Prefekt Judei

Prefekt Judei, (łac. praefectus Judeae) — tytuł przysługujący rzymskiemu namiestnikowi Judei w latach 6-41.

Geneza urzędu

W 6 roku Herod Archelaos stracił godność etnarchy Judei, a cesarz rzymski Oktawian August zamiast powołać jego następcę zdecydował się zamienić jego etnarchię w rzymską prowincję. Jej pierwszym namiestnikiem (prefektem) został Koponiusz.

W 41 roku cesarz Klaudiusz odwołał ze stanowiska prefekta Marullusa i ustanowił królem Judei Heroda Agryppę I. Po śmierci tego ostatniego w 44 roku Judea powróciła bezpośrednio pod panowanie rzymskie, lecz nowy namiestnik - Kuspiusz Fadus - otrzymał tytuł prokuratora (a nie prefekta) Judei.

Kompetencje:

• Dowodził rzymskimi siłami zbrojnymi na terenie Judei - pięcioma kohortami piechoty i jednym oddziałem jazdy.
• Luźno podporządkowany legatowi Syrii.
• Wyłącznie upoważniony do karania śmiercią (Józef Flawiusz Wojna żydowska 2,8,1).

Lista prefektów Judei

• Koponiusz (6-9)
• Marek Ambiwulus (9-12)
• Anniusz Rufus (12-15)
• Waleriusz Gratus (15-26)
• Poncjusz Piłat (26-36)
• Marcellus (36-37)
• Marullus (37-41)

Bibliografia

• JoachimJ. Gnilka JoachimJ., Jezus z Nazaretu. Orędzie i życie, JuliuszJ. Zychowicz (tłum.), JózefJ. Kudasiewicz, Kraków: „Znak”, 1997, s. 55-59, ISBN 83-7006-431-0, OCLC 749882567 .