Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie

Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie
kościół – sanktuarium
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Andrzeja Boboli na Mokotowie

Wezwanie

św. Andrzeja Boboli

Wspomnienie liturgiczne

16 maja

Historia
Data powołania

1 stycznia 1953

Data rozpoczęcia budowy

1980

Data zakończenia budowy

1989

Dane świątyni
Architekt

Hanna Madejowska, Bogdan Madejowski

Świątynia
• materiał bud.
• powierzchnia


• cegła, żelbet
kościół górny: 1990 m², kościół dolny: 1550 m²

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie”
Ziemia52°12′20,11″N 21°00′03,57″E/52,205586 21,000992
Multimedia w Wikimedia Commons

Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie – sanktuarium pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli znajdujące się u zbiegu ulic Boboli i Rakowieckiej (pod numerem 61) w warszawskiej dzielnicy Mokotów.

Sanktuarium zbudowane zostało w latach 1980–1989, wcześniej był tam ogród ojców jezuitów oraz kaplica, gdzie od 1938 przechowywano relikwie Andrzeja Boboli.

Historia

1 grudnia 1935 r. przy ulicy Rakowieckiej 61 na warszawskim Mokotowie otwarto Dom Pisarzy Towarzystwa Jezusowego, którego fundatorem był papież Pius XI. Relikwie Andrzeja Boboli umieszczono tam 20 czerwca 1938 r.[1]

2 sierpnia 1944 r., w drugim dniu powstania warszawskiego, w podziemiach Domu Pisarzy Niemcy zamordowali 44 Polaków, w tym 8 kapłanów i 8 braci Towarzystwa Jezusowego oraz 28 osób świeckich. Po wojnie pokój w którym dokonano masakry został przekształcony w kaplicę, a szczątki ofiar pogrzebano pod posadzką jego podłogi.

Parafia erygowana została 1 stycznia 1953 przez kardynała Stefana Wyszyńskiego, lecz wcześniejsza zgoda władz na budowę kościoła z 1957 została anulowana w 1958 i dopiero 19 maja 1980 parafia otrzymała zgodę na wzniesienie kościoła według projektu architektów Hanny i Bogdana Madejowskich[2].

13 czerwca 1980 prymas Stefan Wyszyński poświęcił plac pod budowę sanktuarium, a 15 października 1980 kamień węgielny poświęcił w Rzymie papież Jan Paweł II[3].

17 kwietnia 1988 pierwszą mszę w górnym kościele celebrował prymas Józef Glemp, a w styczniu 1989 oficjalnie zakończono budowę kościoła.

Inne informacje

  • W kościele znajdują się witraże autorstwa Teresy Reklewskiej i Pawła Przynowskiego, Droga Krzyżowa Magdaleny Kraszewskiej, krucyfiks ks. Krzysztofa Rogalskiego i Pawła Chmielewskiego[2].
  • Przed sanktuarium znajduje się krzyż, przewieziony z Fabryki Samochodów Osobowych na Żeraniu (FSO), który zagrożony był zniszczeniem po ogłoszeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku[1].
  • Ofiary niemieckiej zbrodni z 2 sierpnia 1944 upamiętniają dwie tablice pamiątkowe: wolno stojąca tablica przy ogrodzeniu od strony ul. Rakowieckiej oraz tablica projektu Karola Tchorka na ścianie Collegium Bobolanum (od strony ul. A. Boboli).

Galeria

  • Sanktuarium z widocznym krzyżem z FSO
    Sanktuarium z widocznym krzyżem z FSO
  • Ołtarz główny
    Ołtarz główny
  • Relikwie Andrzeja Boboli
    Relikwie Andrzeja Boboli

Zobacz też

 Zobacz też kategorię: Parafie pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli.
 Zobacz też kategorię: Świątynie pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli.

Przypisy

  1. ↑ a b Parafia Rzymskokatolicka Św. Andrzeja Boboli w Warszawie [online], www.jezuici.pl [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2010-11-16]  (pol.).
  2. ↑ a b KonradK. Kucza-Kuczyński KonradK., Nowe kościoły w Polsce, Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991 .
  3. ↑ kamień pochodzi z Janowa Poleskiego – miejsca męczeńskiej śmierci św. Andrzeja Boboli

Linki zewnętrzne

  • Strona internetowa