. Die Spieler), jako Otto Androsch
2006: Pachnidło, jako narrator w niemieckiej wersji dubbingu
2013: Jednostka specjalna „Dunaj” (SOKO Wien), jako Conrad Ribarski
2013: Telefon 110 (Polizeiruf 110: Vor aller Augen), jako Ludwig Stolze

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Entertainment & Arts (2013-09-12): Otto Sander, Wings of Desire actor dies at 72. BBC News. [dostęp 2013-09-14]. (ang.).
↑ ^a ^b Hugh Rorrison (2013-09-13): Otto Sander obituary. The Guardian. [dostęp 2013-09-15]. (ang.).
↑ John Riley (2013-10-08): Otto Sander: Actor who worked with Wim Wenders. The Independent. [dostęp 2013-10-08]. (ang.).
↑ Monika Hansen w bazie IMDb (ang.)