Pocztówki z Ameryki
| Ten artykuł od 2023-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Gatunek | dramat biograficzny |
---|---|
Data premiery | 10 września 1994 r. |
Kraj produkcji | Stany Zjednoczone |
Język | |
Czas trwania | 92 min |
Reżyseria | Steve McLean |
Scenariusz | Steve McLean, |
Główne role | James Lyons, Michael Tighe, Olmo Tighe, Michael Imperioli, Michael Ringer, Maggie Low, John Ventimiglia |
Muzyka | Neil Danziger, |
Zdjęcia | Ellen Kuras |
Kostiumy | Sara Clotnick |
Montaż | Elizabeth Gazzara |
Produkcja | Christine Vachon |
Wytwórnia | Channel Four Films |
Dystrybucja | Strand Releasing |
Pocztówki z Ameryki (tytuł oryg. Postcards from America) – dramat filmowy koprodukcji amerykańsko-brytyjskiej z 1994 r., wyprodukowany niezależnie w wytwórni Normal Films na podstawie autobiograficznych książek Davida Wojnarowicza: Close to the Knives: A Memoir of Disintegration i Memories That Smell Like Gasoline. Zaliczany do nurtu filmów LGBT.
Opis fabuły
New Jersey. David Wojnarowicz jest maltretowany przez ojca – zmęczonego życiem alkoholika, byłego marynarza. Nastoletni David ucieka do Nowego Jorku, gdzie przez blisko rok para się męską prostytucją. Wraz ze swoim przyjacielem dokonuje także drobnych kradzieży. Żyje na ulicy, sporadycznie nocując u zaprzyjaźnionych drag queens. Nieudolnie poszukuje uczucia, którego nigdy nie zaznał w domu rodzinnym. Następnie w nieprostym życiu Davida przychodzi czas na wędrówki po kraju, których celem jest poznawanie samego siebie.
Nagrody
- 1995:
- nominacja do nagrody Grand Jury Prize podczas Sundance Film Festival w kategorii najlepszy film dramatyczny dla Steve'a McLeana
- 1996:
- nominacja do nagrody Independent Spirit podczas Independent Spirit Awards w kategorii najlepszy debiutujący scenariusz dla Steve'a McLeana