Pacyków
 | Ten artykuł dotyczy wsi w rejonie dolińskim. Zobacz też: wieś w rejonie tyśmienickim. |
 | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Wysokość | 400 m n.p.m. | ||
| Populacja • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy | +380 3477 | ||
| Kod pocztowy | 77553 | ||
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
 48°55′42″N 23°55′06″E/48,928333 23,918333 | |||
| |||
Pacyków (ukr. Пациків) – wieś na Ukrainie w rejonie dolińskim obwodu iwanofrankiwskiego, położona koło miasta Dolina nad rzeką Świcą.
Historia
Do 1772 wieś należała do województwa ruskiego w I RP. W XVII wieku stanowiła własność Andrzeja Żurakowskiego, który w 1692 ufundował tutaj cerkiew Uśpienia Przenajświętszej Panny Matki Bożej oraz monastyr. W 1772 r. wieś znalazła się pod panowaniem austriackim, w Królestwie Galicji (do 1918). W 1792 monastyr został zniesiony, a jego majątek zakupił Józef Matkowski. W 1880 Pacyków liczył 436 mieszkańców. W latach 1919-1939 wieś należała do powiatu dolińskiego w województwie stanisławowskim w II RP.
W czasie kampanii wrześniowej w graniczącym z Pacykowem Zagwoździu stacjonowała 23 Eskadra Towarzysząca[1].
W latach 1939–1941 pod okupacją sowiecką, następnie 1941–1944 w dystrykcie Galicja Generalnego Gubernatorstwa, później 1944-1991 w Ukraińskiej SRR (ZSRR).
Przypisy
- ↑ Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1991, s. 361. ISBN 83-206-0795-7.
Bibliografia
- Pacyków 1.) rus. ''Pacykiw'', wś, pow. doliński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 810 .
Zobacz też
- Pidlissia (rejon tyśmienicki), dawniej Pacyków
