Rodrigo Corrales

Rodrigo Corrales
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Rodrigo Corrales Rodal

Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1991
Cangas

Wzrost

200 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

Telekom Veszprém

Numer w klubie

36

Kariera juniorska
Lata Klub
2006–2009 FC Barcelona
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
2009–2012 FC Barcelona
2012–2014 BM Huesca
2014–2017 Wisła Płock
2017–2020 Paris Saint-Germain
2020- Telekom Veszprém
Kariera reprezentacyjna[a]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2014– Hiszpania 45 (1[1])
  1. ↑ Aktualne na: 10 grudnia 2018.
Multimedia w Wikimedia Commons

Rodrigo Corrales Rodal (ur. 24 stycznia 1991 w Cangas[2]) – hiszpański piłkarz ręczny, bramkarz. Od 2020 roku zawodnik mistrza Wegier Telekom Veszprém.

Reprezentant Hiszpanii, złoty medalista mistrzostw Europy w Chorwacji (2018).

Kariera klubowa

W 2006 dołączył do juniorów Barcelony. W 2009 został włączony do kadry pierwszej drużyny, występował jednak przede wszystkim w drugim zespole katalońskiego klubu[3]. W 2012 został wypożyczony do BM Huesca, którego zawodnikiem był przez następne dwa lata, do 2014. W sezonie 2012/2013 rozegrał w lidze ASOBAL 26 meczów, w których bronił ze skutecznością 34% (174/518), a w sezonie 2013/2014 wystąpił w 29 meczach hiszpańskiej ekstraklasy, broniąc w nich ze skutecznością 35% (304/857)[4].

W latach 2014–2017 był zawodnikiem Wisły Płock. Początkowo miał występować w polskiej drużynie jedynie do końca sezonu 2015/2016, ale w lipcu 2016 Wisła i FC Barcelona doszły do porozumienia w sprawie jego pozostania w płockim zespole do 2017[5]. W ciągu trzech lat rozegrał w Superlidze 76 meczów i zdobył trzy gole. W barwach Wisły zaczął również regularnie występować w Lidze Mistrzów[2] – kilkukrotnie wybrany został do najlepszej siódemki kolejki tych rozgrywek, a w niektórych meczach bronił ze skutecznością ok. 50% (np. w rozegranym 15 lutego 2015 spotkaniu z Alingsås HK (23:22) – 52%[6]). Jedna z jego interwencji (przy rzucie karnym) podczas rozegranego 25 listopada 2015 meczu z SG Flensburg-Handewitt (25:27) zajęła 5. miejsce w zestawieniu najlepszych obron bramkarzy w Lidze Mistrzów w 2015[7]. 26 marca 2016 w spotkaniu z Vardarem Skopje (24:25) zdobył swojego pierwszego gola w Lidze Mistrzów[2]. W sezonie 2015/2016 otrzymał nominację do tytułu najlepszego bramkarza LM[8]. W sezonie 2016/2017 rozegrał w Lidze Mistrzów 14 meczów i rzucił dwa gole – pierwszego w rozegranym 16 października 2016 meczu z Bjerringbro-Silkeborg (24:33), a drugiego w rozegranym 26 listopada 2016 spotkaniu z Kadetten Schaffhausen (25:27)[2].

W lipcu 2017 został zawodnikiem Paris Saint-Germain, z którym podpisał trzyletni kontrakt (informację o transferze podano w styczniu 2016)[9]. W sezonie 2017/2018, w którym rozegrał we francuskiej ekstraklasie 26 meczów, broniąc ze skutecznością 39%[10], zdobył z PSG mistrzostwo Francji. Ponadto wywalczył Puchar Francji i Puchar Ligi Francuskiej, a w Lidze Mistrzów, w której wystąpił w 18 spotkaniach[2], zajął 3. miejsce.

W 2020 roku podpisał kontrakt z węgierską drużyną Telekom Veszprém.

Kariera reprezentacyjna

Występował w juniorskich i młodzieżowych reprezentacjach Hiszpanii, w których tworzył duet bramkarski z Gonzalo Pérezem de Vargasem. W 2008 uczestniczył w mistrzostwach Europy U-18 w Czechach, w których bronił ze skutecznością 26%[11]. W 2010 wystąpił w mistrzostwach Europy U-20 na Słowacji, w których rozegrał siedem meczów, broniąc ze skutecznością 35%[12]. W 2011 wziął udział w mistrzostwach świata U-21 w Grecji – w dziewięciu spotkaniach bronił ze skutecznością 34%[13].

W reprezentacji Hiszpanii zadebiutował 5 kwietnia 2014 w meczu ze Szwajcarią (36:25)[14]. W 2017 uczestniczył w mistrzostwach świata we Francji, podczas których rozegrał siedem spotkań, w których bronił ze skutecznością 36% (43/121)[15]. W 2018 wywalczył mistrzostwo Europy – podczas turnieju, który odbył się w Chorwacji, wystąpił w ośmiu meczach, w których bronił ze skutecznością 32% (35/108)[16].

Sukcesy

Paris Saint-Germain
  • Mistrzostwo Francji: 2017/2018
  • Puchar Francji: 2017/2018
  • Puchar Ligi Francuskiej: 2017/2018
Reprezentacja Hiszpanii

Przypisy

  1. ↑ Spain. Team roster. ihf.info, 10 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-14]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e Rodrigo Corrales Rodal. eurohandball.com. [dostęp 2018-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-06)]. (ang.).
  3. ↑ Rodrigo Corrales, cedido al Huesca 24. fcbarcelona.es, 22 czerwca 2012. [dostęp 2018-10-20]. (hiszp.).
  4. ↑ Rodrigo Corrales Rodal. asobal.es. [dostęp 2018-10-20]. (hiszp.).
  5. ↑ Rodrigo Corrales jeszcze na rok w ORLEN Wiśle. sprwislaplock.pl, 25 lipca 2016. [dostęp 2018-10-20].
  6. ↑ Paweł Nowakowski: Rodrigo Corrales zawodnikiem 9. kolejki Ligi Mistrzów!. sportowefakty.wp.pl, 19 lutego 2015. [dostęp 2018-10-20].
  7. ↑ Tomasz Rosiński: Liga Mistrzów: Interwencje bramkarzy Vive i Wisły wśród najpiękniejszych w 2015 roku! (wideo). sportowefakty.wp.pl, 19 grudnia 2015. [dostęp 2018-10-20].
  8. ↑ Kamil Kołsut: Polak nominowany do drużyny All-Star Ligi Mistrzów. Są też gwiazdy Vive i Wisły. sportowefakty.wp.pl, 26 kwietnia 2016. [dostęp 2018-10-20].
  9. ↑ Maciej Wojs: Rodrigo Corrales od 2017 roku w PSG!. sportowefakty.wp.pl, 15 stycznia 2016. [dostęp 2018-10-20].
  10. ↑ Rodrigo Corrales. lnh.fr. [dostęp 2018-10-20]. (fr.).
  11. ↑ Raport z mistrzostw Europy U-18 w Czechach 2008. eurohandball.com. [dostęp 2018-10-20]. (ang.).
  12. ↑ Raport z mistrzostw Europy U-20 na Słowacji 2010. eurohandball.com. [dostęp 2018-10-20]. (ang.).
  13. ↑ Raport z mistrzostw świata U-21 w Grecji 2011. ihf.info. [dostęp 2018-10-20]. (ang.).
  14. ↑ Una estrella con mucho peso. rfebm.net, 5 kwietnia 2014. [dostęp 2018-10-20]. (hiszp.).
  15. ↑ Raport z mistrzostw świata we Francji 2017. ihf.info. [dostęp 2018-10-20]. (ang.).
  16. ↑ Raport z mistrzostw Europy w Chorwacji 2018. eurohandball.com. [dostęp 2018-10-20]. (ang.).
  • p
  • d
  • e