Piotr Krukowski

Ten artykuł dotyczy aktora Piotra Krukowskiego. Zobacz też: Piotr Krukowski – sztangista.

Piotr Krukowski

Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1948 Łódź
Zawód	aktor
Lata aktywności	od 1973
Odznaczenia

Piotr Krukowski (ur. 2 kwietnia 1948 w Łodzi) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Życiorys

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Łodzi^[1]. W 1973 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.

4 listopada 1973 zadebiutował jako Billy Fisher w spektaklu Billy kłamca Willisa Halla i Keith Waterhouse w reż. Romualda Szejda na deskach Teatru Powszechnego w Łodzi.

Występował na scenach łódzkich: Teatru Powszechnego (1973–1974), Teatru Nowego (1974–1991), a od 1991 Teatru im. Stefana Jaracza.

Filmografia

• 150 na godzinę (1971) – chłopak grający na perkusji na zabawie
• Śledztwo (1973) – asystent Sorensena
• Pójdziesz ponad sadem (1974) – działacz ZMS w fabryce
• Czerwone i czarne kamienie (1976) – Eliasz
• Próba ciśnienia (1976) – Andrzej Rogowski
• Zielone – minione... (1976)
• Ślad na ziemi (serial telewizyjny) (1978) – ksiądz (odc. 2. Chłopcy zwerbowani)
• Epizod (1979)
• Kobieta i kobieta (1979) – Waldemar Sadkowski, autor projektu „Synchro”
• Zajęcia dydaktyczne (1980) – Henryk, kolega Marka
• Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (serial telewizyjny, 1981) – hrabia Michał Poturzycki (odc. 9. Ausrotten i 13. Zwycięstwo bez wodzów)
• Cudowne dziecko (1986) – lekarz badający Piotra
• Komediantka (1986) – redaktor
• Pan Samochodzik i niesamowity dwór (1986) – odtwórca tytułowej roli Pana Samochodzika
• Komediantka (1987) – redaktor
• Powrót do Polski (1988) – doktor Bolesław Krysiewicz badający Ignacego Jana Paderewskiego
• Jeniec Europy (1989) – baron Sturmer, przedstawiciel Austrii
• Kramarz (1990) – proboszcz
• Marie Curie. Une femme honorable (1990) – dziennikarz
• Latające machiny kontra Pan Samochodzik (1991) – Pan Samochodzik
• Pogranicze w ogniu (1991) – standartenführer Rolf (odc. 15., 16., 21. i 23.)
• Skarga (1991) – mężczyzna w płonącym budynku KW
• Kowalikowie (1992) – Andrzej
• Listopad (Novembre, 1992) – lekarz
• Moja historia (C' est mon histoire, 1993) – major Karabin, sekretarz Stowarzyszenia Wspierania Porządku Publicznego
• Sukces (serial telewizyjny, 1995) – dyrektor handlowy firmy „Morawski Electronics”
• Szamanka (1996) – mężczyzna na przyjęciu
• Syzyfowe prace (2000) – Stogowski, ojciec „Biruty”
• Przeprowadzki (serial telewizyjny, 2001) – szmalcownik Guzioł (odc. 10. Szafa brygadiera Abramka)
• M jak miłość (serial telewizyjny, 2002) – lekarz leczący Magdę Rudnik (odc. 74. i 76.)
• Zerwany (2002) – dyrektor domu dziecka
• Pierwsza miłość (serial telewizyjny, 2004–2011) – doktor Karasek, lekarz urolog w Szpitalu Kolejowym we Wrocławiu, który miał operować Jakuba Szwajewskiego
• Mrok (serial telewizyjny, 2006) – mecenas Łęski, adwokat Falskiego (odc. 4. Miłość może zabijać)
• Egzamin z życia (serial telewizyjny, 2007) – prezes „Wabudu” (odc. 96.)
• Stary człowiek i pies (2008) – rektor „filmówki”

Odznaczenia i nagrody

• II nagroda na XXI Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w Kaliszu za rolę w spektaklu Pustaki w Teatrze Nowym w Łodzi (1981)
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1984)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1985)
• Nagroda na XXXVI Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w Kaliszu za rolę w spektaklu Zbrodnia z premedytacją Witolda Gombrowicza w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi (1996)
• Złoty Krzyż Zasługi (2003)
• Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2009)
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2018)^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Piotr Krukowski w bazie filmpolski.pl
• Piotr Krukowski w bazie Filmweb
• Piotr Krukowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09] .

Linki zewnętrzne

• Piotr Krukowski w bazie IMDb (ang.)
• Piotr Krukowski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”