Selewinka pustynna
| Selevinia betpakdalaensis[1] | |||
| Belosludov & Bazhanov, 1939 | |||
 znaczek pocztowy z Kazachstanu przedstawiający selewinkę | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Nadgromada | żuchwowce | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Infragromada | |||
| Rząd | gryzonie | ||
| Podrząd | |||
| Rodzina | popielicowate | ||
| Podrodzina | koszatki | ||
| Rodzaj | Selevinia | ||
| Gatunek | selewinka pustynna | ||
| Synonimy | |||
| | |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 brak danych | |||
| |||
| |||
Selewinka pustynna[4], dawniej: selewinka[5][6] (Selevinia betpakdalaensis) – słabo poznany gatunek gryzonia z rodziny popielicowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju selewinka (Selevinia)[2]. W przeszłości był klasyfikowany w odrębnej, monotypowej rodzinie selewinkowatych (Selemniidae)[5].
Nazewnictwo
W polskiej literaturze zoologicznej gatunek Selevinia betpakdalaensis był oznaczany nazwą „selewinka”[5][6]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi nadano nazwę „selewinka pustynna”, rezerwując nazwę „selewinka” dla rodzaju tych gryzoni[4].
Wygląd
Selewinka pustynna z wyglądu przypomina mysz. Długość ciała (tułów z głową) do 10 cm, a ogona do 7 cm. W części grzbietowej sierść jest wybarwiona na kolor szary z ciemniejszymi wzorkami, w części brzusznej szara lub biaława. Selewinka ma duże, ruchliwe uszy. Jej zęby mają uproszczoną budowę. Są małe i mają niskie korony[5].
Występowanie
Jest gatunkiem endemicznym zamieszkującym półpustynie Kazachstanu[5].
Tryb życia
Owadożerna, żywi się szarańczakami pustynnymi. Najbardziej aktywna rano i wieczorem, zapada w sen zimowy[5].
Przypisy
- ↑ Selevinia betpakdalaensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Selevinia betpakdalaensis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 31 października 2014]
- ↑ a b Selevinia betpakdalaensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b c d e f Kazimierz Kowalski (redaktor naukowy), Adam Krzanowski, Henryk Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Mały słownik zoologiczny: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ a b Zygmunt Kraczkiewicz: SSAKI. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne – Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
