Paciorecznik ogrodowy
 | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | okrytonasienne | ||
| Klasa | Magnoliopsida | ||
| Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) | ||
| Rząd | imbirowce | ||
| Rodzina | paciorecznikowate | ||
| Rodzaj | paciorecznik | ||
| Gatunek | paciorecznik ogrodowy | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Canna ×generalis L. H. Bailey Gentes Herb. 1:120. 1923 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| |||
Paciorecznik ogrodowy (Canna ×generalis) – duża grupa mieszańców różnych gatunków rośliny paciorecznik (Canna). Mieszańce te wyhodowane zostały przez ogrodników i są albo nieznanego pochodzenia, albo mają złożony rodowód. W ich powstaniu brały udział m.in. takie gatunki, jak: Canna indica, C. glauca, C. flacciola, C. iridiflora, C. liliiflora. Są pospolicie uprawiane jako rośliny ozdobne, większość uprawianych odmian pacioreczników to właśnie mieszańce z grupy paciorecznik ogrodowy.
Morfologia
- Pokrój
- Bylina o zróżnicowanej, w zależności od odmiany wysokości od kilkudziesięciu cm do 1,8 m. Pod ziemią roślina wytwarza kłącze.
- Liście
- Ulistnienie skrętoległe, liście pojedyncze, pochwiasto obejmujące łodygę. Oprócz liści zielonych występują też u różnych odmian liście czerwonawe, purpurowe lub wielobarwne.
- Kwiaty
- Duże w szerokiej gamie kolorów, u niektórych odmian jednobarwne, u niektórych wielokolororowe o, o bardzo wąskich płatkach. Zebrane są w kłosy na szczycie grubej, mięsistej łodygi. Kwitną przez całe lato aż do jesieni.
Uprawa
Nadaje się na kwietniki, do tworzenia grup kwiatowych i na kwiat cięty. Może też być uprawiany w pojemnikach na tarasach, balkonach itp. Wymaga żyznej, próchnicznej gleby i słonecznego lub nieco tylko zacienionego stanowiska. Rozmnaża się go przez podział kłączy lub z nasion. Jako roślina cieplejszego klimatu nie jest przystosowany do naszych warunków i zimą jego kłącze przemarza w ziemi. W związku z tym po zakończeniu kwitnienia przycina się go przy samej ziemi, zaś kłącze jesienią musi być wykopane z ziemi i przez zimę przechowywane w pomieszczeniu o temperaturze 5-8 °C. Najlepiej przechowywać je razem z bryłą ziemi lub obsypane trocinami czy torfem. Wiosną (w marcu) dzieli się go na kawałki (każdy z nich powinien mieć przynajmniej 1 pąk) i pozostawia na powietrzu, aby rany przyschły. Wskazane jest obsypanie ran miałem węglowym lub węglem drzewnym. Przeschnięte kłącze sadzi się do doniczek trzymanych w ogrzewanym pomieszczeniu i umiarkowanie podlewa. Do gruntu wysadza się z doniczek dopiero w drugiej połowie maja. Przez lato wymaga obfitego nawożenia.
Kultywary (wybór)
- `Brandywine` – kwiaty pomarańczowe
- `King Numbert` – kwiaty w czerwone kropki lub paski
- `Konig Charlotte – kwiaty czerwone
- `Lenape` – odmiana karłowa o jaskrawożółtych kwiatach z czerwoną gardzielą i brązowoczerwonymi plamami
- `Lucier` – kwiaty purpurowe z czerwonymi żółto czerwonymi obramowaniami płatków
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).
Bibliografia
- GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
- Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
- Paciorecznik (Kanna) – Canna. [dostęp 2010-03-05].
