Robby Ginepri
 | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 7 października 1982 | ||
| Wzrost | 182 cm | ||
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | ||
| Status profesjonalny | 2001 | ||
| Zakończenie kariery | sierpień 2015 | ||
| Gra pojedyncza | |||
| Wygrane turnieje | 3 | ||
| Najwyżej w rankingu | 15 (26 grudnia 2005) | ||
| Australian Open | 4R (2004) | ||
| Roland Garros | 4R (2008, 2010) | ||
| Wimbledon | 4R (2004) | ||
| US Open | SF (2005) | ||
| Gra podwójna | |||
| Wygrane turnieje | 0 | ||
| Najwyżej w rankingu | 134 (12 stycznia 2004) | ||
| Australian Open | 1R (2005, 2006, 2009) | ||
| Roland Garros | 1R (2004, 2005, 2007, 2009) | ||
| Wimbledon | 2R (2007) | ||
| US Open | 2R (2001, 2003) | ||
| |||
Robby Ginepri, Robert Louis Ginepri (ur. 7 października 1982 w Fort Lauderdale) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Pekinu (2008).
Jego ojciec ma na imię Rene i jest z pochodzenia Luksemburczykiem. Matka nazywa się Nancy. Poza tym ma starszą siostrę, Janni. Mieszka obecnie w Kennesaw.
Kariera tenisowa
Grając jeszcze jako junior Ginepri w roku 2000 uzyskał finał US Open. W decydującym meczu przegrał z Andym Roddickiem.
Jako zawodowy tenisista występował w latach 2001–2015[1].
Początkowo grał w głównie w turniejach kategorii ATP Challenger Tour. W turniejach rangi ATP World Tour pierwszy finał Ginepri rozegrał w połowie 2003 roku w Newport, na nawierzchni trawiastej. W pojedynku finałowym pokonał Jürgena Melzera. W tym samym roku doszedł ponadto do finału debla w Indianapolis, partnerując Diego Ayali. Spotkanie finałowe przegrali z duetem Mario Ančić–Andy Ram. W 2005 roku Ginepri wygrał swój drugi zawodowy turniej w singlu, w Indianapolis, eliminując po drodze m.in. będącego wówczas na 3. miejscu w rankingu Andy'ego Roddicka; w finale pokonał Taylora Denta. We wrześniu tegoż sezonu awansował do półfinału wielkoszlemowego US Open, pokonując wcześniej m.in. Guillermo Corię; przegrał z Andre Agassim. W 2009 roku Ginepri ponownie zatriumfował w Indianapolis, po pokonaniu w meczu o tytuł Sama Querreya.
W lutym 2004 roku Amerykanin zadebiutował w reprezentacji USA, podczas Pucharu Davisa w I rundzie grupy światowej przeciwko Austrii. Swoje oba singlowe pojedynki zakończył zwycięsko, wygrywając najpierw z Jürgenem Melzerem, a potem ze Stefanem Koubkiem.
W 2008 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Wystąpił w rywalizacji singlowej, z której odpadł w 1 rundzie wyeliminowany przez Novaka Đokovicia[2].
W rankingu gry pojedynczej Ginepri najwyżej był na 15. miejscu (26 grudnia 2005), a w klasyfikacji gry podwójnej na 134. pozycji (12 stycznia 2004).
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (3–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 13 lipca 2003 | Newport | Trawiasta |  Jürgen Melzer | 6:4, 6:7(3), 6:1 |
| Zwycięzca | 2. | 24 lipca 2005 | Indianapolis | Twarda |  Taylor Dent | 4:6, 6:0, 3:0 krecz |
| Zwycięzca | 3. | 25 lipca 2009 | Indianapolis | Twarda | Sam Querrey | 6:2, 6:4 |
Gra podwójna (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 27 lipca 2003 | Indianapolis | Twarda | Diego Ayala |  Mario Ančić Andy Ram | 6:2, 6:7(3), 5:7 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
| Turniej | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | – | – | 2R | 4R | 1R | 2R | 3R | – | 1R | 1R | – | – | – | – | – | 0/7 | 7–7 |
| French Open | – | 1R | – | 1R | 1R | 1R | 1R | 4R | 1R | 4R | – | – | – | 1R | – | 0/9 | 6–9 |
| Wimbledon | – | – | 1R | 4R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | – | – | – | – | – | 0/8 | 3–8 |
| US Open | 2R | 1R | 3R | 1R | SF | 3R | 3R | 2R | 2R | 1R | 2R | 1R | – | – | – | 0/12 | 15–12 |
| Wygrane turnieje | 0 / 1 | 0 / 2 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 1 | 0 / 1 | 0 / 0 | 0 / 1 | 0 / 0 | 0 / 36 | N/A |
| Bilans spotkań | 1–1 | 0–2 | 3–3 | 6–4 | 5–4 | 3–4 | 4–4 | 4–3 | 1–4 | 3–4 | 1–1 | 0–1 | 0–0 | 0–1 | 0–0 | N/A | 31–36 |
Przypisy
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
