Słoniorośl
 P. macrocarpa | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | okrytonasienne | ||
| Klasa | Magnoliopsida | ||
| Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) | ||
| Rząd | arekowce | ||
| Rodzina | arekowate | ||
| Rodzaj | słoniorośl | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Phytelephas Ruiz & Pav. Syst. Veg. 299. Dec (sero) 1798[3] | |||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| P. macrocarpa Ruiz & Pav.[3] | |||
| Synonimy | |||
| |||
| |||
| |||
Słoniorośl (Phytelephas Ruiz & Pav.) – rodzaj roślin z rodziny arekowatych (Arecaceae Bercht. & J. Presl). Według The Plant List w obrębie tego rodzaju znajduje się 7 gatunków o nazwach zweryfikowanych i zaakceptowanych, podczas gdy kolejnych 12 taksonów ma status gatunków niepewnych (niezweryfikowanych)[4]. Występuje naturalnie w klimacie tropikalnym Ameryki[5]. Gatunkiem typowym jest P. macrocarpa Ruiz & Pav.[3]
Morfologia
- Pokrój
- Drzewo o pojedynczej kłodzinie[6].
- Liście
- Parzystopierzaste, włókniste u nasady[6].
- Kwiaty
- Promieniste, rozdzielnopłciowe, zebrane w wiechy, rozwijają się w kątach pędów. Kwiaty męskie mają 3 wolne płatki oraz 3 inne, nieco zrośnięte, z licznymi wolnymi pręcikami. Kwiaty żeńskie mają 3 małe działki kielicha i 4–10 wolnych płatków, zalążnia jest górna, jednokomorowa, zawierająca 4–10 zrośniętych owocolistków[6].
Systematyka
- Pozycja systematyczna według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)
- Należy do rodziny arekowatych (Arecaceae), rzędu arekowce (Arecales), kladu jednoliścienne (monocots) w obrębie kladu okrytonasiennych[2].
- Lista gatunków[4]
|
|
Zastosowanie
Nasiona gatunku P. macrocarpa są dość duże (4 cm długości[7]), twarde, zbudowane z prawie czystej celulozy o barwie i strukturze zbliżonej do kości słoniowej dzięki czemu wykorzystywane są jako surowiec imitujący kość słoniową[8].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-05-06] (ang.).
- ↑ a b c d Phytelephas. Index Nominum Genericorum (ING). [dostęp 2017-05-06]. (ang.).
- ↑ a b Phytelephas. The Plant List. [dostęp 2017-05-06]. (ang.).
- ↑ D. J. Mabberley: The Plant-book: A Portable Dictionary of the Vascular Plants (Second Edition). Cambridge University Press, 1997, s. 554. ISBN 978-0-521-41421-0. (ang.).
- ↑ a b c Phytelephas. Plantes & botanique. [dostęp 2017-05-06]. (fr.).
- ↑ ZbigniewZ. Podbielkowski ZbigniewZ., Słownik roślin użytkowych, Warszawa: PWRiL, 1989, ISBN 83-09-00256-4, OCLC 69595653 .
- ↑ Sobczak N., Sobczak T., 1998: Wielka encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa (strony: 218-219).
Encyklopedia internetowa:
- Britannica: plant/Phytelephas, plant/tagua-palm
- SNL: elfenbenspalme
