Pasta termoprzewodząca

Pasta termoprzewodząca – plastyczna masa charakteryzująca się stosunkowo dużym przewodnictwem cieplnym. Jest powszechnie stosowana w elektronice, w miejscach styku elementów silnie nagrzewających się z elementami odprowadzającymi ciepło. Cienka warstwa pasty nałożona na chłodzony układ (CPU, GPU, mostek północny, RAM) wypełnia mikronierówności powierzchni na styku z radiatorem i zwiększa powierzchnię przewodzenia ciepła wytwarzanego przez ten układ.

Istnieje wiele rodzajów past termoprzewodzących: na bazie silikonu, metali (np. srebra), ceramiki, a także syntetycznych diamentów. Występuje w postaci gęstej, lepkiej pasty podobnej do korektora tekstu lub płynu. Zazwyczaj najlepszą przewodność cieplną oferują produkty na bazie metali. Pasty termoprzewodzace sprzedawane są najczęściej w małych strzykawkach ułatwiających nakładanie. Podstawowym parametrem użytkowym pasty jest jej przewodność cieplna:

${\displaystyle K={\frac {Pd}{S\Delta t}},}$

gdzie:

${\displaystyle K}$ – przewodność cieplna,

${\displaystyle P}$ – moc [W],

${\displaystyle d}$ – grubość warstwy [m],

${\displaystyle S}$ – powierzchnia styku [m²],

${\displaystyle \Delta t}$ – różnica temperatury między radiatorem a elementem grzewczym [K].

Jednostką przewodności jest W/(m·K). Typowe wartości dla past stosowanych w elektronice wynoszą od 0,7 do kilku W/mK. Niektórzy producenci podają przewodność w W/m²K dla ustalonej grubości warstwy pasty 0,001 cala. Aby dokonać przeliczenia na W/(m·K), należy podaną wartość (zwykle setki tysięcy) pomnożyć przez 2,54·10⁻⁵ albo podzielić przez 254 000.

Inne ważne właściwości pasty termoprzewodzącej:

• przewodność elektryczna – należy zachować ostrożność podczas nakładania pasty, aby nie utworzyć niepożądanych połączeń elektrycznych (zwarć),
• skład chemiczny – ze względu na możliwość korozji nie należy np. stosować past miedzianych (zawierających sproszkowaną miedź) na radiatory aluminiowe i past aluminiowych na radiatory miedziane.

Zobacz też

• heatspreader