Premier Hiszpanii

Przewodniczący Rządu Hiszpanii
Presidente del Gobierno de España
Ilustracja
Obecny
Obecny Przewodniczący Rządu Hiszpanii
Stanowisko
Państwo

 Hiszpania

Data utworzenia

1834, 1978 (w obecnej formie)

Pierwszy

Francisco Martínez de la Rosa, Adolfo Suárez

Obecny

Pedro Sánchez

Obecny od

1 czerwca 2018

Siedziba

Palacio de la Moncloa w Madrycie

Strona internetowa
Hiszpania
Godło Hiszpanii
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Hiszpanii
Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
  • Kortezy Generalne
    • Kongres Deputowanych
    • Senat
Monarcha
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
  • Wymiar sprawiedliwości
  • Rada Główna Władzy Sądowniczej
  • Sąd Najwyższy
  • Prokuratura
  • Trybunał Konstytucyjny
Kontrola państwowa
  • Trybunał Obrachunkowy
Finanse
  • Bank Hiszpanii
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
  • Wybory parlamentarne: 2016
  • Wybory do PE: 2014
Polityka zagraniczna
  • Polityka zagraniczna
  • Ministerstwo Spraw Zagranicznych Hiszpanii

Przewodniczący Rządu Hiszpanii (hiszp. Presidente del Gobierno de España) – tytuł szefa rządu hiszpańskiego. Wybierany jest przez Kongres Deputowanych – izbę niższą Kortezów; po inwestyturze otrzymuje nominację od króla, przed którym składa przysięgę lub obietnicę.

Jego pozycja oparta jest o artykuły od 97 do 116 obowiązującej Konstytucji. Jego głównym zadaniem jest kierowanie pracami rządu i koordynacja pracy jego członków. W czasie sprawowania funkcji Przewodniczącego Rządu nie może prowadzić żadnej działalności zawodowej ani przedsiębiorczej.

Od 1977 oficjalną rezydencją Przewodniczącego Rządu jest Pałac Moncloa (Palacio de la Moncloa) w Madrycie.

Tytuł

Szefowie hiszpańskich rządów używali od 1700 do 1833 tytułu Secretario de Estado en España (Sekretarz Stanu Hiszpanii), a później Presidente del Consejo de Ministros de España (Przewodniczący Rady Ministrów Hiszpanii). Dziś używa się tytułu: Presidente del Gobierno de España (Przewodniczący Rządu Hiszpanii).

Powołanie szefa rządu

Inwestytura

Wyboru Przewodniczącego Rządu nie dokonują obywatele w powszechnym głosowaniu. Po wyborach król przeprowadza konsultacje z udziałem przedstawicieli partii, które weszły do parlamentu, a następnie proponuje Kortezom kandydata na stanowisko Przewodniczącego. Zwyczajowo kandydatem zostaje lider partii lub koalicji, która zdobyła większość głosów w Kongresie Deputowanych, nie jest to jednak zapisane w żadnej ustawie.

Kandydat zaproponowany przez króla występuje w Kongresie Deputowanych, prezentując program rządu, który zamierza sformować i prosząc jednocześnie o wotum zaufania.

Jeśli Kongres Deputowanych udzieli kandydatowi bezwzględną większością głosów swojego poparcia, monarcha mianuje go Przewodniczącym. W przypadku nieuzyskania bezwzględnej większości, ponowne głosowanie nad tym samym programem Rządu odbywa się 48 godzin później. W drugim głosowaniu wystarcza większość zwykła.

Pozostali członkowie Rządu są mianowani (oraz odwoływani) przez króla na wniosek Przewodniczącego.

Zaprzysiężenie

Po uzyskaniu od Kongresu Deputowanych wotum zaufania, nowy Przewodniczący odbiera od króla nominację na specjalnej uroczystości odbywającej się tradycyjnie w Salonie Audiencji prywatnej rezydencji królewskiej - Pałacu Zarzuela (Palacio de la Zarzuela). Oprócz monarchy konieczna jest również obecność Najwyższego Notariusza Królestwa, czyli Ministra Sprawiedliwości.

Tekst przysięgi jest następujący:

Przysięgam wiernie i lojalnie wobec Króla wykonywać obowiązki Przewodniczącego Rządu, przestrzegać i pilnować przestrzegania Konstytucji jako najwyższego prawa Kraju oraz zachować w tajemnicy treść obrad Rady Ministrów.

W miejsce słowa Przysięgam można użyć słowa Obiecuję; reszta tekstu pozostaje wtedy bez zmian.

Odpowiedzialność karna

Przewodniczący i inni członkowie Rządu ponoszą odpowiedzialność karną wyłącznie przed Izbą Drugą (Karną) Sądu Najwyższego (Sala 2ª de lo Penal del Tribunal Supremo). W przypadku oskarżenia o zdradę stanu lub inne przestępstwo przeciw bezpieczeństwu państwa popełnione w związku z wykonywanymi funkcjami, mogą być pociągnięci do odpowiedzialności jedynie na wniosek minimum 88 z 350 deputowanych i za zgodą większości bezwzględnej.

Wotum zaufania

Przewodniczący Rządu, po wcześniejszym uzgodnieniu z Radą Ministrów, może przedłożyć wniosek o udzielenie wotum zaufania dla programu Rządu lub dla konkretnego założenia politycznego. Kongres Deputowanych udziela wotum zaufania zwykłą większością głosów.

Wykres czasowy

Pedro SánchezMariano RajoyJosé Luis Rodríguez ZapateroJosé María AznarFelipe GonzálezLeopoldo Calvo-SoteloFrancisco Laína GarcíaAdolfo Suárez

Zobacz też

Linki zewnętrzne

  • Oficjalna strona internetowa Rządu Hiszpanii (strona w języku hiszpańskim) (hiszp.)
  • Oficjalna strona internetowa Kongresu Deputowanych (strona w językach hiszpańskim i angielskim) (hiszp. • ang.)
  • p
  • d
  • e
Premierzy Hiszpanii
Królestwo Hiszpanii
(1834–1873)
  • Francisco Martínez de la Rosa
  • José María Queipo de Llano
  • Miguel de Alava
  • Juan Álvarez Mendizábal
  • Francisco Javier de Istúriz y Montero
  • José María Calatrava y Peinado
  • Baldomero Espartero
  • Eusebio Bardají y Azara
  • Narciso Fernández de Heredia
  • Bernardino Fernández de Velasco
  • Isidro de Alaix Fábregas
  • Evaristo Pérez de Castro y Brito
  • Antonio González
  • José Ramón Rodil
  • Joaquín María López y López
  • Álvaro Gómez Becerra
  • Salustiano de Olózaga y Almandoz
  • Luis González-Bravo y López de Arjona
  • Ramón María Narváez
  • Manuel de Pando
  • Ramón María Narváez
  • Carlos Martínez de Irujo
  • Joaquín Francisco Pacheco y Gutiérrez-Calderón
  • José de Salamanca
  • Florencio García Goyena
  • Ramón María Narváez
  • Serafín María de Sotto
  • Juan Bravo Murillo
  • Federico de Roncali
  • Francisco de Lersundi y Hormaechea
  • Luis José Sartorius
  • Luis José Sartorius
  • Fernando Fernández de Córdova
  • Ángel de Saavedra
  • Baldomero Espartero
  • Leopoldo O'Donnell
  • Ramón María Narváez
  • Francisco Armero
  • Francisco Javier de Istúriz y Montero
  • Leopoldo O'Donnell
  • Lorenzo Arrazola y García
  • Alejandro Mon y Menéndez
  • Ramón María Narváez
  • Leopoldo O'Donnell
  • Ramón María Narváez
  • Luis González-Bravo y López de Arjona
  • José Gutiérrez de la Concha
  • Pascual Madoz
  • Francisco Serrano
  • Juan Prim
  • Juan Bautista Topete
  • Francisco Serrano
  • Manuel Ruiz Zorrilla
  • José Malcampo
  • Práxedes Mateo Sagasta
  • Juan Bautista Topete
  • Francisco Serrano
  • Fernando Fernández de Córdova
  • Manuel Ruiz Zorrilla
Pierwsza Republika Hiszpańska
(1873–1874)
Królestwo Hiszpanii
(1874–1931)
Druga Republika Hiszpańska
(1931–1939)
Państwo Hiszpańskie
(1939–1975)
Królestwo Hiszpanii
(od 1975)
  • kursywą oznaczono tymczasowych szefów rządów