Sanidyn : Charakterystyka, Zobacz też, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Sanidyn

Właściwości chemiczne i fizyczne

Skład chemiczny

glinokrzemian potasu (KAlSi₃O₈)

Twardość w skali Mohsa

6–6,5

Przełam

muszlowy, nierówny

Łupliwość

doskonała

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

2,55–2,63 g/cm³

Właściwości optyczne

Barwa

bezbarwny, biały rzadziej szary, żółtawy, brązowy

Rysa

biała

Połysk

szklisty

Multimedia w Wikimedia Commons

Hasło w Wikisłowniku

Sanidyn – minerał z grupy krzemianów, rzadki. Jest to jedna z trzech (oprócz ortoklazu i mikroklinu) odmian polimorficznych skalenia potasowego.

Nazwa minerału pochodzi od gr. sanis = tabliczka, płytka lub deska oraz idos = widzieć, nawiązując do tabliczkowego pokroju minerału.

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy zazwyczaj prawidłowo wykształcone, tabliczkowe (niekiedy listewkowe lub krótkosłupowe) kryształy o długości od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Często występują zbliźniaczenia. Niekiedy wykazuje efekty optyczne charakterystyczne dla kamieni księżycowych (adularyzacja).

Występowanie

Jest minerałem bogatych w potas wylewnych skał magmowych. Tworzy się w wysokich temperaturach. Szczególnie duże okazy są spotykane w tufach wulkanicznych.

Miejsca występowania:

Na świecie: Włochy – Sycylia (kryształy różowe), Viterbo, Monte Somma, Niemcy – Kaiserstuhl, Norwegia – okolice Oslo, Czechy – Wyżyna Środkowoczeska, Rosja – Kaukaz, USA Idaho, Nowy Meksyk, Oregon (kryształy nawet do 60 cm), Kenia.

W Polsce: na Dolnym Śląsku koło Opolna-Zdroju, w rejonie Wielisława Złotoryjskiego "Organy Wielisławskie", okolice Mieroszowa, w okolicach Krzeszowic k. Krakowa.

Zastosowanie

Głównie znaczenie naukowe i kolekcjonerskie. Okazy przezroczyste oraz wykazujące cechy kamieni księżycowych są niekiedy wykorzystywane w jubilerstwie (szlif fasetkowy lub szlif kaboszonowy).