Pens : Zobacz też, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Pens

Ten artykuł od 2015-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pens – moneta zdawkowa używana w Wielkiej Brytanii i jej terytoriach zależnych, wybita po raz pierwszy w drugiej połowie VIII wieku przez króla Mercji Offę na wzór denara karolińskiego. Początkowo pens był bity ze srebra o wadze 22 gramów^[1]. Od 1797 z miedzi, a od 1860 z brązu.

Przed reformą walutową z 15 lutego 1971 jeden funt był równy 20 szylingom, zaś jeden szyling – 12 pensom. Jeszcze wcześniej, 1 pens dzielił się na dwie półpensówki (halfpenny), lub na 4 fartingi (farthing).

Funt oznaczany był symbolem „£”, szyling literą „s.”, pens – „d.” („d” – od łacińskiego denarius – „denar”). Obecnie, po reformie, 1 funt dzieli się na 100 pensów. Dla rozróżnienia między starym pensem a nowym stosuje się oznaczenie tego ostatniego „p.”; szyling wyszedł z użycia, a oznaczenie funta symbolem „£” pozostało bez zmian. Obecnie najczęściej stosowany jest zapis dziesiętny kwot, podobnie jak w pozostałych krajach, przy czym symbol £ umieszcza się przed kwotą, np. £23.50 oznacza 23 funty 50 pensów (czasem jednak równoważnym: 23£ 50p – nawiązując do starego systemu oznaczeń).

Rozróżnia się dwa angielskie znaczenia polskiego słowa „pens”: penny oznacza monetę jednopensową, zaś pence – jej wartość. W języku angielskim można stosować złożenia, np. eightpence oznacza 8 pensów.

Pens był oficjalną zdawkową monetą na Malcie od 1825 do 2007 roku, kiedy to wprowadzono euro. Pens był również oficjalną zdawkową monetą w Irlandii (1/100 funta irlandzkiego między równoczesną z brytyjską reformą walutową w 1971 a przejściem Irlandii na euro w 2001), także 1/12 szylinga w Nowej Zelandii, Australii i RPA przed reformami walut w tych krajach. Obecnie angielską nazwą penny nieoficjalnie nazywa się cent amerykański oraz kanadyjski.