SMS G 137

G 137

Historia
Stocznia	Germania, Kilonia
Położenie stępki	1906
Wodowanie	24 stycznia 1907
Kaiserliche Marine
Nazwa	G 137 T 137 (od 1916)
Wejście do służby	24 lipca 1907
Reichsmarine
Nazwa	T 137
Wycofanie ze służby	22 marca 1921
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 580t pełna: 693 t
Długość	na linii wodnej: 68,5 m pełna: 71,5 m
Szerokość	7,7 m
Zanurzenie	2,8 m
Napęd
3 kotły parowe 1 turbina parowa 3 śruby napędowe 10 800 KM
Prędkość	33,9 węzłów
Uzbrojenie
1 x armata okrętowa 88 mm SKL/35 3 x armata okrętowa 52 mm SKL/55 3 x wyrzutnia torped kal. 450 mm
Załoga	80

G 137 – niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej, zmodyfikowanego typu G 132. Jednostka eksperymentalna, jeden z pierwszych niemieckich niszczycieli napędzany turbinami parowymi. W 1916 roku jego nazwę zmieniono na T 137 Po wojnie pozostał w aktywnej służbie. W 1921 roku sprzedany do stoczni złomowej.

Historia i opis

G137 miał być ostatnim okrętem typu G132, lecz zdecydowano wyposażyć go doświadczalnie w napęd przy pomocy turbin parowych zamiast maszyn parowych^[1]. Wcześniej z niemieckich niszczycieli turbiny otrzymał doświadczalnie jedynie S125^[2]. Pociągnęło to za sobą konieczność zwiększenia rozmiarów okrętu. Wybrano zespół turbin systemu Parsonsa(inne języki), z turbiną wysokiego ciśnienia i dwoma niskiego ciśnienia oraz turbiną prędkości krążowniczej i dwoma biegu wstecznego^[1]. Parę zapewniały cztery kotły typu Marynarki o ciśnieniu 17 atmosfer. Siłownia zapewniała moc 10 800 KM^[1]. Zużycie paliwa było o 2 t na godzinę większe, niż w typie G132, lecz okręt rozwijał znacząco wyższą prędkość (33,9 w wobec 28 w)^[2].

Okręt wszedł do służby 24 lipca 1907 roku^[1]. Od 1914 roku był wykorzystywany jako okręt szkolny, a podczas I wojny światowej, w 1915 roku został okrętem flagowym flotylli okrętów podwodnych^[1]. 25 września 1916 roku został przemianowany na T137, w celu zwolnienia numeru dla nowych niszczycieli^[1].

Po wojnie został pozostawiony Niemcom, lecz skreślono go z listy floty 22 marca 1921 roku, a 28 maja tego roku został sprzedany na złom^[1]. Złomowany w Wilhelmshaven^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.brak strony w książce
• Siergiej Trubicyn: Eskadriennyje minonoscy i minonoscy Giermanii (1871-1918 gg.). Sankt Petersburg: 2000, seria: Bojewyje Korabli Mira. (ros.).