Rufus Wainwright

Ten artykuł należy dopracować: od 2011-05 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł, → napisać artykuł w sposób neutralny. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Rufus Wainwright

Rufus Wainwright (2010)
Imię i nazwisko	Rufus McGarrigle Wainwright[1]
Data i miejsce urodzenia	22 lipca 1973 Rhinebeck, Nowy Jork
Pochodzenie	Montreal[2]
Instrumenty	pianino, gitara
Gatunki	Baroque Pop, popera
Zawód	wokalista, kompozytor
Aktywność	od 1993 r. do teraz
Wydawnictwo	Geffen Records, DreamWorks Records
Powiązania	Leonard Cohen, Sting, Tori Amos
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Rufus Wainwright (ur. 22 lipca 1973 w Rhinebeck w stanie Nowy Jork) – amerykański piosenkarz pochodzenia kanadyjskiego, syn Loudona Wainwrighta III, popularnego w latach siedemdziesiątych piosenkarza folkowego.

Grę na pianinie rozpoczął mając sześć lat. W wieku trzynastu lat wspólnie ze swoją siostrą, matką oraz ciotką założyli zespół McGarrigle Sisters and Family. W tym okresie największą sławę przyniosła mu piosenka „I’m Running”, za którą w 1988 roku otrzymał nagrodę Genie Award for Best Original Song. Studiował klasyczną oraz „rockową” grę na pianinie na Uniwersytecie McGill. Otwarcie przyznaje się do bycia osobą homoseksualną^[3]. Określa siebie jako libertarianina^[4].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Rhinebeck w stanie Nowy Jork jako syn kanadyjskiej piosenkarki Kate McGarrigle i amerykańskiego śpiewaka folkowego Loudona Wainwrighta III^[5]. Jego rodzice rozwiedli się, gdy miał trzy lata. Uczył się muzyki, występował z matką i siostrami w rodzinnym zespole, uczęszczał do porządnych szkół. W młodości zaznał – jak sam to stwierdził – gejowskiej rozwiązłości, otarcia się o dno narkotykowego uzależnienia, gdy pierwsza sława uderzyła mu do głowy.

Na pianinie zaczął grać w wieku 6 lat, mając 13 zaczął koncertować z siostrą Marthą, matką Kate i ciotką Anną, jako zespół McGarrigle Sisters and Family. Piosenka „I’m Runnin’”, którą zagrał w filmie Tomek Oszukaniec i znaczkowy podróżnik (grał w nim bohatera drugoplanowego), sprawiła, że został nominowany w 1989 do Nagrody Genie w kategorii Best Original Song w wieku lat 14. Był również nominowany do Juno Award w 1990 w kategorii „Najbardziej obiecujący wokalista roku” (org. „Most Promising Male Vocalist of the Year”).

Przez większość dzieciństwa mieszkał z matką w Montrealu, studiował na Uniwersytecie Concordia i Uniwersytecie McGill zarówno klasyczną, jak i nowoczesną muzykę fortepianową. Niektóre z jego piosenek pokazują dobrą znajomość francuskiego. Wainwright wciąż mieszka w Kanadzie.

Jako homoseksualista ujawnił się będąc jeszcze nastolatkiem. W wydaniu Rolling Stone z 11 listopada 1999 Wainwright powiedział, że ojciec rozpoznał w nim homoseksualistę. „Jeździliśmy razem samochodem, leciało Heart of Glass, a ja poruszałem ustami i udawałem, że jestem Debbie Harry [wokalistka rockowego zespołu Blondie]. To tylko jedna z wielu oznak.” Jednakże później przyznał: „Matka i ojciec nie umieli poradzić sobie z tym, że jestem gejem. Nigdy o tym tak naprawdę nie rozmawialiśmy.”^[6]

Dorastając, Wainwright zainteresował się operą (widać to w jego piosence Barcelona, w którą wpleciony jest tekst Giuseppe Verdiego). Słuchał również artystów takich jak Édith Piaf, Al Jolson, czy Judy Garland.

W wieku 14 lat Wainwright został zgwałcony w londyńskim Hyde Parku, po poderwaniu mężczyzny w barze. Przez siedem lat od tego zdarzenia nie utrzymywał stosunków płciowych. Później mówił o tej nocy w wywiadzie: „Powiedziałem, że chcę iść do parku zobaczyć gdzie odbywa się ten duży koncert. Myślałem, że to będzie romantyczna przechadzka, a on zgwałcił mnie, obrabował i próbował udusić.” Twierdzi, że przeżył tylko dlatego, że udał atak epilepsji.

Kariera

Po staniu się stałym muzykiem grającym co tydzień w Cafe Sarajevo w Montrealu, Wainwright nagrał kilka dem, wyprodukowanych przez Pierre Marchanda (który wyprodukował również Poses). Taśmy trafiły do rąk Lenny’ego Waronkera z DreamWorks, wkrótce wytwórnia podpisała z Wainwrightem kontrakt. Wiosną 1996 r. Rufus przeniósł się do Nowego Jorku i tam zaczął grywać w klubie Fez, żeby zdobyć publiczność. Jesienią przeprowadził się do Los Angeles i tam nagrał swój pierwszy album (eponimicznie zatytułowany Rufus Wainwright) wyprodukowany przez Jona Briona i Van Dyke Parksa. Płyta została wydana wiosną 1998 i od razu zyskała przychylność krytyków, a przez magazyn „Rolling Stone” została nazwana jedną z najlepszych płyt roku. Przez ten sam magazyn Wainwright został później nazwany najlepszym debiutem roku.

Latem 1998 Rufus koncertował z synem Johna Lennona Seanem, później zaczął swoją pierwszą trasę koncertową. W grudniu 1998 pojawił się w reklamie Gap śpiewając piosenkę: What Are You Doing New Year’s Eve?. Ta promocja przyniosła mu zwiększenie zainteresowania jego osoba oraz duży wzrost sprzedaży płyt.

1 marca 1999 w Hoboken Wainwright rozpoczął trasę koncertową, która trwała do połowy maja. Następnie aż do lata wziął sobie trochę wolnego czasu i odstawił muzykę na drugi plan. Mieszkał w Chelsea Hotel w Nowym Jorku przez sześć miesięcy, podczas których napisał większość piosenek na swój drugi album.

5 czerwca 2001 ukazało się Poses, które zdobyło porównywalną przychylność krytyków jak debiutancka płyta, jednak Wainwright nie był zadowolony z jej sprzedaży.

Od 2001 do 2004 Wainwright koncertował z Tori Amos, Stingiem, Benem Foldsem i Guster, jak również w 2001 i 2002 odbył trasę koncertową promującą Poses. Często występuje również ze swoją siostrą Marthą Wainwright w chórku. Mimo pozyskania licznej grupy fanów i przychylności krytyków, Wainwright osiągnął umiarkowany sukces komercyjny w Stanach. Dopiero niedawno wydana – wyprodukowana przez Neila Tennanta z Pet Shop Boys – płyta Release the Stars spotkała się tam z ogromną uwagą mediów. Rufus zakończył na wiosnę 2007 serię koncertów z piosenkami Judy Garland, a obecnie kontynuuje światową trasę koncertową promującą jego ostatnią solową płytę^[kiedy?].

Piosenki śpiewane przez Wainwrighta pojawiły się w wielu filmach m.in. „Maker Makes” w Tajemnicy Brokeback Mountain), „Complainte de La Butte” w Moulin Rouge! czy „Hallelujah” w Shreku)

Staje się coraz bardziej popularny także w Polsce. 11 kwietnia po raz pierwszy wystąpił w Polsce, w warszawskim klubie Palladium.

W 2008 roku pojawił się gościnnie na albumie Easy Come Easy Go Marianne Faithfull.

W 2009 roku Robert Wilson wyreżyserował w Berliner Ensemble spektakl oparty na sonetach Szekspira, do których muzykę napisał Wainwright.

W 2009 roku miała premierę opera autorstwa artysty pt. Prima Donna, która oparta jest na życiu Marii Callas.

31 sierpnia 2010 roku wystąpił w uroczystym koncercie w reżyserii Roberta Wilsona zatytułowanym: „Solidarność, Twój anioł Wolność ma na imię”, zorganizowanym w Gdańsku z okazji 30 rocznicy podpisania Porozumień Sierpniowych i powstania „Solidarności”, śpiewając przebój Leonarda Cohena „Hallelujah”.

1 października 2011 roku wystąpił w koncercie z okazji 60. urodzin Stinga w Beacon Theatre w Nowym Jorku, śpiewając przebój The Police „Wrapped Around Your Finger”.

23 sierpnia 2012 w Montauk zawarł związek małżeński z niemieckim producentem teatralnym i administratorem sztuki Jörnem Weisbrodtem^[7]. Ich córka Viva Katherine urodziła się 2 lutego 2011 w Los Angeles. Rodzicami zostali Wainwright i Lorca Cohen, córka Leonarda Cohena^[8].

Dyskografia

• Rufus Wainwright (1998)
• Poses (2001)
• Want One (2003)
• Want Two (2004)
• Release the Stars (2007)
• All Days Are Nights: Songs for Lulu (2010)
• Out of the Game (2012)
• Prima Donna (2015)^[9]
• Take All My Loves: 9 Shakespeare Sonnets (2016)^[10]
• Unfollow the Rules (2020)

Przypisy