Rafael Alberti

Rafael Alberti, 1978

Imię i nazwisko

Rafael Alberti Merello

Data i miejsce urodzenia

16 grudnia 1902
El Puerto de Santa María, Hiszpania

Data i miejsce śmierci

28 października 1999
El Puerto de Santa María, Hiszpania

Narodowość

hiszpańska

Język

hiszpański

Dziedzina sztuki

Poezja

Odznaczenia

Nagrody

Nagroda Cervantesa: Nagroda Cervantesa za całokształt twórczości – 1983

Multimedia w Wikimedia Commons

Rafael Alberti (ur. 16 grudnia 1902 w El Puerto de Santa María w okolicy Kadyksu, zm. 28 października 1999 tamże) – hiszpański poeta i dramatopisarz, członek „pokolenia 27”. Uznawany za jednego z najważniejszych pisarzy „srebrnego wieku” (La Edad de Plata) literatury hiszpańskiej^[1].

Życiorys

W młodości chciał zostać malarzem, ale nie ukończył nawet szkoły średniej. Zadebiutował w 1922 w piśmie literackim „Horizonte”. Swoje pierwsze tomiki poezji opublikował w II połowie lat 20. XX wieku; były to: debiutancki Marinero en tierra (Marynarz na lądzie, 1925, nagrodzony Państwową Nagrodą Literatury), La Amante (1926), El alba del alhelí (1927). W latach 30. zaangażował się w politykę: po utworzeniu w 1931 Drugiej Republiki Hiszpańskiej wstąpił w szeregi hiszpańskich komunistów, w 1934 roku założył rewolucyjne czasopismo „Octubre”. Napisał w tym okresie tomiki Consignas (1933), Un fantasma recorre Europa (1933), 13 bandas y 48 estrellas (1936) i El poeta en la calle (1938).

Był uczestnikiem hiszpańskiej wojny domowej, stworzył w tym czasie m.in. uwspółcześnioną wersję Oblężenia Numancji Miguela de Cervantesa. Po zwycięstwie gen. Franco wyemigrował do Francji, skąd po roku przeniósł się do Argentyny, gdzie przebywał do roku 1962; w latach 1962–1977 mieszkał we Włoszech. Do Hiszpanii powrócił w 1977 i przez pewien okres zasiadał w parlamencie z ramienia partii komunistycznej. Na emigracji wydał m.in. tomiki: Entre el clavel y la espada (Między goździkiem a szpadą, 1941), Roma, peligro para caminantes (Rzym, niebezpieczeństwo dla wędrowców, 1968) oraz dramaty: Ohyda (El adefesio, 1944), Noc wojny w Prado (Noche de guerra en el Museo del Prado, 1956). W 1983 otrzymał Nagrodę Cervantesa^[2].

Rafael Alberti odwiedził Polskę dwukrotnie: w 1950 i 1955 roku. Jego pamiętnik Utracony gaj (oryg. La arboleda perdida, 1942) został wydany w języku polskim w 1982. W 1983 został uhonorowany Nagrodą Cervantesa, najwyższym hiszpańskim wyróżnieniem literackim, przyznawaną za całokształt twórczości.

Przypisy

↑ Olga Álvarez: Mainer habla sobre "La Edad de Plata de la literatura española". El Pais, 1981-04-03. [dostęp 2016-07-10]. (hiszp.).
↑ Leksykon pisarzy świata XX wiek (autor hasła Mikołaj Melanowicz), Fundacja "Literatura Światowa" Warszawa 1993 s. 13-14 ISBN 83-900273-2-1

Bibliografia

Encyklopedia szkolna WSiP. Literatura. Wiedza o kulturze., Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2006. ISBN 83-02-09505-2.
Rafael Alberti: Dramaty. Przeł. Zofia Szleyen. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1972. Zawiera: Kwitnąca koniczyna,Ohyda, Urodziwa Andaluzyjka, W przededniu, Noc wojny w Prado.