Rekonstrukcja wewnętrzna
Rekonstrukcja wewnętrzna – metoda badawcza w językoznawstwie, odtwarzająca dawniejsze fazy historyczne języka na podstawie istniejącego materiału[1].
W przeciwieństwie do metody porównawczej, porównującej różne języki, metoda rekonstrukcji wewnętrznej porównuje ze sobą różne formy i warianty słów w obrębie tego samego języka. Próbuje tym samym zrekonstruować formę pierwotną, istniejącą w jego najwcześniejszej fazie.
Przypisy
Encyklopedia internetowa (linguistic reconstruction):
- Britannica: science/internal-reconstruction