Roman Kramsztyk

Roman Kramsztyk

Roman Kramsztyk (1932)
Data i miejsce urodzenia	18 sierpnia 1885 Warszawa
Data i miejsce śmierci	6 sierpnia 1942 Warszawa
Narodowość	żydowska
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
Dziedzina sztuki	malarstwo, grafika
Multimedia w Wikimedia Commons

Zobacz też: Kramsztyk.

Roman Kramsztyk (ur. 18 sierpnia 1885 w Warszawie, zm. 6 sierpnia 1942 tamże) – polski malarz pochodzenia żydowskiego.

Życiorys

Syn Juliana Kramsztyka, wnuk Izaaka. Urodził się w Warszawie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Przyjął chrzest w obrządku katolickim przed 1922 gdyż 21 maja 1922 jako katolik poślubił w kościele ewangelicko-reformowanym w Warszawie Bronisławę z Markusów primo voto Heymanową, siostrę malarza Louisa Marcoussisa^[1][2].

Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Józefa Mehoffera, w Warszawie w prywatnej szkole Adolfa Edwarda Hersteina oraz w 1904 w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Johanna Caspara Hertericha. Lata 1910–1914 spędził w Paryżu, w czasie I wojny światowej przebywał w Polsce, a w 1922 osiadł w Paryżu na stałe. Corocznie jednak przyjeżdżał do Polski, gdzie w 1939 zaskoczył go wybuch II wojny światowej. Choć nie znał jidysz i judaizm był mu obcy, zdecydował się pozostać w getcie. Jego ocalone rysunki z getta są świadectwem nędzy, głodu i śmierci Żydów w czasie Holocaustu. Zginął zastrzelony na ulicy w czasie akcji deportacyjnej w getcie latem 1942.

Był przedstawicielem nurtu klasycyzującego w polskim malarstwie (w 1922 roku współzałożyciel Stowarzyszenia Rytm), można też dostrzec u niego silne wpływy Cézanne’a w technice i kompozycji. Wystawiał prace w Krakowie, Warszawie, Lwowie, Barcelonie, Paryżu i Brukseli. Uczestniczył w Międzynarodowej Wystawie Sztuka i Technika w Paryżu w 1937 i Wystawie Światowej w Nowym Jorku w 1939. Malował portrety, sceny figuralne, martwe natury, akty, znany był z zamiłowania do pastelu i sangwiny. Utrwalone w ostatnich latach życia w tej technice rysunki z wstrząsającymi scenami zagłady getta przekazał Marii Konowej (Kowalskiej), która ukrywała się po stronie aryjskiej. Po wojnie Maria Kowalska wyjechała do Brazylii. W grudniu 1946 zorganizowała w São Paulo wystawę jego rysunków z warszawskiego getta. Los większości z nich jest nieznany, ale najsłynniejsza praca – Rodzina żydowska w getcie – znajduje się w Archiwum Ringelbluma.

Zawsze uważał się za Polaka. Do wybuchu II wojny światowej motywy żydowskie nie pojawiły się w jego twórczości. Tym niemniej prasa endecka w recenzjach z wystaw wypominała mu jego żydowskie pochodzenie.

Jego bratem był Jerzy Kramsztyk (1888-1942/3) – ekonomista i menedżer, również zamordowany w getcie warszawskim.

Wybrane dzieła

• Pejzaż nadmorski, ok. 1929, Muzeum Śląskie w Katowicach

• 
  Portret Mojżesza Kislinga
  1913
• 
  Portret Jana Lechonia
  1919
• 
  Portret Karola Szustra
  1927
• 
  Figobranie
  1921
• 
  Akt
  przed 1939
• 
  Stary Żyd z dziećmi
  1941
• 
  Portret J. Czechowicza
  przed 1931

Upamiętnienie

Jest bohaterem poematu Jacka Kaczmarskiego Kredka Kramsztyka^[3]. Utwór ten, do własnej muzyki, wykonywał Przemysław Gintrowski.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Roman Kramsztyk, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21] .
• „Malarstwo polskich Żydów” z omówieniem i obrazami Kramsztyka
• Wspomnienia Emilii Kramsztykowej, Z pamięci dla pamięci, „Podkowiański Magazyn Kulturalny” 2003, nr 39.
• Prace Kramsztyka w zasobach Centralnej Biblioteki Judaistycznej