Pilatus PC-9

Ten artykuł od 2023-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Pilatus PC-9
Ilustracja
Pilatus PC-9
Dane podstawowe
Państwo

 Szwajcaria

Producent

Pilatus Aircraft

Typ

samolot szkolno-treningowy

Załoga

1-2

Historia
Data oblotu

7 maja 1984

Lata produkcji

od 1984

Liczba egz.

605[1]

Dane techniczne
Napęd

silnik turbośmigłowy Pratt & Whitney Canada PT6A-62

Moc

1150 KM (857 kW)

Wymiary
Rozpiętość

10,12 m

Długość

10,17 m

Wysokość

3,26 m

Powierzchnia nośna

16,28 m²

Masa
Własna

1685 kg

Startowa

3200 kg

Osiągi
Prędkość maks.

666 km/h

Pułap praktyczny

11 600 m

Zasięg

1570 km

Dane operacyjne
Multimedia w Wikimedia Commons

Pilatus PC-9 – jednosilnikowy lekki samolot szkolno-treningowy produkowany przez szwajcarskie przedsiębiorstwo Pilatus Aircraft.

Historia

Firma Pilatus przystąpiła do rozwoju swego samolotu Pilatus PC-7. Nowa konstrukcja nie miała zastąpić poprzednika ale zdobyć Pilatusowi nowe rynki, na których wymagany był samolot pozwalający na szkolenie pilotów samolotów odrzutowych (takie zapotrzebowanie zgłaszał m.in. RAF). W nowej konstrukcji zastosowano fotele wyrzucane Martin-Baker CH 11A, wyposażenie zunifikowano z samolotem BAE Hawk. Skrzydło zostało przekonstruowane, zmieniono jego profil, zmniejszono rozpiętość i wydłużenie. W samolocie zabudowano silnik Pratt-Whitney Canada PT-6A-62, co poprawiło osiągi samolotu. Oblot nowego samolotu nastąpił 7. maja 1984 r.[2]

Drugi prototyp został oblatany 19 września 1985 r. Seryjne samoloty zostały zakupione przez lotnictwo Birmy, w 1985 r. zostały zakupione przez lotnictwo saudyjskie. W 1986 r. australijska filia Hawker de Hawliand zyskała prawo do produkcji 67 egzemplarzy. W Stanach Zjednoczonych maszyna została wdrożona do produkcji jako Beech Ml. II[3].

Obecnie produkowana jest wersja PC-9M, która weszła do służby w 1994. Samolot jest produkowany w USA jako Beechcraft T-6 Texan II (oryginalnie Beech Pilatus PC-9 Mk II), na pełnej licencji umożliwiającej jego modyfikację i eksport, Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych planują pozyskanie ponad 700 T-6.

Użytkownicy

Wojskowi

Australia Royal Australian Air Force
65 PC-9/A
Arabia Saudyjska Królewskie Saudyjskie Siły Powietrzne
50 PC-9 (za pośrednictwem brytyjskiego BAe)
Mjanma Siły Powietrzne Mjanmy
7 PC-9 (uzbrojone)
Bułgaria Bułgarskie Siły Powietrzne
6 PC-9M zamówionych w ramach przygotowań do integracji swoich sił powietrznych z NATO[4]
Chorwacja Chorwackie Siły Powietrzne
20 PC-9M. Ostatnie trzy z zamówionych maszyn dostarczono w połowie sierpnia 1996 roku[5]
Czad Czadyjskie Siły Powietrzne
1 PC-9
Irlandia Irlandzki Korpus Lotniczy
6 PC-9M (uzbrojone)
 Oman
12 PC-9M
Słowenia Siły powietrzne i obrona przeciwlotnicza Słowenii
9 PC-9M Hudournik (uzbrojone)
Szwajcaria Szwajcarskie Siły Powietrzne
11 PC-9/F
 Tajlandia
23 PC-9M

Cywilni

Niemcy Condor Airlines
10 PC-9B
Wielka Brytania BAE Systems
2 PC-9

Przypisy

  1. FOCA Register PC9 HB-HPJ (serial number 605)
  2. Skrzydlata Polska 1984 ↓, s. 17.
  3. Niccoli 2001 ↓, s. 175.
  4. Samoloty dla Bułgarów, „Skrzydlata Polska”, nr 1 (2004), s. 19, ISSN 0137-866x
  5. Croatian Air Force gets PC-9s, „Air Forces Monthly”, nr 11 (1996), s. 5, ISSN 0955-7091

Bibliografia

Encyklopedia internetowa (rodzina statków powietrznych):
  • SNL: Pilatus_PC-9