Rita Gombrowicz

Imię i nazwisko urodzenia

Marie-Rita Labrosse

Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1935
Pierrefonds, Montréal, Kanada

Zawód, zajęcie

teoretyk literatury francuskiej

Narodowość

francuska

Małżeństwo

Witold Gombrowicz

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Rita Gombrowicz (ur. 28 listopada 1935^[1] w Pierrefonds w Kanadzie) – badaczka literatury; spadkobierczyni twórczości i wdowa po pisarzu Witoldzie Gombrowiczu.

Życiorys

Urodziła się jako Marie-Rita Labrosse w Pierrefonds w Kanadzie. Jej przodkowie pochodzili z Normandii i Burgundii. Uczęszczała do katolickiej szkoły z internatem. Studiowała literaturę francuską na Uniwersytecie w Montrealu, a później na Sorbonie w Paryżu i na Uniwersytecie w Nicei-Aix-en-Provence, gdzie obroniła doktorat z biografii Colette w maju 1968 roku.

W maju 1964 roku, podczas konferencji w Abbaye de Royaumont, poznała Witolda Gombrowicza. Została jego towarzyszką życia w ostatnich latach, osobistą sekretarką, a później spadkobierczynią jego twórczości. To dzięki jej osobistym staraniom dzieła Gombrowicza przetłumaczono na ponad 40 języków^[2].

22 października 1964 roku, zamieszkała z Gombrowiczem w centrum francuskiego miasta Vence. Przez ponad pięć lat mieszkali w willi Alexandrine (adres: 36 place du Grand Jardin, Vence). W 2017 roku została utworzona tam Przestrzeń Muzealna Witolda Gombrowicza.

Na pół roku przed śmiercią pisarza, 28 grudnia 1968 w Vence, pobrali się^[2]. Świadkami na ich ślubie byli Maria i Bohdan Paczowscy^[3], którzy byli ich bliskimi przyjaciółmi i po których zachowała się bogata korespondencja z nimi. Bohdan Paczowski był również autorem wielu ciekawych fotografii Rity i Witolda Gombrowiczów.

Po śmierci Witolda Rita Gombrowicz mieszkała przez siedem lat w Mediolanie, a następnie przeniosła się do Paryża.

Rita Gombrowicz jest kuratorką prac męża. Dzięki jej staraniom jego prace co roku wydawane są w różnych krajach. Do dziś książki Gombrowicza zostały przetłumaczone na 40 języków^[4].

Wydała dwie książki biograficzne poświęcone Witoldowi Gombrowiczowi: Gombrowicz w Argentynie i Gombrowicz w Europie.

W 2007 roku, 4 października, Rada Miasta Lublin nadała Ricie Gombrowicz tytuł honorowego obywatela Lublina^[5].

W 2013 roku opublikowała osobiste dzienniki Gombrowicza pod tytułem Kronos (Wydawnictwo Literackie). Dzienniki wzbudziły duże zainteresowanie mediów i czytelników z powodu nigdy wcześniej nieopublikowanych prywatnych kontrowersyjnych przemyśleń i refleksji Gombrowicza oraz szczegółów z jego prywatnego życia^[6]^[7].

Publikacje

Gombrowicz w Argentynie. Świadectwa i dokumenty 1939/63. - Wydawnictwo Denoël, Paryż 1984 (1987 wydanie w języku polskim)
Gombrowicz w Europie. Świadectwa i dokumenty 1963/69. - Wyd. Denoël, Paryż 1988
Gombrowicz w Argentynie. Świadectwa i dokumenty 1939/63.- Wyd. Noir sur Blanc, Paryż 2004 (wydanie poprawione i rozszerzone)

Odznaczenia

Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – 2014^[8]

Przypisy

↑ Barbara Koś: Rita Gombrowicz obchodziła dwa jubileusze: 85 urodziny oraz 55-lecie opieki nad spuścizną Witolda. echodnia.eu, 2019-12-04. [dostęp 2024-03-25].
↑ ^a ^b Rita Gombrowicz: I tak poświęciłabym się pisarzom [wywiad] [online], Culture.pl [dostęp 2021-03-18] (pol.).
↑ Wydarzenia : Gombrowicz [online], www.muzeumgombrowicza.pl [dostęp 2021-03-18] .
↑ Rita Gombrowicz : En toutes lettres | Scène | Voir.ca [online], voir.ca [dostęp 2017-11-20] .
↑ O uroczystości na stronie samorządu Lublina (w tym film). [dostęp 2013-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
↑ https://web.archive.org/web/20130509024049/http://kultura.onet.pl/ksiazki/rozmowy/rita-gombrowicz-kronos-czyli-tajny-dziennik-gombro,1,5486568,artykul.html Wywiad z Ritą Gombrowicz
↑ Żona Witolda Gombrowicza o książce "Kronos": Mam nadzieję, że nie nadużyłam jego zaufania | naTemat.pl [online], natemat.pl [dostęp 2017-11-20] (pol.).
↑ Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis [online], mkidn.gov.pl [dostęp 2018-12-28] (pol.).