Pienik wierzbowy

Pienik wierzbowy

Aphrophora salicina
(Goeze, 1778)
imago
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	pluskwiaki
Podrząd	cykadokształtne
Rodzina	pienikowate
Gatunek	pienik wierzbowy
Synonimy
Cicada spumaria salicis De Geer, 1773 Cicada salicina Goeze, 1778 Aphrophora salicis (De Geer, 1773) Aphrophora unicolor Haupt, 1919 Aphrophora willemsi Lallemand, 1949[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Pienik wierzbowy (Aphrophora salicina) – gatunek pluskwiaka z rodziny pienikowatych.

Opis

Pluskwiak o ciele długości od 8,6 do 10,3 mm. Głowa, przedplecze, tarczka i przednie skrzydła pokryte punktami szczecinkowymi. Stosunek długości ciemienia do jego szerokości wraz z oczami wynosi od 0,31 do 0,37. Zaustek silnie wypukły. Frontoclypeus z przepaską środkową po obu stronach ograniczoną rządkiem punktów. Płytka ciemienia dwukrotnie szersza niż dłuższa. Na silnie punktowanym ciemieniu gładkie i wyniesione: linia środkowa i krawędź tylna. Ubarwienie przednich skrzydeł jednolicie zielonkawożółte z żyłkami jaśniejszymi w przedniej części^[2].

Larwy ciemne, ukryte pod białą, kremową pianą przypominającą ślinę^{[potrzebny przypis]}.

Biologia i ekologia

Zimują jaja. Larwy wylęgają się wiosną i żerują wysysając pędy. Po przeobrażeniu dorosłe osobniki pojawiają się w czerwcu i lipcu i żerują na pędach^{[potrzebny przypis]}.

Rozprzestrzenienie

Gatunek znany z całej Europy, Maroka oraz zachodniej Azji - Syberii i Kraju Nadmorskiego, Zakaukazia, Ałtaju, Kazachstanu, Uzbekistanu i Kirgistanu^[3].

Znaczenie gospodarcze

Żer larw ogranicza wzrost pędów, żer owadów dorosłych powoduje, że w późniejszym czasie pojawiają się obrączkowate zgrubienia. Pręt wiklinowy z taką wadą ma ograniczone zastosowanie^{[potrzebny przypis]}.

Przypisy