Reprezentacja Serbii w piłce nożnej mężczyzn

Србија

Przydomek	Орлови (Orły)
Związek	Фудбалски савез Србије, Фудбалски савез Србије и Црне Горе (do 2006), Фудбалски савез СР Југославије (do 2003)
Sponsor techniczny	Puma
Trener	Dragan Stojković
Skrót FIFA	SRB SCG (do 2006) YUG (do 2003)
Ranking FIFA	32. (1517.43 pkt.)[a]
Miejsce w rankingu Elo	15. (1854 pkt.) (18 lipca 2023)
Zawodnicy
Kapitan	Dušan Tadić
Najwięcej występów	Dušan Tadić (106)
Najwięcej bramek	Aleksandar Mitrović (57)
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz  Brazylia 2:0 FRJ (Porto Alegre, Brazylia; 23 grudnia 1994)  Czechy 1:3 Serbia  (Uherské Hradiště, Czechy; 18 sierpnia 2006)
Najwyższe zwycięstwo  Wyspy Owcze 1:8 FRJ (Toftir, Wyspy Owcze; 6 października 1996)
Najwyższa porażka  Argentyna 6:0 SCG (Gelsenkirchen, Niemcy; 16 czerwca 2006)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa
↑ Stan aktualny na 15 lutego 2024.

Reprezentacja Serbii w piłce nożnej mężczyzn (serb. Фудбалска репрезентација Србије) – narodowy zespół piłkarzy nożnych Serbii. Za funkcjonowanie reprezentacji odpowiedzialny jest Związek Piłki Nożnej Serbii.

Piłkarska drużyna Serbii jest wg FIFA i UEFA oficjalnym sukcesorem tradycji reprezentacji Jugosławii^[1][2][3]. Należy jednak pamiętać, iż według prawa międzynarodowego (Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 777 poparta przez Zgromadzenie Ogólne ONZ rezolucją nr 47/1) Federalna Republika Jugosławii (dzisiejsza Republika Serbii) nie jest kontynuatorem prawnym Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii.

Dzieje reprezentacji

Mimo iż niepodległość "nowej" Jugosławii ogłoszono 28 kwietnia 1992 roku, to z powodu międzynarodowych sankcji nałożonych na ten kraj z powodu wojny w Bośni reprezentacja pierwszy mecz zagrała dopiero w grudniu 1994 roku. Do 1996 roku rozgrywała wyłącznie spotkania towarzyskie, gdyż z eliminacji do Mundialu 1994 i Euro 1996 została wykluczona. Wcześniej jeszcze przed rozpadem "starej" Jugosławii reprezentacja zdołała się zakwalifikować po sportowej walce na Euro 1992, jednak także z powodu międzynarodowych sankcji reprezentacja została wykluczona z mistrzostw, a jej miejsce zajęła druga w swojej grupie eliminacyjnej Dania, która później zdobyła mistrzostwo Europy.

Zadebiutowała w kwalifikacjach do Mundialu 1998. Drużyna prowadzona przez Slobodana Santrača z Predragiem Mijatovicem, Miroslavem Djukicem, Sinišą Mihajlovicem i Darko Kovačevicem w składzie wprawdzie została wyprzedzona w grupie przez Hiszpanię, ale pokonała m.in. ówczesnych wicemistrzów Starego Kontynentu Czechów. Jugosłowianie grali ofensywnie i efektownie, i właśnie wtedy doczekali się przezwiska "Brazylijczycy Europy". W barażach nie dali szans Węgrom (7:1 i 5:0).

Na Mundialu zaprezentowali się przyzwoicie. W 1/8 finału po wyrównanym meczu i w dość pechowych okolicznościach (Mijatović nie strzelił karnego w ostatniej minucie) przegrali 1:2 z Holandią.

Dwa lata później, na Euro 2000, reprezentacja dowodzona tym razem przez 70-letniego Vujadina Boškova również odpadła w drugiej rundzie, a ich pogromcami (przegrali 1:6) tak jak w 1998 roku byli Holendrzy. Na pocieszenie Jugosłowianom pozostała korona strzelców turnieju dla Savo Miloševica.

Od czasu zakończenia mistrzostw Europy rozpoczął się kryzys drużyny narodowej, pogłębiany częstymi zmianami selekcjonerów. Rezygnacja z gry w kadrze najlepszych piłkarzy i wysoki stopień korupcji w związku piłkarskim to największe bolączki futbolu serbskiego u progu XXI wieku. W eliminacjach do Mundialu 2002 reprezentacja dała się wyprzedzić Rosji i Słowenii, a w kwalifikacjach do Euro 2004, w których po raz pierwszy wystąpiła pod nazwą Serbii i Czarnogóry – Włochom i Walijczykom.

Wydawało się, że powoli drużyna zaczyna wychodzić z zapaści. W połowie 2003 roku selekcjonerem został Ilija Petković. Zmieniły się również władze związku, na nowego prezesa wybrano byłego reprezentanta Jugosławii Dragan Stojkovicia. Trener Petković postawił na piłkarzy nieogranych na międzynarodowych boiskach i zrezygnował z usług większości gwiazd. Efektem jego polityki kadrowej był udany występ w eliminacjach do Mundialu 2006 i awans do tego turnieju z pierwszego miejsca (Serbowie wyprzedzili m.in. Hiszpanię i Belgię). Największą siłą drużyny była wówczas defensywa. Bramkarz Dragoslav Jevrić i obrońcy Goran Gavrancić, Ivica Dragutinović, Mladen Krstajić, Nemanja Vidić (który dzięki dobrym występom w kadrze został kupiony przez Manchester United) oraz Marjan Marković grali na tyle skutecznie, że reprezentacja straciła w kwalifikacjach tylko jedną bramkę. Zupełnie inaczej zaprezentowała się w samym turnieju. Serbowie i Czarnogórcy odpadli już po fazie grupowej, przegrywając wszystkie trzy spotkania, w których zanotowali bilans bramek 2:10. Dnia 21 maja 2006 roku w Czarnogórze odbyło się referendum niepodległościowe. Jego wynik oznaczał odłączenie Czarnogóry od państwa i tym samym powstanie nowej reprezentacji piłkarskiej.

W eliminacjach do Mundialu 2010, Serbowie trafili w nich do grupy 7 razem z Francją, Austrią, Litwą, Rumunią i Wyspami Owczymi. Zajęli w nich pierwsze miejsce z dorobkiem 22 punktów po siedmiu zwycięstwach, jednym remisie i dwóch porażkach w dziesięciu spotkaniach. Na Mundialu w RPA serbscy piłkarze grali w grupie D razem z Niemcami, Ghaną i Australią. Po jednym zwycięstwie (1:0 z Niemcami) i dwóch porażkach (z Ghaną 0:1 i Australią 1:2) z trzema punktami na koncie zajęli ostatnie miejsce w grupie i zakończyli swój udział w tych mistrzostwach na fazie grupowej.

Eliminacje do kolejnych trzech turniejów: Mistrzostw Europy 2012, Mundialu w 2014, i ME 2016 zakończyły się dla Serbów porażką. W eliminacjach do Mistrzostw Świata 2018 w Rosji serbską kadrę prowadził Slavoljub Muslin. Po zwycięstwie w grupie (21 punktów w 10 meczach) i bezpośrednim awansie na mundial dość nieoczekiwanie tamtejszy związek piłkarski postanowił rozwiązać umowę z Muslinem. Kadrę Serbii przejął Mladen Krstajić^[4], który wywalczył awans na Mundial 2018. Serbia w Rosji grała w grupie E razem z Brazylią, Szwajcarią i Kostaryką. Po zwycięstwie z Kostarykanami 1:0 w pierwszym meczu przyszły dwie porażki (ze Szwajcarią 1:2 i Brazylią 0:2). Serbowie zajęli więc trzecie miejsce w grupie i ostatecznie nie uzyskali awansu do dalszej fazy turnieju.

O piłkarskiej reprezentacji Czarnogóry czytaj tu.

Udział w międzynarodowych turniejach

Igrzyska Olimpijskie

Udział w igrzyskach olimpijskich									.	Kwalifikacje do igrzysk olimpijskich						Uwagi
Rok	Runda	Miejsce	M	W	R	P	B+	B-		M	W	R	P	B+	B-
1900	Nie brała udziału															jako SRB
1904
1908
1912
1948-1992	Serbia była częścią Jugosławii
1996	Nie brała udziału - została wykluczona															jako FRJ
2000	Nie zakwalifikowała się									8	5	2	1	29	10
2004	Faza grupowa	16/16	3	0	0	3	3	14		13	8	2	3	23	17	jako SCG
2008	Faza grupowa	12/16	3	0	1	2	3	7		9	6	0	3	15	10	jako SRB
2012	Nie zakwalifikowała się									8	4	1	3	14	12
2016										13	6	3	4	21	18
2020										13	8	2	3	24	15

Mistrzostwa świata Udział w mistrzostwach świata Rok Kwalifikacje Wynik Uwagi 1994 Nie brała udziału, została wykluczona jako FRJ 1998 Awans 1/8 finału 2002 Nie zakwalifikowała się 2006 Awans Faza grupowa jako SCG 2010 Awans Faza grupowa 2014 Nie zakwalifikowała się 2018 Awans Faza grupowa 2022 Awans Faza grupowa

Mistrzostwa Europy Udział w mistrzostwach Europy Rok Kwalifikacje Wynik Uwagi 1992 Nie brała udziału jako FRJ 1996 Nie brała udziału, została wykluczona 2000 Awans Ćwierćfinał 2004 Nie zakwalifikowała się jako SCG 2008 Nie zakwalifikowała się 2012 2016 2020 2024 Awans

Rekordziści

     Kolorem niebieskim zaznaczono wciąż aktywnych piłkarzy

Trenerzy reprezentacji Serbii

Szkoleniowiec	O	od	do	M	W	R	P	W%	R%	P%	Największe osiągnięcia
Slobodan Santrač		1994	1998	43	26	10	7	60.46	23.25	16.28	awans i udział w MŚ 1998
Milan Živadinović		1998	1999	6	3	2	1	50.00	33.33	16.66
Vujadin Boškov		1999	2000	15	6	5	4	40.00	33.33	26.66	awans i udział w ME 2000
Ilija Petković		2000	2001	4	2	1	1	50.00	25.00	25.00
Milovan Đorić		2001		3	0	2	1	0.00	66.66	33.33
Vujadin Boškov		2001		8	4	2	2	50.00	25.00	25.00
Ivan Ćurković
Dejan Savićević
Dejan Savićević		2001	2003	17	4	3	10	23.53	17.65	58.82
Ilija Petković		2003	2006	30	11	10	9	36.66	33.33	30.00	awans i udział w MŚ 2006
Javier Clemente		2006	2007	16	7	7	2	43.75	43.75	12.50
Miroslav Đukić		2007	2008	5	0	2	3	0.00	40.00	60.00
Radomir Antić		2008	2010	28	17	3	8	60.71	10.71	28.57	awans i udział w MŚ 2010
Vladimir Petrović		2010	2011	13	5	3	5	38.46	23.08	38.46
Radovan Ćurčić		2011	2012	5	2	1	2	40.00	20.00	40.00
Siniša Mihajlović		2012	2013	19	7	4	8	36.84	21.05	42.10
Ljubinko Drulović		2014		4	2	1	1	50.00	25.00	25.00
Dick Advocaat		2014		4	0	2	2	0.00	50.00	50.00
Radovan Ćurčić		2014	2016	11	5	0	6	45.45	0.00	55.55
Slavoljub Muslin		2016	2017	15	8	5	2	53.33	33.33	13.33
Mladen Krstajić		2017	2019	19	9	5	5	47.36	26.32	26.32	awans i udział w MŚ 2018
Ljubiša Tumbaković		2019	2020	11	5	3	3	45.45	27.27	27.27
Ilija Stolica		2021	2021	2	0	2	0	0.00	100.00	0.00
Dragan Stojković		2021		35	20	7	8	57.14	20.00	22.86

Stan na 19 listopada 2023^[7]

Stroje

Dzieje strojów

Stroje domowe

1994

1998

2000

2006

2006–2007

2008–2009

2010–2011

2012–2013

2014–2015

2016–2017

2018–2019

2020–2021

2022–2023

2024–2025

Linki zewnętrzne

• Oficjalna witryna związku (serb.)
• Profil na stronie FIFA. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-28)]. (ang.).
• Profil na National Football Teams (ang.)
• Oficjalna witryna związku (wersja archiwalna) (serb.)
• RSSSF – historia reprezentacji Jugosławii i Serbii i Czarnogóry (ang.)
• RSSSF – archiwum zawodników z największą liczbą meczów i goli (ang.)

Przypisy