Ponikło błotne : Morfologia, Biologia i ekologia, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Ponikło błotne

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

ciborowate

Rodzaj

ponikło

Gatunek

ponikło błotne

Nazwa systematyczna

Eleocharis palustris (L.) Roem. & Schult.
Syst. Veg. 2:151. 1817

Synonimy

Heleocharis palustris (L.) Roem. & Schult.
Scirpus eupaluster (H. Lindb.) Racib.

Kategoria zagrożenia (CKGZ)^[3]

najmniejszej troski

Systematyka w Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Ponikło błotne (Eleocharis palustris (L. Roem. & Schult.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych (turzycowatych). Jest szeroko rozprzestrzeniony na półkuli północnej. Występuje w Ameryce Północnej, Afryce Północnej i Makaronezji, w Europie i Azji^[4]. W Polsce występuje pospolicie w całym kraju (rzadko w górach)^[5].

Morfologia

Pokrój: Roślina zielna, rozłogowa (falangowa), wytwarzająca liczne pędy wegetatywne^[5].
Łodyga: Kłącze rozgałęziające się^[5]. Wyrastające z niego pionowe łodygi są obłe, o grubości 1-4 mm. Sztywne, matowo zielone ze słabo widocznymi ok. 20 bruzdami^[6], o wysokości do 100 cm^[5].
Liście: Same pochwy liściowe bez blaszek. Dolne żółtobrązowe lub czerwonobrązowe^[6].
Kwiaty: Kwiaty obupłciowe, zebrane w kłos na szczycie źdźbła, bez podsadki. Kłosek wydłużony (5-20 mm), zwykle złożony z co najmniej 7 kwiatów. Słupek z dwoma znamionami. Szczecinki okwiatu zwykle obecne, najczęściej 4, nie przewyższają dzióbka słupka. Dwie dolne podsadki mniej więcej równe, obejmujące połowę jego nasady. Przysadki ostre, w 8-11 ukośnych rzędach, długie na 2-3 mm, nie odpadają po dojrzeniu owocu^[6]. Wiatropylne. Kwitnie od maja do września^[5].
Owoce: Orzeszek soczewkowato spłaszczony z oddzielonym przewężeniem od głównej części dzióbkiem będącym pozostałością szyjki słupka^[6].

Biologia i ekologia

Występuje w szuwarach, na brzegach wód wolno płynących i stojących. Znosi duże zmiany poziomu wody, łącznie z przejściowym wynurzeniem. Rośnie w bardzo różnych typach cieków i zbiorników, raczej eutroficznych i z mulistym dnem. Oprócz rozsiewania, rozmnaża się wegetatywnie za pomocą kłączy. Gatunek charakterystyczny (Ch.) dla klasy Phragmitetea (wchodząc domieszkowo w skład różnych szuwarów) i zespołu Eleocharitetum palustris, tworząc niewielkie, zwarte, jednogatunkowe łany^[5].

Liczba chromosomów 2n=16, 38^[6].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-12] (ang.).
↑ Eleocharis palustris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-04-03].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ZbigniewZ. Podbielkowski ZbigniewZ., HenrykH. Tomaszewicz HenrykH., Zarys hydrobotaniki, wyd. pierwsze, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 230-231, ISBN 83-01-00566-1 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e LucjanL. Rutkowski LucjanL., Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, wyd. drugie, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, s. 612-618, ISBN 978-83-01-14342-8 .