Salomon Munk

Salomon Munk (ur. 14 maja 1803 w Głogowie, zm. 6 lutego 1867 w Paryżu) – francuski językoznawca i orientalista.

Salomon Munk urodził się w rodzinie niemieckich Żydów. Jego ojciec, Lipmann Samuel Munk, był wysokim urzędnikiem w gminie żydowskiej. Do 17 roku życia uczęszczał do głogowskiej jesziwy. W 1820 roku rodzina Munków przeprowadziła się do Berlina, gdzie Salomon, po ukończeniu gimnazjum humanistycznego, rozpoczął studia językoznawstwa i historii starożytnej. Z powodu prawa nie pozwalającego Żydom zdawać egzaminu końcowego, przenosi się na orientalistykę w Bonn, a następnie wyjeżdża na studia do Paryża. W 1840 roku otrzymuje francuskie obywatelstwo i zostaje zatrudniony na stanowisku kustosza rękopisów wschodnich w bibliotece królewskiej, gdzie dokonuje wielu cennych odkryć. W 1850 roku traci wzrok. W 1858 zostaje członkiem Akademia Inskrypcji i Literatury Pięknej. Sześć lat później obejmuje po Erneście Renanie katedrę języka i literatury francuskiej w Collège de France. W wieku 64 lat umiera na zawał serca.

Wybrane dzieła

• Guide des Egares
• Reflexions sur le Culte des Anciens Hébreux
• Notice sur R. Saadia Gaon et sur une Version Persane d'Isaie
• Palestine, Description Géographique, Historique et Archéologique
• Mélanges de Philosophie Arabe et Juive
• Notice sur Abul Walid Merwan ibn Djanah et d'Autres Grammairiens Hébreux du X. et du XI. Siècle
• Rapport sur les Progrès des Etudes Sémitiques en France de 1840-1866

Bibliografia

• Munk Salomon. W: Antoni Bok: Encyklopedia Ziemi Głogowskiej. Zeszyt 40. Głogów: Towarzystwo Ziemi Głogowskiej, 1996.brak strony w książce