Ruch Demokratyczno-Społeczny
| Lider | Zbigniew Bujak |
|---|---|
| Data założenia | 20 kwietnia 1991 |
| Data rozwiązania | czerwiec 1992 |
| Adres siedziby | ul. Grójecka 17, pok. 515, |
| Ideologia polityczna | socjaldemokracja |
| Liczba członków | ok. 300 |
Ruch Demokratyczno-Społeczny (RDS) – polska partia polityczna o profilu lewicowym, działająca w latach 1991–1992.
Historia
Założył ją 20 kwietnia 1991 Zbigniew Bujak[1], nie zgadzając się na przyłączenie Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna do nowo powstającej Unii Demokratycznej Tadeusza Mazowieckiego[2]. RDS deklarował się jako partia typu socjaldemokratycznego. W wyborach parlamentarnych w 1991 z jego list do Sejmu I kadencji został wybrany wyłącznie lider RDS[3]. W 1992 ruch wraz z Solidarnością Pracy i Wielkopolską Unią Socjaldemokratyczną należał do podmiotów, które utworzyły Unię Pracy[1].
W RDS działali także m.in. Wojciech Borowik, Ryszard Faszyński i Izabela Jaruga-Nowacka.
Przypisy
- ↑ a b Krystyna Paszkiewicz (red.): Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2000, s. 137. ISBN 83-229-2051-2.
- ↑ Antoni Dudek: Historia polityczna Polski 1989–2012. Kraków: Znak, 2013, s. 174. ISBN 978-83-240-2130-7.
- ↑ Obwieszczenie PKW z dnia 31 października 1991 r. o wynikach wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, przeprowadzonych w dniu 27 października 1991 r. (M.P. z 1991 r. nr 41, poz. 288)
