Portret Winstona Churchilla

Portret Winstona Churchilla wykonany w 1978 roku przez Briana Pike’a, na podstawie portretu autorstwa Grahama Sutherlanda.

Portret Winstona Churchilla – obraz namalowany przez Grahama Sutherlanda(inne języki) w 1954 roku.

Obraz został zamówiony przez parlamentarzystów dwóch izb brytyjskiego parlamentu z okazji 80. urodzin Churchilla i przedstawiał go siedzącego na krześle. Portret zaprezentowano podczas uroczystości w Pałacu Westminsterskim 30 listopada 1954 roku.

Historia obrazu

Sutherland rozpoczął pracę nad obrazem w sierpniu 1954 roku od spotkania z Churchillem w Chartwell[1]. W trakcie kolejnych spotkań Sutherland skupiał się na odpowiednim odwzorowaniu głowy oraz dłoni ówczesnego premiera Zjednoczonego Królestwa, czego efektem było powstanie wielu pomniejszych prac i szkiców[2][3][4]. Zdarzało się, że w trakcie sesji Sutherlandowi towarzyszyła jego żona oraz fotografka Elsbeth Juda(inne języki), która wykonywała zdjęcia będące później dla Sutherlanda punktem odniesienia do jego pracy[2]. Ostatnie spotkanie odbyło się w listopadzie 1954 roku w pałacu Chequers[1].

20 listopada 1954 roku Clementine Churchill odwiedziła rodzinę Sutherlandów w ich domu w Kent, żeby zobaczyć obraz[5]. Początkowo portret podobał się małżonce Winstona Churchilla, chwaliła dzieło za prawdziwość, ostatecznie stwierdziła, że jej mąż wygląda na nim jak okrutny potwór[1]. Dwa dni później Sutherland wysłał obraz na 10 Downing Street, gdzie zobaczył go po raz pierwszy w całej okazałości Winston Churchill (wcześniej Churchill widział obraz na czarno białej fotografii dostarczonej przez żonę)[5]. Obraz podobnie jak fotografia nie spodobał się premierowi, uznał go za złośliwość, ostatecznie jednak po namowach zaakceptował portret[1]. Oficjalna prezentacja obrazu odbyła się 30 listopada 1954 roku w Pałacu Westminsterskim w trakcie uroczystości, z okazji 80. urodzin Churchilla[6]. W wydarzeniu, które rozpoczęło się w południe wzięło udział 2500 gości[1][6].

Następnie, znienawidzony przez Winstona i Clementine obraz trafił na kilka tygodni na 28 Hyde Park Gate(inne języki), po czym został przetransportowany do posiadłości Chartwell nieopodal Westerham, gdzie nigdy nie był prezentowany[7].

Po śmierci Clementine Churchill w 1977 roku, jej rodzina wyjawiła, że obraz został zniszczony, prawdopodobnie w 1955 lub 1956 roku[1]. Portret miał zostać spalony przez prywatną sekretarkę Clementine Churchill[8]. Część szkiców przygotowawczych Sutherlanda znajduje się w National Portrait Gallery w Londynie[3][4].

Kultura masowa

Dziewiąty odcinek pierwszego sezonu serialu The Crown poświęcony jest między innymi pracy Sutherlanda nad portretem Winstona Churchilla[9].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f ChrisCh. Wrigley ChrisCh., Winston Churchill: A Biographical Companion, ABC-CLIO, 2002, s. 318, ISBN 978-0-87436-990-8 [dostęp 2018-01-15]  (ang.).
  2. ↑ a b JonathanJ. Black JonathanJ., Winston Churchill in British Art, 1900 to the Present Day: The Titan With Many Faces, Bloomsbury Publishing, 23 marca 2017, s. 162, ISBN 978-1-4725-9241-5 [dostęp 2018-01-15]  (ang.).
  3. ↑ a b Winston Churchill 1 portrait of Winston Churchill - National Portrait Gallery [online], npg.org.uk [dostęp 2018-01-15]  (ang.).
  4. ↑ a b Winston Churchill 15 of 23 portraits by Graham Sutherland – National Portrait Gallery [online], npg.org.uk [dostęp 2018-01-15]  (ang.).
  5. ↑ a b JonathanJ. Black JonathanJ., Winston Churchill in British Art, 1900 to the Present Day: The Titan With Many Faces, Bloomsbury Publishing, 23 marca 2017, s. 166, ISBN 978-1-4725-9241-5 [dostęp 2018-01-15]  (ang.).
  6. ↑ a b 1954: Winston Churchill turns 80, 30 listopada 1954 [dostęp 2018-01-15]  (ang.).
  7. ↑ JonathanJ. Black JonathanJ., Winston Churchill in British Art, 1900 to the Present Day: The Titan With Many Faces, Bloomsbury Publishing, 23 marca 2017, s. 172, ISBN 978-1-4725-9241-5 [dostęp 2018-01-15]  (ang.).
  8. ↑ HannahH. Furness HannahH., Secret of Winston Churchill’s unpopular Sutherland portrait revealed, 10 lipca 2015, ISSN 0307-1235 [dostęp 2018-01-15]  (ang.).
  9. ↑ Assassins. Claire Foy, Matt Smith, Victoria Hamilton 2016-11-04. [dostęp 2018-01-16].

Linki zewnętrzne

  • Link do filmu w serwisie youtube.com, na którym widać moment odsłonięcia obrazu (2:36)