Rzęśl jesienna : Morfologia, Biologia i ekologia, Zastosowanie, Zagrożenia i ochrona Wikipedia, wolna encyklopedia

Rzęśl jesienna

Rzęśl jesienna (po prawej)

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

jasnotowce

Rodzina

babkowate

Rodzaj

rzęśl

Gatunek

rzęśl jesienna

Nazwa systematyczna

Callitriche hermaphroditica L.
Cent. Pl. I 31 1755

Kategoria zagrożenia (CKGZ)^[3]

najmniejszej troski

Systematyka w Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Rzęśl jesienna (Callitriche hermaphroditica L.) – gatunek rośliny z rodziny babkowatych. Występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej^[3]. W Polsce rośnie głównie w części północnej^[4].

Morfologia

Pokrój: Naga roślina, zanurzona w wodzie.
Łodyga: O długości 15-25 cm, cała zanurzona w wodzie.
Liście: Ciemnozielone, lancetowatorównowąskie, przeświecające, najszersze u nasady, jednonerwowe, wycięte na końcu, nie są skupione w różyczkę.
Kwiaty: Bez podkwiatków.
Owoc: Szeroko oskrzydlony na brzegach. Szyjka słupka nietrwała.

Biologia i ekologia

Bylina, hydrofit. Rośnie w wodach stojących i wolno płynących. Kwitnie od lipca do października. Liczba chromosomów 2n = 6^[5].

Zastosowanie

Surowiec zielarski: napar, alkoholatura, maceraty z ziela (Herba Callitricheae) zawierają: irydoidy, flawonoidy, kwasy fenolowe. Działanie: rozkurczowe na mięśnie gładkie (spazmolityczne), przeciwzapalne, antyseptyczne, bakteriostatyczne, przeciwwirusowe, hepatoprotekcyjne, moczopędne, immunostymulujące, uspokajające, przeciwkaszlowe. Wskazania: niewydolność wątroby, wirusowe zapalenie wątroby, stany skurczowe układu pokarmowego, układu moczowego i płciowego, stany zapalne gardła, jamy ustnej i przewodu pokarmowego, stany zapalne skóry, zaburzenia w wydzielaniu żółci, owrzodzenia jelit i żołądka^[6].

Zagrożenia i ochrona

Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii DD (stopień zagrożenia nie może być określony)^[7]. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych posiada kategorię LC (najmniejszej troski)^[3].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-11-20] (ang.).
↑ ^a ^b ^c R.V.R.V. Lansdown R.V.R.V., Callitriche hermaphroditica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2017-11-20] (ang.).
↑ Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001. ISBN 978-83-61191-72-8.
↑ Rutkowski Lucjan: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
↑ Różański Henryk: Rzęśl – Callitriche jako surowiec irydoidowy i flawonoidowy. [dostęp 2017-11-20]. (pol.).
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.