Płaskowyż

Piaskowcowy płaskowyż u stóp gór Pirin, na wschód od Melnika w Bułgarii
Informacje w projektach siostrzanych
 Multimedia w Wikimedia Commons
 Definicje słownikowe w Wikisłowniku

Płaskowyż (plateau) – obszar wysoko położony o płaskiej lub lekko falistej powierzchni i o stromych stokach, będący fragmentem wydźwigniętej powierzchni zrównania lub równiny wulkanicznej[1].

Płaskowyż jest słabo urozmaicony dolinami i wyraźnie zaznacza się wśród otaczających go niższych obszarów. W Polsce najczęściej występuje na obszarach wyżynnych (np. Płaskowyż Nałęczowski, Płaskowyż Rybnicki, Płaskowyż Tarnogrodzki, Płaskowyż Jędrzejowski). Przykładem płaskowyżów na świecie może być Dekan w Indiach lub Kras położony na terenie Włoch i Słowenii.

Przypisy

  1. płaskowyż, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-04-28] .

Bibliografia

  • Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski: Słownik geologii dynamicznej. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985. ISBN 83-220-0196-7. OCLC 830183626.
Kontrola autorytatywna (forma ukształtowania terenu):
  • LCCN: sh98004963
  • GND: 4160123-3
  • BnF: 12008662k
  • BNCF: 31509
  • NKC: ph1042891
  • J9U: 987007537384205171
  • LNB: 000180997
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3958303
  • Britannica: science/plateau-landform
  • SNL: platå
  • Catalana: 0077244
  • DSDE: plateau