Promiskuityzm

Promiskuityzm lub promiskuizm (łac. promisc(u)us – wspólny) – kontakty seksualne pozbawione więzi uczuciowych, podejmowane z przypadkowymi, często zmienianymi partnerami^[1]. Termin ten oznacza również układ społeczny, w którym panuje przyzwolenie na takie praktyki^[2].

Promiskuityzm, czyli dążenie do kontaktów seksualnych z przypadkowymi partnerami może być objawem zaburzeń psychicznych u ludzi, np. może towarzyszyć depresji w wieku pokwitania^[3].

Przykładami władców korzystających z seksu w ten sposób byli między innymi:

• caryca Katarzyna II Wielka,
• cesarz Karol V Habsburg,
• francuski król Henryk IV Burbon,
• hiszpański król Filip V Hiszpański,
• polski król Jan I Olbracht^[4].

Promiskuityzm u zwierząt

Tę sekcję należy dopracować: od 2009-10 → zweryfikować treść i dodać przypisy, → zweryfikować niektóre informacje, Strategia rozwojowa a nie porzucona dziś hipoteza?. I tylko u małp?. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

Strategia rozrodcza polegająca na braku wybiórczości w kontaktach seksualnych, kopulacje odbywa się z wszystkimi (lub niemal wszystkimi) dostępnymi w populacji partnerami.

Klasyczny promiskuityzm występuje u szympansa bonobo, gdzie każdy samiec ma dostęp do każdej samicy, niezależnie od pozycji w hierarchii społecznej.

Zobacz też

Zobacz hasło promiskuityzm w Wikisłowniku

• erotomania
• hiperseksualność

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Besala: Tyrani i błaźni. Od cezarów rzymskich i Henryka VIII Tudora do Stalina i Hitlera. Warszawa: Bellona, 2013. ISBN 978-83-11-12581-0.brak strony w książce