Przybyszewszczyzna

Ten artykuł od 2011-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Przybyszewszczyzna – termin wywodzący się od nazwiska polskiego pisarza i dramaturga Stanisława Przybyszewskiego określający tendencję do nadmiernej stylizacji na prozę poetycką, zamiłowanie do przywoływania tematyki parafilii, satanizmu czy chorób umysłowych.

Przybyszewszczyzna widoczna jest w twórczości wielu poetów młodopolskich – zwłaszcza z pierwszego okresu trwania epoki, kiedy to autor Confiteora cieszył się w Polsce ogromną sławą i popularnością. Przybyszewszczyzna spotkała się wówczas z uznaniem zarówno czytelników jak i recenzentów, choć pojawiały się również głosy krytyczne min. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, Stanisława Brzozowskiego czy Antoniego Langego.

Wraz ze zmianą mód literackich termin ten nabrał znaczenia negatywnego, określając wzór tych wszystkich tendencji, które spychały młodych twórców w odtwórczość, grafomanię i przerost formy nad treścią.