Patty Schnyder

Patty Schnyder
Ilustracja
Państwo

 Szwajcaria

Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1978
Bazylea

Wzrost

168 cm

Gra

leworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

sierpień 1994

Zakończenie kariery

28 maja 2011
wznowienie: 2015
zakończenie: listopad 2018

Trener

Rainer Hofmann

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

11 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

7 (14 listopada 2005)

Australian Open

SF (2004)

Roland Garros

QF (1998, 2008)

Wimbledon

4R (2007)

US Open

QF (1998, 2008)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5 WTA, 0 ITF

Najwyżej w rankingu

15 (6 czerwca 2005)

Australian Open

3R (1999, 2000, 2007)

Roland Garros

SF (2005)

Wimbledon

3R (2004)

US Open

SF (2004)

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Patty Schnyder (ur. 14 grudnia 1978 w Bazylei) – szwajcarska tenisistka, półfinalistka wielkoszlemowego Australian Open 2004 w grze pojedynczej, półfinalistka dwóch turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, reprezentantka Szwajcarii w Pucharze Federacji i na letnich igrzyskach olimpijskich. Tenisistka leworęczna z oburęcznym backhandem.

Kariera tenisowa

Występy juniorskie

Patty Schnyder jako nastolatka występowała w juniorskich rozgrywkach Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Pierwszy ważniejszy sukces odniosła w 1994 roku, wygrywając Międzynarodowej Mistrzostwa Szwajcarii po finale z Carą Black. W 1996 była w ćwierćfinale juniorskiego French Open, gdzie przegrała z Amélie Mauresmo.

1994-1997

W sierpniu 1994 roku otrzymała status profesjonalnej tenisistki. Jeszcze w tym samym roku próbowała swoich sił w eliminacjach turniejów WTA w Lucernie i Zurychu. W 1995 roku, po serii znakomitych występów w turniejach ITF (trzy zwycięstwa i jedna porażka w finale), w październiku otrzymała dziką kartę turnieju w Zurychu, był to pierwszy występ Schnyder w głównej drabince turnieju rangi WTA. W swoim pierwszym meczu pokonała Irinę Spîrleę 2:6, 6:3, 6:4, by w drugiej rundzie nie sprostać rozstawionej z numerem drugim Mary Pierce 1:6, 3:6. W kwietniu 1996 roku po raz pierwszy zakwalifikowała się do turnieju WTA (Hamburg) dzięki rankingowi, nie musząc grać w eliminacjach. W pierwszym meczu pokonała Sandrę Cacic 6:7(4), 6:4, 6:2, a w drugiej rundzie uległa trzeciej rakiecie świata Arantxy Sánchez Vicario 2:6, 0:6. Miesiąc później po raz pierwszy wystąpiła w turnieju wielkoszlemowym – przegrała w pierwszej rundzie French Open 1997 z Henriettą Nagyovą 6:2, 4:6, 4:6. We wrześniu doszła do swojego pierwszego finału imprezy WTA, w Karlovych Varach, w drugiej rundzie eliminując najwyżej rozstawioną Barbarę Paulus 3:6, 7:6(6), 6:4, a w meczu mistrzowskim ulegając Ruxandrze Dragomir 2:6, 6:3, 4:6. W styczniu 1997 osiągnęła czwartą rundę Australian Open, ogrywając w meczu otwarcia Ivę Majoli (8 WTA), a w trzeciej rundzie Magdalenę Grzybowską. Awansowała do półfinału w Rzymie, w którym uległa Conchicie Martínez 2:6, 2:6. Wcześniej pokonała wysoko notowane Yayuk Basuki 6:0, 6:1, Sandrine Testud 7:6(4), 6:0, Amandę Coetzer 7:6(3), 7:5 oraz Arantxę Sánchez Vicario 6:1, 6:1. Pod koniec roku doszła, przez eliminacje, do półfinału turnieju we Filderstadt, pokonując po drodze Helenę Sukovą 7:6(11), 6:2 i Ivę Majoli 6:2, 6:2, ulegając w meczu o awansu do finału Amandzie Coetzer 2:6, 5:7.

1998-2001

W styczniu 1998 wygrała swój pierwszy turniej WTA w Hobarcie, pokonując w finale Dominique Monami. Była wówczas tenisistką z trzeciej dziesiątki światowego rankingu. Kolejny sukces odniosła w lutym w Hanowerze, gdzie w meczu o tytuł ograła trzecią rakietę świata, Janę Novotną. W maju zdobyła trzecie mistrzostwo, tym razem w Madrycie, a wkrótce zameldowała się w ćwierćfinale French Open (pierwszy wielkoszlemowy ćwierćfinał). Jako najwyżej rozstawiona i dwunasta zawodniczka globu triumfowała przed własną publicznością w Maria Lankowitz, a tydzień później także w Palermo. Osiągnęła ćwierćfinał US Open, wygrywając w czwartej rundzie ze Steffi Graf. Zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA, odpadła na samym początku po porażce z Martiną Hingis. Awansowała do czołowej dziesiątki rankingu światowego.

Sezon 1999 otworzyła zdobyciem mistrzostwa w Gold Coast po finale z najwyżej rozstawioną Pierce; w marcu doszła do półfinału w Hilton Head, ulegając Annie Kurnikowej; do końca roku grywała najwyżej w ćwierćfinałach i wypadła do trzeciej dziesiątki notowań. Jej najlepszy wynik w 2000 roku to finał z Klagenfurtu. Passę słabych występów przerwała wicemistrzostwem z Wiednia, wywalczonym w lipcu 2001; przegrała z Irodą Tulyaganovą, a po drodze wyeliminowała Anke Huber. W listopadzie triumfowała w swoim siódmym zawodowym turnieju w Pattayi. Spadła do piątej dziesiątki światowego rankingu.

2002-2004

W kwietniu 2002 zagrała w finale w Charleston po wiktoriach nad samymi utytułowanymi koleżankami: Virginią Ruano Pascual, Amélie Mauresmo, Mary Pierce, Sereną Williams i Jennifer Capriati (1 WTA), w finale pokonana przez Ivę Majoli. Awansowała na 17. miejsce w klasyfikacji WTA. W październiku triumfowała w Zurychu po dramatycznym finale z Lindsay Davenport (wynik 6:7(5), 7:6(8), 6:3; obrona piłki meczowej w tie-breaku drugiego seta). zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA po raz drugi w karierze, ale odpadła w pierwszej rundzie. W 2003 wystąpiła w półfinałach w Gold Coast, Sopocie i Linzu.

W styczniu 2004 osiągnęła swój jedyny w karierze półfinał turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej. W Melbourne była rozstawiona z numerem 22, odprawiła Paolę Suárez, Nathalie Dechy, Lisę Raymond, zatrzymując się na późniejszej wicemistrzyni, Kim Clijsters. W Charleston również awansowała do półfinału, eliminując po drodze Jelenę Diemientjewą i Lindsay Davenport. W Birmingham przepadła w konfrontacji z Mariją Szarapową, która niespełna miesiąc później wygrała Wimbledon. Na koniec sezonu przed własną publicznością w Zurychu również walczyła o wejście do finału, ale uległa Alicii Molik. Wcześniej jednak pokonała Magdalenę Maleewą, Fabiolę Zuluagę i Paolę Suárez.

2005-2008

W 2005 roku Schnyder ponownie zaczęła być bardzo znaczącą postacią w kobiecym tenisie. W pierwszym turniejowym starcie w sezonie odniosła zwycięstwo, pokonując w finale w Gold Coast faworytkę publiczności, Samanthę Stosur. Wkrótce awansowała do ćwierćfinału Australian Open. W Charleston i Berlinie zagrała w półfinałach; w tym drugim występie eliminując Kim Clijsters i Swietłanę Kuzniecową. Została wicemistrzynią w zawodach pierwszej kategorii w Rzymie, pokonała tam Mariję Szarapową. W lipcu dodała do swojej kolekcji dziewiąty profesjonalny tytuł, wygrywając w Cincinnati. Jesienią wystąpiła w finałach w Zurychu i Linzu; ponownie zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA, ale nie przeszła fazy grupowej.

W 2006 była wicemistrzynią w Charleston (przegrała z Nadią Pietrową) i Stanford (uległa Kim Clijsters); sześciokrotnie grała w półfinałach. Cały sezon spędziła w czołowej dziesiątce rankingu WTA. W 2007 zakończyła na finałach rywalizację w San Diego i Linzu; w Dosze bliska była pokonania Justine Henin; przegrała 6:3, 4:6, 5:7, prowadziła 5:3 w trzecim secie i miała piłkę meczową. Po raz pierwszy w karierze doszła do czwartej rundy Wimbledonu. W 2008 na Bali wygrała swój ostatni profesjonalny turniej w grze pojedynczej, w finale ogrywając Tamirę Paszek. W tym samym roku była finalistką w Bangalore.

2009-2011

Do 2011 roku awansowała jeszcze do trzech finałów: w 2009 i 2010 w Budapeszcie i w 2010 w Linzu. Odnotowała kilka cennych zwycięstw: w 2009 roku w Rzymie nad Sereną Williams (2 WTA), w Madrycie nad Nadią Pietrową (10 WTA) i Jeleną Janković (4 WTA), w Luksemburgu nad Kim Clijsters (18 WTA), oraz w 2010 roku w Madrycie nad Agnieszką Radwańską (9 WTA),.

Ostatni zawodowy występ Szwajcarki miał miejsce podczas wielkoszlemowego French Open 2011. Przegrała mecz pierwszej rundy gry pojedynczej z Soraną Cîrsteą 1:6, 3:6; w deblu wystąpiła w parze z Anną Leną Grönefeld i odpadły w drugiej rundzie.

Szwajcarka ogłosiła zakończenie tenisowej kariery dnia 28 maja 2011 w Paryżu, w czasie trwania wielkoszlemowego Roland Garros.

2015-2016

W lipcu 2015 roku Szwajcarka wznowiła tenisową karierę[1]. W dwóch pierwszych startach przegrała mecze otwarcia, ale w turnieju w Oldenzaal udanie przeszła przez eliminacje i została powstrzymana dopiero w ćwierćfinale. Na przełomie sierpnia i września nastąpił przełom, gdyż wygrała zawody w Pradze (ITF z pulą nagród 10.000 dolarów) – był to czwarty triumf Schnyder na tym poziomie rozgrywek. Wówczas powróciła do rankingu WTA Tour[2]. Do końca sezonu zaliczyła jeszcze jeden finał turnieju ITF – w połowie grudnia w meczu mistrzowskim w Bankoku uległa Kai Kanepi 3:6, 3:6[3]. Rok zakończyła na 740. miejscu w rankingu WTA Tour.

W styczniu 2016 roku wystąpiła w dwóch turniejach ITF, w obu przegrywając w drugim meczu. Miesiąc później przeszła przez eliminacje we włoskim Beinasco, a w głównym turnieju odpadła w drugiej rundzie. W kwietniu wróciła na korty WTA i przystąpiła do kwalifikacji do turnieju rangi WTA Premier w Charleston[4]. Mimo porażki w pierwszej rundzie z Samanthą Crawford 2:6, 6:1, 2:6 osiągnęła najwyższą pozycję po powrocie do tenisa – w notowaniu z 11 kwietnia 2016 roku została sklasyfikowana na 450 miejscu.

Gra podwójna

Patty Schnyder odnosiła sukcesy również w grze podwójnej. W 1998 wygrała zawody WTA w Hamburgu, partnerując Barbarze Schett. Z Austriaczką triumfowała również dwukrotnie w turnieju halowym w Paryżu (2003, 2004). W lutym 2002 zwyciężyła w Antwerpii w parze z Magdaleną Maleewą; ostatni tytuł odnotowała w 2008 w Stuttgarcie (z Grönefeld). Jedenaście razy kończyła turnieje deblowe w roli wicemistrzyni; między innymi w 1999 w Hilton Head (pierwsza kategoria) i w 2009 w Charleston (ranga Premier). Regularnie brała udział w imprezach wielkoszlemowych w tej konkurencji. W US Open 2004 awansowała do półfinału (z Schett, przegrały z Kuzniecową i Lichowcewą), a potem wyrównała ten wynik we French Open 2005 w duecie z Coriną Morariu. 6 czerwca 2005 zajmowała piętnaste miejsce w rankingu deblistek WTA.

Okazyjnie próbowała swoich sił w wielkoszlemowych turniejach gry mieszanej. Cztery razy odpadła w pierwszej rundzie, raz w drugiej, a podczas Australian Open 2009 uzyskała najlepszy rezultat, jakim jest ćwierćfinał. Jej partnerem był wówczas Wesley Moodie, a pogromcami szwajcarsko-południowoafrykańskiego duetu okazali się Anabel Medina Garrigues i Tommy Robredo.

Występy reprezentacyjne

W latach 1996–2011 reprezentowała Szwajcarię w rozgrywkach o Puchar Federacji. W 1998 jej drużyna została finalistą tego turnieju; Schnyder przegrała wtedy trzy spotkania z hiszpańskimi rywalkami. Jej partnerką w ekipie była Martina Hingis (składy były dwuosobowe). W kolejnych edycjach Szwajcarki nie zdołały przebić się do Grupy Światowej, a Patty po raz ostatni wystąpiła w barwach swojego kraju w kwietniu 2011 w konfrontacji ze Szwedkami w Lugano, gdzie zdobyła dwa punkty w grze pojedynczej. Ustanowiła wówczas nietypowy rekord – została najstarszą reprezentantką Helwecji w Pucharze Federacji, mając 32 lata i 123 dni.

Jej przygoda z letnimi igrzyskami olimpijskimi rozpoczęła się w 1996 roku w Atlancie, ale trafiła od razu na Conchitę Martínez i zdołała uskładać tylko trzy gemy. Po ośmiu latach przerwy w Atenach doszła do trzeciej rundy, a w Pekinie w 2008 do drugiej. W grze podwójnej osiągnęła ćwierćfinał z Martiną Hingis w 1996, potem nie przeszła już nigdy drugiej rundy.

Podsumowanie kariery

Schnyder otrzymała od WTA nagrodę na Debiut Roku 1998.

Przez kilkanaście lat rywalizacji zgromadziła jedenaście singlowych i pięć deblowych tytułów turniejowych WTA. Doszła przynajmniej do ćwierćfinałów w trzech z czterech imprez Wielkiego Szlema (oprócz Wimbledonu, tam najdalej była w czwartej rundzie); była półfinalistką US Open w grze podwójnej i ćwierćfinalistką Australian Open w grze mieszanej; notowana w czołowej dziesiątce indywidualnego rankingu WTA; wraz z drużyną Szwajcarii wystąpiła w Pucharze Federacji, przez wiele lat była najlepszą tenisistką swojego kraju.

Życie prywatne

Ma dwa koty, Mistera i Gizmo oraz australijskiego psa Tuckera. W wolnych chwilach czyta i ogląda filmy. Interesuje się wieloma sportami, w tym golfem, piłką nożną i bilardem. Jej ulubioną książką jest biografia Nelsona Mandeli. Podziwia pracę Jeana Zieglera (szwajcarski obrońca praw człowieka) i Michaela Moore’a.

5 grudnia 2003 w niemieckim Baden-Baden poślubiła Rainera Hofmanna (pochodzącego z Frankfurtu), który został jej trenerem. Małżeństwu z Hofmannem przeciwni byli rodzice Schnyder, a tenisistka zerwała z nimi kontakt.

Schnyder razem z mężem pisali książkę The White Mile, która miała zostać wydana jesienią 2011, jednak nie doszło do jej opublikowania.

26 kwietnia 2012 zostały sprzedane w aukcji meble Schnyder i jej męża, a także rakiety i piłki tenisowe należące do zawodniczki. Hofmannowie oddali je do przechowalni wiosną 2011, kiedy wyprowadzali się ze swojego domu w Bach w kantonie Schwyz. Nie uiścili jednak opłat za ich przetrzymywanie, które wzrosły do wysokości 380 tysięcy franków szwajcarskich. We wrześniu 2013 para ogłosiła separację[5][6]. Małżeństwo zakończyło się rozwodem[7], jak podały media – z powodu niewierności Hofmanna.

W czerwcu 2014 roku ogłosiła, że spodziewa się narodzin pierwszego dziecka[8][9]. 25 listopada urodziła córkę, której nadane zostały imiona Kim Ayla[10][11]. Ojcem dziewczynki jest partner tenisistki, Niemiec Jan Heino[12]. Para spotyka się od 2011 roku i mieszkają razem w pobliżu Hanoweru.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

Występy w grze pojedynczej

Turniej 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 – 2014 2015 2016 2017 2018 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 4R 4R 2R 4R 1R 1R 4R SF QF QF 4R 2R 2R A 1R koniec kariery A A Q1 0 / 14 31 – 14
French Open A A 1R 3R QF 3R 1R 2R 4R 4R 2R 4R 4R 4R QF 1R 1R 1R koniec kariery A A A 0 / 16 29 – 16
Wimbledon A A 1R 1R 2R 1R 2R 3R 2R 1R 2R 1R 2R 4R 1R 1R 1R koniec kariery A A A Q1 0 / 15 10 – 15
US Open A A A 3R QF 3R 2R 2R 3R 2R 4R 4R 4R 3R QF 2R 3R koniec kariery A A Q2 1R 0 / 15 31 – 15
Ranking na koniec roku 786 152 64 26 11 21 25 37 15 23 14 7 9 16 14 43 44 – – 740 304 144 286 0 / 60 101 – 60

Występy w grze podwójnej

Turniej 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 – 2014 2015 2016 2017 2018 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 1R 2R 3R 3R 1R 1R 1R 2R 1R A 3R 2R QF A 3R koniec kariery A A A 0 / 13 14 – 13
French Open A A A 3R QF 3R A 2R QF 3R 3R SF 2R 1R 1R QF 1R 2R koniec kariery A A A 0 / 14 24 – 14
Wimbledon A A A 2R 1R 1R 1R 2R 2R 1R 3R A A 1R A A 1R koniec kariery A A A A 0 / 10 5 – 10
US Open A A A 1R QF 1R 2R 1R 2R 2R SF QF A 2R 3R 3R 1R koniec kariery A A A A 0 / 13 18 – 13
Ranking na koniec roku – 441 104 59 29 41 47 77 56 40 18 32 – 87 52 31 110 – – – – – – 0 / 50 61 – 50

Występy w grze mieszanej

Turniej 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 – 2014 2015 2016 2017 2018 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A A A A A A QF A A koniec kariery A A A 0 / 1 3 – 1
French Open A A A A A A A A A A A A A A A A 1R A koniec kariery A A A 0 / 1 0 – 1
Wimbledon A A A A 2R A A A A A 1R A A A A A A koniec kariery A A A A 0 / 2 1 – 2
US Open A A A A A A A A A A 1R A A A A 2R A koniec kariery A A A A 0 / 2 0 – 2
0 / 6 4 – 6

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
Puchar Wielkiego Szlema
1988
–
2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009
–
2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 27 (11–16)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 15 września 1996 Karlowe Wary Ceglana Rumunia Ruxandra Dragomir 2:6, 6:3, 4:6
Zwyciężczyni 1. 18 stycznia 1998 Hobart Twarda Belgia Dominique Monami 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 2. 22 lutego 1998 Hanower Dywanowa (hala) Czechy Jana Novotná 6:0, 2:6, 7:5
Zwyciężczyni 3. 24 maja 1998 Madryt Ceglana Belgia Dominique Monami 3:6, 6:4, 6:0
Zwyciężczyni 4. 12 lipca 1998 Maria Lankowitz Ceglana Hiszpania Gala León García 6:2, 4:6, 6:3
Zwyciężczyni 5. 19 lipca 1998 Palermo Ceglana Austria Barbara Schett 6:1, 5:7, 6:2
Finalistka 2. 4 października 1998 Monachium Twarda (hala) Stany Zjednoczone Venus Williams 2:6, 6:3, 2:6
Zwyciężczyni 6. 10 stycznia 1999 Gold Coast Twarda Francja Mary Pierce 4:6, 7:6(5), 6:2
Finalistka 3. 16 lipca 2000 Klagenfurt Ceglana Austria Barbara Schett 7:5, 4:6, 4:6
Finalistka 4. 15 lipca 2001 Wiedeń Ceglana Uzbekistan Iroda Tulyaganova 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 7. 5 listopada 2001 Pattaya Twarda Słowacja Henrieta Nagyová 6:0, 6:4
Finalistka 5. 21 kwietnia 2002 Charleston Ceglana Chorwacja Iva Majoli 6:7(5), 4:6
Zwyciężczyni 8. 14 października 2002 Zurych Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 6:7(5), 7:6(8), 6:3
Zwyciężczyni 9. 8 stycznia 2005 Gold Coast Twarda Australia Samantha Stosur 1:6, 6:3, 7:5
Finalistka 6. 15 maja 2005 Rzym Ceglana Francja Amélie Mauresmo 6:2, 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 10. 18 lipca 2005 Cincinnati Twarda Japonia Akiko Morigami 6:4, 6:0
Finalistka 7. 23 października 2005 Zurych Twarda (hala) Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 6:7(5), 3:6
Finalistka 8. 29 października 2005 Linz Twarda (hala) Rosja Nadieżda Pietrowa 6:4, 3:6, 1:6
Finalistka 9. 16 kwietnia 2006 Charleston Ceglana Rosja Nadieżda Pietrowa 3:6, 6:4, 1:6
Finalistka 10. 30 lipca 2006 Stanford Twarda Belgia Kim Clijsters 4:6, 2:6
Finalistka 11. 5 sierpnia 2007 San Diego Twarda Rosja Marija Szarapowa 2:6, 6:3, 0:6
Finalistka 12. 28 października 2007 Linz Twarda (hala) Słowacja Daniela Hantuchová 4:6, 2:6
Finalistka 13. 9 marca 2008 Bangalore Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams 5:7, 3:6
Zwyciężczyni 11. 14 września 2008 Bali Twarda Austria Tamira Paszek 6:3, 6:0
Finalistka 14. 12 lipca 2009 Budapeszt Ceglana Węgry Ágnes Szávay 6:2, 4:6, 2:6
Finalistka 15. 11 lipca 2010 Budapeszt Ceglana Węgry Ágnes Szávay 2:6, 4:6
Finalistka 16. 17 października 2010 Linz Twarda (hala) Serbia Ana Ivanović 1:6, 2:6

Gra podwójna 16 (5–11)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 12 kwietnia 1998 Amelia Island Ceglana Austria Barbara Schett Stany Zjednoczone Sandra Cacic
Francja Mary Pierce 		6:7(5), 6:4, 6:7(5)
Zwyciężczyni 1. 3 maja 1998 Hamburg Ceglana Austria Barbara Schett Szwajcaria Martina Hingis
Czechy Jana Novotná 		7:6(3), 3:6, 6:3
Finalistka 2. 19 lipca 1998 Palermo Ceglana Austria Barbara Schett Niemcy Elena Wagner
Bułgaria Pavlina Stojanowa 		4:6, 2:6
Finalistka 3. 4 kwietnia 1999 Hilton Head Ceglana Austria Barbara Schett Rosja Jelena Lichowcewa
Czechy Jana Novotná 		1:6, 4:6
Finalistka 4. 16 lipca 2000 Klagenfurt Ceglana Austria Barbara Schett Argentyna Laura Montalvo
Argentyna Paola Suárez 		6:7(5), 1:6
Finalistka 5. 28 października 2001 Luksemburg Twarda (hala) Niemcy Bianka Lamade Rosja Jelena Bowina
Słowacja Daniela Hantuchová 		3:6, 3:6
Zwyciężczyni 2. 17 lutego 2002 Antwerpia Dywanowa (hala) Bułgaria Magdalena Maleewa Francja Nathalie Dechy
Stany Zjednoczone Meilen Tu 		6:3, 6:7(3), 6:3
Zwyciężczyni 3. 9 lutego 2003 Paryż Dywanowa (hala) Austria Barbara Schett Francja Marion Bartoli
Francja Stéphanie Cohen-Aloro 		2:6, 6:2, 7:6(5)
Finalistka 6. 4 maja 2003 Bol Ceglana Szwajcaria Emmanuelle Gagliardi Węgry Petra Mandula
Austria Patricia Wartusch 		3:6, 2:6
Zwyciężczyni 4. 15 lutego 2004 Paryż Dywanowa (hala) Austria Barbara Schett Włochy Silvia Farina Elia
Włochy Francesca Schiavone 		6:3, 6:2
Finalistka 7. 31 października 2004 Linz Twarda (hala) Francja Nathalie Dechy Słowacja Janette Husárová
Rosja Jelena Lichowcewa 		2:6, 5:7
Finalistka 8. 10 kwietnia 2005 Amelia Island Ceglana Czechy Květa Peschke Australia Bryanne Stewart
Australia Samantha Stosur 		4:6, 2:6
Zwyciężczyni 5. 5 października 2008 Stuttgart Twarda (hala) Niemcy Anna-Lena Grönefeld Czechy Květa Peschke
Australia Rennae Stubbs 		6:2, 6:4
Finalistka 9. 19 października 2008 Zurych Twarda (hala) Niemcy Anna-Lena Grönefeld Zimbabwe Cara Black
Stany Zjednoczone Liezel Huber 		1:6, 6:7(3)
Finalistka 10. 19 kwietnia 2009 Charleston Ceglana Łotwa Līga Dekmeijere Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
Rosja Nadieżda Pietrowa 		7:6(5), 2:6, 9–11
Finalistka 11. 27 lipca 2009 Stambuł Twarda Niemcy Julia Görges Czechy Lucie Hradecká
Czechy Renata Voráčová 		6:2, 3:6, 10–12

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
1998 1 runda Szwajcaria Martina Hingis 6:4, 0:6, 3:6
2002 1 runda Stany Zjednoczone Venus Williams 2:6, 6:7(7)
2005 RR Stany Zjednoczone Lindsay Davenport
Rosja Marija Szarapowa
Rosja Nadieżda Pietrowa		 3:6, 5:7
1:6, 6:3, 3:6
6:0, 5:7, 6:4

Finały turniejów ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 14 (7-7)

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Zwyciężczyni 1. 14/05/1995 Słowacja Nitra 10 000 Ceglana Chile Barbara Castro 1:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni 2. 21/05/1995 Czechy Preszów 10 000 Ceglana Czechy Jana Ondrouchová 6:1, 6:0
Zwyciężczyni 3. 25/06/1995 Szwajcaria Cureglia 10 000 Ceglana Niemcy Camilla Kremer 6:2, 6:1
Finalistka 1. 03/09/1995 Grecja Ateny 25 000 Ceglana Słowacja Henrieta Nagyová 2:6, 0:6
Finalistka 2. 21/04/1996 Hiszpania Murcja 75 000 Ceglana Niemcy Elena Wagner 4:6, 3:6
Finalistka 3. 08/09/1996 Słowacja Bratysława 75 000 Ceglana Słowacja Henrieta Nagyová 0:6, 4:6
Zwyciężczyni 4. 05/08/2015 Czechy Praga 10 000 Ceglana Słowacja Zuzana Luknarová 6:1, 6:2
Finalistka 4. 20/12/2015 Tajlandia Bangkok 75 000 Twarda Estonia Kaia Kanepi 3:6, 3:6
Zwyciężczyni 5. 22/05/2016 Szwecja Båstad 10 000 Ceglana Norwegia Melanie Stokke 6:1, 6:3
Finalistka 5. 10/06/2017 Niemcy Essen 25 000 Ceglana Estonia Kaia Kanepi 3:6, 7:6(5), 0:2 krecz
Zwyciężczyni 6. 01/07/2017 Francja Périgueux 25 000 Ceglana Włochy Camilla Rosatelloi 6:4, 7:5
Zwyciężczyni 7. 30/07/2017 Niemcy Horb 25 000 Ceglana Szwajcaria Conny Perrin 6:3, 6:1
Finalistka 6. 17/09/2017 Francja Biarritz 80 000 Ceglana Rumunia Mihaela Buzărnescu 4:6, 3:6
Finalistka 7. 05/11/2017 Kanada Toronto 60 000 Twarda (hala) Belgia Ysaline Bonaventure 6:7(3), 3:6

Występy w igrzyskach olimpijskich

Gra pojedyncza

Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atlancie, 1996,
reprezentując państwo  Szwajcaria
Etap Przeciwniczka Wynik
1. runda  Hiszpania: Conchita Martínez 1:6, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach, 2004,
reprezentując państwo  Szwajcaria
Etap Przeciwniczka Wynik
1. runda  Węgry: Petra Mandula 6:3, 6:4
2. runda  Słowacja: Daniela Hantuchová 3:6, 6:1, 6:4
3. runda  Rosja: Swietłana Kuzniecowa 3:6, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, 2008,
reprezentując państwo  Szwajcaria
Etap Przeciwniczka Wynik
1. runda  Stany Zjednoczone: Jill Craybas 6:3, 6:2
2. runda  Austria: Sybille Bammer 4:6, 4:6

Gra podwójna

Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atlancie, 1996,
reprezentując państwo  Szwajcaria, partnerka Martina Hingis
Etap Przeciwniczki Wynik
1. runda  Słowacja: Karina Habšudová, Radka Zrubaková 3:6, 6:4, 6:2
2. runda  Belgia: Sabine Appelmans, Laurence Courtois 2:6, 6:1, 7:5
ćwierćfinał  Holandia: Manon Bollegraf, Brenda Schultz-McCarthy 4:6, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach, 2004,
reprezentując państwo  Szwajcaria, partnerka Myriam Casanova
Etap Przeciwniczki Wynik
1. runda  Słowacja: Daniela Hantuchová, Janette Husárová 6:3, 6:4
2. runda  Chiny: Yan Zi, Zheng Jie 3:6, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, 2008,
reprezentując państwo  Szwajcaria, partnerka Emmanuelle Gagliardi
Etap Przeciwniczki Wynik
1. runda  Grecja: Eleni Daniilidu, Ana Jerasimu 6:0, 6:4
2. runda  Chiny: Yan Zi, Zheng Jie 3:6, 6:7(2)

Przypisy

  1. ↑ Kacper Kowalczyk: Patty Schnyder powraca do zawodowego tenisa!. sportowefakty.pl, 2015-06-29. [dostęp 2016-03-01]. (pol.).
  2. ↑ Bartosz Gębicz: 36-letnia Patty Schnyder wraca do gry. Wygrała turniej w Pradze.. przegladsportowy.pl, 2015-09-19. [dostęp 2016-03-01]. (pol.).
  3. ↑ Rafał Smoliński: Gwiazdorska obsada finału futuresa w Bangkoku. Kaia Kanepi lepsza od Patty Schnyder. sportowefakty.pl, 2015-12-19. [dostęp 2016-03-01]. (pol.).
  4. ↑ WTA: TBT: Schnyder Slides Through Charleston. wtatennis.com, 2016-04-07. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  5. ↑ Patty Schnyder separates from her husband Rainer Hofmann | Women’s Tennis Blog [online], www.womenstennisblog.com [dostęp 2017-11-25]  (ang.).
  6. ↑ Tennis – Former top 10 player Patty Schnyder has separated from her controversial husband [online], www.tennisworldusa.org [dostęp 2017-11-25]  (ang.).
  7. ↑ ITF Tennis - Pro Circuit - Articles - Schnyder claims first title since Pro Circuit return [online], itftennis.com [dostęp 2024-04-25] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-18] .
  8. ↑ Patty Schnyder pregnant after recent divorce | Women’s Tennis Blog [online], www.womenstennisblog.com [dostęp 2017-11-25]  (ang.).
  9. ↑ Patty Schnyder expecting first child | TENNIS.com [online], www.tennis.com [dostęp 2017-11-25] .
  10. ↑ Patty Schnyder gives birth to a baby girl | Women’s Tennis Blog [online], www.womenstennisblog.com [dostęp 2017-11-25]  (ang.).
  11. ↑ Schnyder gives birth to daughter | TENNIS.com [online], www.tennis.com [dostęp 2017-11-25] .
  12. ↑ Schwangere Patty Schnyder: Heino ist der Vater ihres Kindes – Blick [online], www.blick.ch [dostęp 2017-11-25]  (niem.).

Bibliografia

  • Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2019-09-12]  (ang.).
  • Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2019-09-12]  (ang.).
  • Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2019-09-12]  (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Patty Schnyder Biography and Olympic Results. Sports-Reference.com. [dostęp 2011-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 lutego 2010)]. (ang.).