Partia Najpierw Nowa Zelandia

Najpierw Nowa Zelandia

Państwo	Nowa Zelandia
Skrót	NZ First
Lider	Winston Peters
Data założenia	18 lipca 1993
Ideologia polityczna	konserwatyzm, protekcjonizm, populizm
Poglądy gospodarcze	trzecia droga, nacjonalizm gospodarczy[1]
Młodzieżówka	Young NZ First
Barwy	czarna
Obecni posłowie	8/123
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Nowa Zelandia Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Nowej Zelandii Ustrój polityczny Ustrój polityczny Nowej Zelandii Konstytucja Konstytucja Nowej Zelandii Monarcha Monarcha Karol III Gubernator generalny Cindy Kiro Władza ustawodawcza Izba Reprezentantów Władza wykonawcza Premier Jacinda Ardern Gabinet Gabinet Jacindy Ardern Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Kontrola państwowa Kontrola państwowa Finanse Bank Rezerwy Nowej Zelandii Samorząd terytorialny Podział administracyjny Nowej Zelandii Samorząd Terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Partia Narodowa Partia Pracy Najpierw Nowa Zelandia Partia Zielonych Wybory Wybory parlamentarne: 2017 Referendum: 2015–2016 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Nowej Zelandii minister: Winston Peters Wikiprojekt Polityka

Partia Najpierw Nowa Zelandia (ang. New Zealand First Party) – nowozelandzka centrowa partia polityczna, powstała w 1993 roku. Winston Peters, założyciel partii, nadal pozostaje jej liderem.

W latach 2017–2020 Partia współtworzyła rząd z Partią Pracy. W wyborach parlamentarnych partia w 2020 zdobyła 2,6% głosów^[2] co nie pozwoliło jej na wzięcie udziału w podziale mandatów z puli proporcjonalnej. Ugrupowanie nie wygrało również w żadnym jednomandatowym okręgu wyborczym co uczyniło NZ First Najpierw Nowa Zelandia partią pozaparlamentarną. Nowozelandccy politolodzy wynik ten postrzegają jako rezultat wewnętrznego zastoju w partii. Podobną sytuacje widać w Partii Narodowej. Na podupadłej pozycji obu partii mocno skorzystała prawicowa nowozelandzka ACT New Zealand, która otrzymała najwyższe poparcie w historii swojego istnienia uzyskując 10 mandatów poselskich^[3].

Program

Partia jest opisywana przez komentatorów politycznych jako populistyczna^[4] i nacjonalistyczna. Popiera rozszerzenia usług socjalnych dla emerytów^[5], sprzeciwia się imigracji^[6]. Ugrupowanie uważa traktat Waitangi za źródło narodowej dumy, jednak nie wspiera wpisania go do konstytucji^[7].

Przypisy