Paul Verner

Ten artykuł od 2019-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji: martwe linki w bibliografii – być może do znalezienia w archive.org. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Paul Verner

Paul Verner
Data i miejsce urodzenia	26 kwietnia 1911 Chemnitz, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	12 grudnia 1986 Berlin Wschodni, NRD
I sekretarz KO SED w Berlinie
Okres	od 1959 do 1971
Przynależność polityczna	SED
Poprzednik	Hans Kiefert
Następca	Konrad Naumann
Sekretarz Komitetu Centralnego SED (d/s bezpieczeństwa)
Okres	od 1958 do 1986
Przynależność polityczna	SED
Multimedia w Wikimedia Commons

Paul Verner (ur. 26 kwietnia 1911 w Chemnitz, zm. 12 grudnia 1986 w Berlinie Wschodnim) – wschodnioniemiecki polityk, od lat młodości członek partii komunistycznych, w czasach nazistowskich na wygnaniu.

Życiorys

Pochodził z rodziny robotniczej, po ojcu odziedziczył zawód ślusarza. W młodości wstąpił do Związku Spartakusa. W 1925 dołączył do KJVD, a cztery lata później do partii komunistycznej. Społecznie pracował w partyjnym wydawnictwie Kämpfer-Verlag w Chemnitz. Wszedł do kierownictwa KJVD w Saksonii, a od 1932 był redaktorem Junge Garde.

Po przejęciu władzy w Niemczech przez nazistów udał się na emigrację. W końcu 1933 został członkiem kierownictwa skandynawskiej młodzieżówki Kominternu i zaczął redagować jej niemieckojęzyczną gazetę Jugendinternationale. Od 1934 do końca 1935 został w Paryżu redaktorem naczelnym emigracyjnego Junge Garde. Po reorganizacji KJVD przeniósł się do Belgii.

Był wolontariuszem w Brygadach Międzynarodowych w czasie hiszpańskiej wojny domowej. Następnie wyemigrował do Szwecji, gdzie pomiędzy marcem 1940 i 1942 był więziony. Od sierpnia 1943 pracował ponownie jako robotnik.

Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Niemiec i został członkiem kierownictwa FDJ. W 1958 był kandydatem do biura politycznego Socjalistycznej Partii Jedności, a następnie sekretarzem KC. W marcu 1959 został w okręgu berlińskim pierwszym sekretarzem partii. Wówczas jej działalność obejmowała także Berlin Zachodni, co spotykało się z krytyką. W 1961 zachodnioberlińska komórka partii stała się samodzielną partią jako Socjalistyczna Partia Jedności Berlina Zachodniego. Pełnił funkcję sekretarza KC (1958-1986); do Biura Politycznego SED wszedł w 1963.

Pochowany na Cmentarzu Centralnym Friedrichsfelde w Berlinie.

Został odznaczony m.in. dwukrotnie Orderem Karla Marksa (1969 i 1976) oraz dwukrotnie Orderem Zasług dla Ojczyzny (1961 i 1971).

Bibliografia

• Biogram
• The Sed Leadership after the Sixth Party Congress (III) ^{[martwy link]}
• The Sed Leadership After the Sixth Party Congress[1] ^{[martwy link]}