Płaton Haławacz

Płaton Ramanawicz Haławacz (biał. Платон Раманавіч Галавач; ros. Платон Романович Голова́ч; ur. 18 kwietnia 1903 we wsi Pabokawiczy w powiecie bobrujskim w guberni mińskiej, zm. 29 października 1937 w Mińsku) – białoruski i radziecki pisarz.

Życiorys

W latach 1923–1928 był jednym z kierowników zjednoczenia literackiego „Maładniak”, od 1924 członek RKP(b)/WKP(b). Aktywny zwolennik i piewca kolektywizacji i „socjalistycznych przeobrażeń na wsi”. Autor socrealistycznych powieści „Spałoch na zahonach” (1930), romansu „Praz hady” (1934) i dużej liczby opowiadań, które zostały wydane w zbiorach „Drobiazi życcia” (1927) i „Choczacca żyć” i innych. Podstawowym tematem jego twórczości było opiewanie nowego życia i socjalistycznej przebudowy wsi. Uznany za klasyka białoruskiej literatury. W 1928 był I sekretarzem KC Komsomołu.

11 sierpnia 1937 aresztowany w Mińsku, 28 października 1937 skazany na śmierć przez „trójkę” NKWD i następnego dnia rozstrzelany. 25 lipca 1956 pośmiertnie zrehabilitowany.

Bibliografia

• http://az-libr.ru/index.htm?Persons&70B/b6310cc5/0001/3b073244 (ros.)
• http://bobruisk-rik.gov.by/region/imi-gorditsya-bobrujshchina/item/47-%D0%B3%D0%BE%D0%BB%D0%BE%D0%B2%D0%B0%D1%87-%D0%BF%D0%BB%D0%B0%D1%82%D0%BE%D0%BD-%D1%80%D0%BE%D0%BC%D0%B0%D0%BD%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87 (ros.)