Rokitno Szlacheckie

Ten artykuł od 2012-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Rokitno Szlacheckie

wieś
Ul. 1 Maja (2023)
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	zawierciański
Gmina	Łazy
Liczba ludności (2008)	1094
Strefa numeracyjna	32
Kod pocztowy	42-450[2]
Tablice rejestracyjne	SZA
SIMC	0216846
Położenie na mapie gminy Łazy Rokitno Szlacheckie
Położenie na mapie Polski Rokitno Szlacheckie
Położenie na mapie województwa śląskiego Rokitno Szlacheckie
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego Rokitno Szlacheckie
50°25′55″N 19°25′58″E/50,431944 19,432778[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Rokitno Szlacheckie – wieś w Polsce, położona w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Łazy.

Do 1947 roku miejscowość należała do gminy Rokitno-Szlacheckie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Jest to wieś położona we wschodniej części gminy Łazy. Jej zabudowa została ukształtowana w oparciu o układ krzyżujących się dróg. Do dzisiaj zachowany został przestrzenny układ wsi oraz pozostałości dawnej zabudowy.

Etymologia nazwy

Nazwa Rokitno pochodzi od słowa rokita, rokicie, oznaczającym krzewy z rodziny wierzbowatych dochodzące do 1 m wysokości o cienkich płożących się pędach, a tereny na których rosły nazwano Rokicinem, Rokitnem. Miejscowość znana była jako Rokitno aż do XIX wieku, kiedy dodano jej przydomek Szlacheckie, prawdopodobnie od jedynego najdłużej utrzymującego się i najlepiej prosperującego w okolicy majątku szlacheckiego.

Integralne części wsi

Historia

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1415 roku i jest zawarta w dokumencie Piotra Szafrańca Starszego – właściciela zamku w Pieskowej Skale. Rokitno wchodziło w skład dóbr Pieskowej Skały do 1445 roku, kiedy zostało sprzedane rodzinie Krzyszyńskich. W latach 1471–92 miejscowość wchodziła w skład dóbr ogrodzienieckich. Przez krótki okres Rokitno należało do dóbr pilickich, ale już od 1526 roku wróciło ponownie do dóbr ogrodzienieckich. W XV wieku odnotowano istnienie we wsi młyna na rzece Mitrędze (stąd pochodzi nazwa dzisiejszej dzielnicy Łaz – Młynka). W 1595 roku wieś rokitno położona w powiecie lelowskim województwa krakowskiego była własnością wojewody krakowskiego Mikołaja Firleja^[5].

W 1791 roku do Rokitna Szlacheckiego należały okoliczne przyległości: Łazy, Mitręga i Młynek. W samym Rokitnie było 76 zabudowań, w tym karczma, browar i dwór, w którym rezydował administrator, leśniczy i dozorca jeleni. W miejscowości mieszkało 509 osób (241 mężczyzn i 268 kobiet), w tym 7 osób pochodzenia szlacheckiego oraz 10 Żydów.

W XVIII i XIX wieku na terenie miejscowości istniały kopalnie węgla kamiennego, m.in. Kamila i Ludwika. Ostatni właściciele Rokitna należeli do rodu Poleskich i zarządzali majątkiem aż do reformy rolnej po II wojnie światowej. Michał hrabia Poleski herbu Poraj wraz z żoną Lucyną z hrabiów Szembek, zgromadził bogate zbiory muzealne i biblioteczne, z których część została przekazana do Muzeum Narodowego w Krakowie, a reszta uległa zniszczeniu podczas zawieruch wojennych.

Obiekty historyczne i zabytkowe

Zespół pałacowo-parkowy znajdujący się przy ul. Nowe Życie. Nie zachował się pierwotny, drewniany budynek dworski, pochodzący z przełomu XVIII i XIX wieku. Zachowały się natomiast fragmenty neogotyckiej rozbudowy z II połowy XIX wieku, na które składają się biblioteka i wieża oraz część zabudowań gospodarczych. Wokół budynków rośnie park krajobrazowy ze starodrzewiem o mało czytelnej kompozycji. Zatarciu uległ pierwotny układ ścieżek parkowych. Zachowały się jedynie aleje: lipowa i kasztanowa oraz szpaler drzew.

Nie zachowała się również kapliczka stojąca przy ul. 1 Maja. Pochodziła z XIX wieku. Był to obiekt murowany, otynkowany. Wewnątrz znajdowała się rzeźba ludowa św. Jana Nepomucena. Zburzono ją przy okazji budowy skweru przy skrzyżowaniu ulic: 1 Maja i Szlacheckiej.

W miejscowości znajdują się: parafialny kościół polskokatolicki pw. św. Antoniego przy ul. 1 Maja oraz parafialny kościół rzymskokatolicki pw. Miłosierdzia Bożego przy ul. Kościuszki, którego proboszczem od początku ustanowienia parafii, tj. od 7 grudnia 1992 r. jest ks. Piotr Kubat.

Wspólnoty wyznaniowe

• Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w RP – zbór w Rokitnie Szlacheckim, ul. Szlachecka 42^[6]
• Kościół Polskokatolicki w RP – parafia św. Antoniego w Rokitnie Szlacheckim, ul. 1 Maja 25^[7]
• Kościół rzymskokatolicki – parafia Miłosierdzia Bożego w Rokitnie Szlacheckim, ul. Kościuszki 4^[8]

Przypisy