Pokój w Campo Formio

Ten artykuł od 2010-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pokój w Campio Formio

Traité de Campo-Formio entre la République française et l'Autriche

Data	1797-10-17 17 października 1797(dts)
Miejsce	Campo Formio
Terytorium	Włochy
Strony traktatu
Francja  Monarchia Habsburgów
Przywódcy
Napoleon Bonaparte Ludwig von Cobenzl

Pokój w Campo Formio 1797 – podpisany 17 października 1797 roku (26. Vendémiaire VI roku Republiki) w Campo Formio pomiędzy Napoleonem Bonaparte (reprezentującym Francję) a hrabią Ludwigiem von Cobenzlem (reprezentującym stronę austriacką). Wskutek zwycięskiej kampanii Napoleona Bonaparte nastąpił rozpad Pierwszej Koalicji Antyfrancuskiej. Traktat uznaje się za zakończenie I etapu wojen rewolucyjnej Francji.

Oprócz zwyczajowych postanowień o utrzymaniu „trwałego i nienaruszalnego pokoju” traktat przewidywał przekazanie części ziem wchodzących w skład Austrii w ręce francuskie. Do Francji przyłączono następujące terytoria: Niderlandy Austriackie (dzisiejsza Belgia), niektóre wyspy na Morzu Śródziemnym (m.in. Korfu i weneckie wyspy na Morzu Adriatyckim). Wenecja i podległe jej ziemie zostały podzielone pomiędzy państwa-sygnatariuszy traktatu w następujący sposób: Wenecję, Istrię oraz Dalmację zwrócono cesarzowi austriackiemu. Austriacy zgodzili się uznać niepodległość Republiki Cisalpińskiej oraz Republiki Liguryjskiej, utworzonej z terytoriów Republiki Genui.

Traktat pokojowy zawierał tajne klauzule, dotyczące podziału niektórych innych terytoriów. Na mocy pokoju granice Francji zostały rozszerzone na wschodzie do linii rzek: Ren, Niers, Moza i Mozela. Francja otrzymała także gwarancję wolnej żeglugi na Renie, Mozie i Mozeli.

Traktat został sformułowany i podpisany po pięciu miesiącach negocjacji. Większość postanowień pokoju pokrywała się z ustaleniami Pokoju w Leoben z kwietnia 1797 roku, jednak negocjacje były przeciągane przez obie strony z kilku powodów. W czasie trwania negocjacje władze francuskie musiały stłumić przewrót monarchistyczny, który miał miejsce we wrześniu. To wydarzenie stało się przyczyną aresztowania przedstawicieli rojalistów i frakcji umiarkowanej w Dyrektoriacie.

Biograf Napoleona, Felix Markham, napisał, że uwzględniony przez traktat w Campo Formio podział Wenecji był błędem nie tylko ze względów moralnych, ale również dawał Austrii punkt oparcia we Włoszech, co mogło prowadzić do kolejnej wojny. Rzeczywiście, pakt w Campo Formio, chociaż zmienił mapę Europy i był milowym krokiem w karierze Napoleona, tak naprawdę okazał się jedynie zawieszeniem broni.

Na skutek podpisania traktatu, Gilbert du Motier, markiz de La Fayette, więzień z czasów rewolucji francuskiej, został zwolniony z austriackiej niewoli. Campo Formio, zwane dziś Campoformido, to mała wioska w zachodniej części regionu Udine, leżącego w północno-wschodnich Włoszech. Pokój został podpisany w karczmie.