Rekonesans
Rekonesans – wstępne zapoznanie się z czymś w określonym terenie; w terminologii wojskowej oznacza rozpoznanie stanowisk i sił przeciwnika, w kartografii - dokonanie elementarnych pomiarów i obliczeń terenu. Również zapoznanie się z porządkiem i przebiegiem ćwiczeń itp.
To: misja podejmowana w celu uzyskania w drodze bezpośredniej obserwacji lub wykorzystania innych metod wykrywania informacji o działaniach i środkach przeciwnika albo danych meteorologicznych, hydrologicznych lub geograficznych określonego obszaru[1].
Czas, miejsce i sposób przeprowadzenia rekonesansu podporządkowany jest jego celowi oraz rozpatrywanej w nim problematyce. Elementem determinującym przebieg rekonesansu jest styl pracy dowódcy, jego doświadczenie i osobowość. Dowódca decyduje, w jakim celu, kiedy, gdzie i z kim uda się w teren. Szef sztabu opracowuje szczegółowe wytyczne dotyczące przeprowadzenia rekonesansu. Uwzględnia go w planie pracy sztabu. Wytyczne te są przekazywane podczas informowania operacyjnego lub odprawy koordynacyjnej.
Rekonesans ma na celu konfrontację przyjętej koncepcji rozegrania walki z warunkami terenowymi, oraz udokładnienie zadań i ich koordynację.
Przejazd oraz wykonywanie czynności w punkcie pracy powinny odbywać się z zachowaniem zasad maskowania i bezpieczeństwa. Skład i środki grup rekonesansowych do wyjazdu w teren powinny być ograniczone do niezbędnego minimum, a drogi dojazdu winny zapewnić warunki maskowania. Punkty pracy grup rekonesansowych należy maskować i chronić.
Grupa rekonesansowa – grupa wyznaczona przez dowódcę lub sztab do przeprowadzenia rekonesansu rejonów przyszłych działań bojowych, rozmieszczania wojsk lub sprzętu technicznego, stanowisk (punktów) dowodzenia itp[2].
Plan rekonesansu
Plan rekonesansu wykonuje się w formie dokumentu pisemno-graficznego.
Część pisemna obejmuje:
- cel i organizację rekonesansu
- skład i wyposażenie grup rekonesansowych
- organizację łączności, ochrony i ubezpieczenia w czasie dojazdu i pracy w punktach
- układ i treść rozpatrywanych zagadnień
Część graficzna zawiera:
- drogi dojazdu
- punkty pracy i spotkania z innymi uczestnikami
- rejony przyszłych działań
- plan walki oddziału
Przypisy
- ↑ Huzarski (red.) i Wołejszo (red.) 2014 ↓, s. 34.
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 135.
Bibliografia
- Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014, s. 34. ISBN 978-83-11-13382-2.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Stanisław Koziej: Teoria sztuki wojennej. Warszawa: „Bellona”, 2011. ISBN 978-83-11-12122-5.
- G. Sobolewski, J. Lasota; Praktyczne aspekty rekonesansu Przegląd Wojsk Lądowych. 02/2010