Rejon siewierny

Rejon siewierny

Северный район

Rejon
Herb Flaga
Państwo	Rosja
Obwód	nowosybirski
Siedziba	Siewiernoje
Powierzchnia	15 548 km²
Populacja (2010) • liczba ludności	10 467[1]
• gęstość	0,68 os./km²
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego Rejon siewierny
Położenie na mapie Rosji Rejon siewierny
56°21′N 78°22′E/56,350000 78,366667
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Rejon siewierny (ros Северный район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu nowosybirskiego. Jest to największy, a jednocześnie najsłabiej zaludniony rejon obwodu^[2].

Historia

Archiwa państwowe datują pierwsze ślady rosyjskiego osadnictwa na terenie dzisiejszego rejonu siewiernego na rok 1658, gdy powstaje tu jedna z pierwszych osad kolonizatorów z zachodnich rubieży kraju^[3]. Sama wieś Siewiernoje, która jest centrum administracyjnym regionu powstała w 1727 roku^[3]. Od 1804 roku tereny te podlegają jurysdykcji władzom tomskiej guberni^[3]. W XIX wieku zaczyna się napływ ludności z centralnych obszarów Imperium Rosyjskiego, trwają akcje kolonizacyjne, tym samym wzrasta populacja^[3]. Tereny te mają pewne znaczenie handlowe, odwiedzają je kupcy z Tomska, a sama ludność trudni się głównie rolnictwem i hodowlą^[3]. Było to także miejsce zesłań dla przestępców o charakterze politycznym^[4]. W okresie rosyjskiej wojny domowej zajęty przez wojska Białych wiernych rządowi na którego czele stał admirał Aleksandr Kołczak, a następnie przechodzi w ręce bolszewików. Od 1921 roku ziemie te wchodzą pod zarząd dzisiejszego rejonu kujbyszewskiego^[3]. W 1926 roku na tych terenach istniało 96 osiedli różnego typu, w skład których wchodziło 4137 gospodarstw domowych, zamieszkiwanych przez 20 804 ludzi^[3]. W 1928 i 1930 roku tereny te przechodzą przez serię reform administracyjnych. Ostatecznie rejon siewierny zostaje ustanowiony 7 czerwca 1933 roku^[3]. W 1936 roku składał się on z 18 sielsowietów, a na jego terytorium żyło 30 300 ludzi^[3]. W latach trzydziestych XX wieku przechodzi przez program forsownej stalinowskiej kolektywizacji^[5]. W wyniku kolejnych przekształceń administracyjnych i zmian granic, w 1941 roku rejon siewierny liczy 20 693 dusz, z czego liczba mężczyzn wyniosła 9419, a liczba kobiet 11 274^[3]. W czasie wielkiej wojny ojczyźnianej na front wyruszyło łącznie 6000 mieszkańców rejonu, a ich nazwiska wypisane są w specjalnej księdze pamięci^[3]. Trzech mieszkańców otrzymało tytuł Bohatera Związku Radzieckiego^[3]. Po wojnie następuje powolna odbudowa gospodarki i przestawianie jej z trybu wojennego na pokojowy^[3]. W 1946 roku rejon siewierny wygrywa jeden z obwodowych konkursów o przodownictwo pracy socjalistycznej^[3]. Za swój wysiłek mieszkańcy otrzymali 50 tysięcy rubli oraz nagrody rzeczowe o wartości 156 tysięcy rubli^[3].

Charakterystyka

Rejon siewierny położony jest w północno-wschodniej części obwodu nowosybirskiego, w odległości 430 kilometrów od jego stolicy, Nowosybirska^[6]. Najbliższa stacja kolejowa znajduje się w Barabińsku i aby do niej dotrzeć należy pokonać 134 kilometry^[3]. Administracyjnie rejon podzielony jest na 12 osiedli wiejskich (sielsowietów)^[2]. Przez teren rejonu przepływa m.in. rzeka Tara^[5]. W gospodarce dominuje głównie rolnictwo, pod uprawy w 2011 roku przeznaczono 8480 hektarów^[7]. Łączna wartość wyprodukowanych dóbr rolnych wyniosła w 2011 roku 288,4 miliony rubli, co było wzrostem o 4,6% w porównaniu z 2010 rokiem^[7]. W tym samym roku wyprodukowano 4630,5 ton mleka oraz 1834,1 ton mięsa, a także zebrano 6581 ton różnych zbóż^[7]. Sektor rolniczy zatrudnia około 17% wszystkich zatrudnionych^[2]. W przemyśle dominuje branża gazowa i naftowa^[8]. W 2011 roku wydobyto łącznie 855 tysięcy ton ropy naftowej, co było spadkiem o 36% w porównaniu z rokiem poprzednim^[8]. Ważną częścią sektora przemysłowego jest też przemysł drzewny^[8]. Mieszkańcy korzystają z publicznej komunikacji autobusowej, która umożliwia poruszanie się po terenie rejonu^[9]. W 2011 roku z tego środka transportu skorzystało w sumie 123 tysiące pasażerów^[8]. Łączna długość dróg na tym obszarze wynosi 315,2 kilometrów, z czego drogi o utwardzonej nawierzchni to 209,1 kilometrów^[2].

Według danych z 2010 roku rejon siewierny kieruje 22 publicznymi szkołami różnego szczebla^[10]. Opiekę medyczną zapewnia szpital rejonowy z łóżkami dla 115 pacjentów, trzy mniejsze szpitale oraz 18 przychodni zdrowotnych^[10]. Działają tu także 23 kluby kulturalne różnego typu, 17 bibliotek, park rekreacyjny, rejonowy dom kultury oraz muzeum rejonowe^[2][5].

Część rejonu zajmuje Rezerwat Wasiugański^[11].

Demografia

Wiadomości ogólne

Według federalnych statystyk z 2010 roku na obszarze rejonu siewiernego żyło 10 467 ludzi^[1]. Dane te różnią się od lokalnych źródeł, które wskazują na liczbę 11 365 w 2010 roku i 11 271 w 2011 roku^[12]. Jest to nieznaczny spadek w porównaniu z poprzednią dekadą, gdy w 1998 roku na terenie rejonu mieszkało 12 800 osób^[5]. Mimo to w następnej latach przewiduje się niewielki wzrost liczby ludności, w 2015 roku obszar ten ma zamieszkiwać 11 375 ludzi, a do 2020 roku liczba ta ma wzrosnąć do 11 380^[13]. Od 2008 roku przeciętne miesięczne wynagrodzenie utrzymuje się na tym podobnym poziomie, w 2008 roku wynosiło 15 041 rubli, w 2009 roku wzrosło do 17 210, w 2010 roku wynosiło 15 550, by w 2011 roku znowu wzrosnąć do kwoty 17 463 rubli^[12].

Liczba ludności w ostatnich latach

Zobacz też

• Obwód nowosybirski

Przypisy